Op zijn berg in de Oostkantons writes Marnix Peeters over vrijheid, zijn vogels en zijn vrouw.
The outside of my head hadn’t been wat spulletjes meebrought from the nalatenschap van hair granny – a couple of oorbellen was ze van thought that my head was going to be mooi zou vinden, een kettinkje, a book over vlinders en een vogelgids. The book says that there are: a visit card from a hotel that hasn’t been there for a long time, because the price of the half-pension on the goods was written, a printed photo of a whole with the aft edge, in potlood: ‘Bij Jana in de tune!’ When the photographers asked for a bijzondere bird, they mailed the jpeg to the hair. Zij was dol op Vogels en op het braakliggende terrein aft haar flat in Edegem kwamen alleen wat mezen en kraaien. Zij had graag in een bos woond, maar het leven had haar een other kant uitgestuurd.
Mijn deel van de boedel bestond uit een handjevol oude munten. A vijfcentiemstuk uit de tijd van Leopold II, a couple of francs uit oma’s kindertijd and twee magnificent silver imperial stamps with the beeltenis van Paul von Hindenburg and a swastika op de Muntzijde. I what he erg blij mee – ik hou van things that make de gescheidis tactile.
Also in ons dorp what he een camp. Aan het and van onze straat, op de Heuvel, achter de lege stables van boer Huppertz, hadden de scouts van Heverlee hun tenten opgeslagen. First what he het voorkamp, dat jolig lost. Op avond trof ik de unfortunately aan in het uitkijkhuisje bij het Klaverveld, waar ze zich met little back beer hadden geïnstalleerd. Enthusiast begroetten zij Boef, which he grandchildren in de arm beet, zoveel uitbundigheid not turned. I kreeg a flesje Cara Pils. Het is a jammer dat also dit soort jongeren nu wordt opgejaagd en nagewezen – wij zijn really een vies potje aan het opkoken, mensen. Straks no one voelt zich nergens meer op z’n gemak. Stop with zones in peuteren and terechtwijzen. Stop meeting commissions, we raise the real need, men zijn slim genoeg om zelf things te beslissen. What a pretentious ook.
Grandchildren will arrive later than the children in a vervijfvoudigde het inwonertal van het dorp. Elke dag kwamen big groups doing and laughing jongelui ours tuin voorbij, what bad matig door our four-voeter, who raises toch what empty eighth stand, will be appreciated. The children were never hard to come by. ‘Wat een shady oren!’, kirden de meisjes. I would like to have a look at the books that I wanted to have won, oh yes, I did. With z’n tienen stones ze bent over het lijkje, wijzend and roepend van ‘Kijk the tandjes! Hey shady!’ Het gaat prima met de jeugd.
Nu het water van de Our zo laag staat, knnen wij weer te voet naar de Bakker. Previous weeks were lost near the water ramp in the bridge, so the door would be steeds and large and only one way would be most likely to be made. De Nieuwe Brug is in aanbouw, maar vooralsnog schuifelen wij op blote voeten over de Koude, gladde rivierstenen.