“My first reaction was: wow!” shows the Nederlandse astrohistoricus Mathieu Ossendrijver, who is connected to the Vrije Universiteit Berlin.
In the tweede eeuw na Christ nam the Greeks, Claudius Ptolemaeus een lijst met omschrijvingen en posities van ruim duizend sterren op in zijn beroemde boek de Almagest. But there were only a few small three eeuwen above the first al zo’n stercatalogus had semengesteld. Copies daarvan were tot nu toe real nooit gevonden.
Hipparchus was born around 190 before Christ on the north coast of the southern Turkije, since the beginning of the astronomical warnings of the Greek island of Rhodes. Hij discovered or other that the status of the drafts as of that time in the loop of the millennium has changed over time. ‘Hipparchus was missing from the greatest astronomy of Copernicus,’ says Bradley Schaefer of Louisiana State University.
‘De ontdekking is on guard and zeldzaam’, shows Ossendrijver. ‘Het gaat om een zugeweeten palimpsest – perkament dat eerst was schoongeschraapt en daarna overgeschreven met een other (christelijke) tekst. Het stukje stercatalogus what dus grotendeels weggeraapt en kon alleen met speciale technics weer leesbaar been maakt.’
Scraped away tekst
The palimpsest is one of the Codex Climaci Rescriptus, a manuscript written from the Katharinaklooster op het Sinaï-schiereiland in Egypte waarvan de most bladen (folio’s) zich momenteel bevinden in the Museum of the Bible in Washington DC. The opening of the written text, by Victor Gysembergh and Emanuel Zingg from the Sorbonne University in Paris and Peter Williams from the University of Cambridge, was published this week in het Journal for the History of Astronomy.
The stercatalogus of Hipparchus contained oorspronkelijk waarschijnlijk zo’n 850 stars. Op het teruggevonden gedeelte (a copy uit de vijfde of zesde eeuw) zijn coördinaten van slechts four stars reported, in het sterrenbeeld Noorderkroon. De onderzoekers hope that he sea terug te vinden is op other folio’s van de palimpsest.
Jona Lendering, who is well-versed in what is known, is at the Museum of the Bible very aware of the fact that a copy of what has been written about it, and he is not saying anything about the use of old papyri. ‘Maar deze Codex is al decennialang known’, shows that, ‘en het is onmogelijk dat een vervalser een eeuw gegeden een perfecte palimpsest had been able to make. I think it’s kosjer.’
Absolute zekerheid
Hoewel volgens astrohistoricus Schaefer nooit met absolute zekerheid te bewijzen valt dat de gevonden tekst inderdaad teruggaat op Hipparchus, lijkt dat wel heel aannemelijk. ‘The writing style and the used coordinates come overeen with the one in the book van Hipparchus that we are aware of is given’, he says. Bovendien kloppen de coördinaten met de posities van de sterren rond het jaar 130 voor Christ, toen Hipparchus zijn catalogus zou hebben maakt.
Volgens de ontdekkers zijn de coördinaten van de sterren preciezer dan the van de stercatalogus van Ptolemaeus in de Almagest. That betekent that Ptolemy himself in Elk was not fully based on his other work of Hipparchus, so as a vaak is suggested.