After the verovering of the province of Loegansk, the Russians direct them to the province of Donetsk. ‘As we maar in leven blijven, en ons huis niet wordt verwoest.’
First stretch and stretch. The right knee to the front, the left knee to the aft. Dan draaien met de heupen, de handen in je zij. “Door te move think ze even not aan de oorlog”, says Maksim Krilevski, a maker of the zich opmaakt voor a partijtje voetbal with a couple of the achtergebleven children in Kramatorsk. “When you hear the bombardments, let me shrikken. Ze zijn bang.”
Nadat het Oekraïense leger zich zondag terugtrok uit Lisitsjansk is the province of Loegansk in the hands of the Russians. Kramatorsk shows the following prooi. Vanuit Slovjansk, even ten north of the industrial city in the region of Donetsk, then there were thought to be explosions − there were many ores happening in the Naburige city.
In Kramatorsk the day is also raak: a long-distance missile devastates a deserted hotel complex in the center. “We know what he is doing. Ze komen steeds Dichterbij,” says the Voetbaltrainer.
Hoewel de straten nagenoeg leeg zijn, where he still had children in Kramatorsk. “It’s cool here,” says the 15-year-old Anastasia Sasin, who op doel staat tijdens het voetbalpotje. “Fijn leven is here mogelijk”, beams the 11-year-old Nikita, the spits, met gevoel voor nuance. “Zonder bommen zou het beter zijn”, says leeftijdsgenoot Sasja te berde. “There are still a few children over there,” says Anastasia.
The children’s noemen de names van de vrienden and vriendinnen die vertrokken, near West-Oekraïne of near Duitsland. “Het is hier maar saai”, is uiteindelijk de drawn conclusion.
Watch out for a wonder
Kramatorsk was de afgelopen jaren relatively veilig. In 2014 was het al a few maanden oorlog, maar toen slaagden de Oekraïners erin de door Russia gesteunde wapende milities te verdrijven. The city will be the oostelijke housdkwartier van het leger, and developed zich economically behoorlijk good − some deluxueuze corner center in het opgeknapte city park. Now it only works in a supermarket, because the official state of the military can count on the highest price in the city.
“We were awake to a wonder, of something changing in the future,” says oud-voetballer Maksim Krilevski, who is now working for the sports committee of the Donetsk province. Hij houdt de voetbalwedstrijd, op een veld dat duidelijk not meer wordt gemaaid, beperkt tot twee keer vijf minutes: te veel moving in de middaghitte is also not gezond.
The parents of the children will never go away, the soccer trainer shows, as well as the stones on the long-term hulporganizations are free by bus to Germany and Bregen.
Op de vraag waarom de ouders de langzaam westwaarts chuivende frontlinie negroes, geeft Maksim Krilevski zichzelf as voorbeeld. Well, that’s not true, the Voetbaltrainer explains, but he’s got a vijfjarige zoo and a puberdochter. Zijn oude vader en zijn schoonmoeder will niet, lays hij uit. “We will worry about something else. When we trek, we can’t do more than Russia was here.”
Well Dmitri Sasin, father of three children − or like the 15-year-old Anastasia − refuses to pack the bags. De man met voluptueus postuur steekt de one na de other sigaret op, terwijl hij het voetbalspel gadeslaat. “We live per day. En hope op better.”
He is not a work, beams him, now the factories are slotted. As electricity heeft heeft zo nu en dan nog een klusje. Jaren gegeden developed hij de Armeens-Azerbeidzjaanse oorlog in Nagorno-Karabakh. “Toen besloot ik dat ik nooit meer zal vluchten. De graven van mijn ouders zijn hier. The laat ik not eighth.”
Protected in the bosjes
The authorities of the region of Donbas write the bewoners niettemin herhaaldelijk op te trekken. In Kramatorsk it is possible to say: het leger will de vrije hand to de landsverdediging. Militairen parkeren zwaar protected in the bosses around the city. Then uitgaand artillerie-vuur clicks, and follow the rijden de militairen snel way − onvindbaar voor de vijand.
“The Russian command is superior, vanwege de hoeveelheid artillerie, vliegentuigen, munitie en mankracht die ze tot hun beschikking hebben”, zo luidde de persverklaring van het leger na de nederlaag bij Lisitsjansk. “We raise more material matters.”
As far as the residents of Donbas are concerned, Maksim Krilevski is responsible for the duidelijkheid node, on the left or on the right. “We zijn voor vrede”, says hij, gevraagd naar zijn loyaltyiteit. “Of het nou Russia wordt, de Donetsk Republiek, of Oekraïne blijft. As we maar in life blijven, en ons huis not wordt devastated.” For school purposes, there is a complete plan with the vessel, water on the edge of the tile. “We zijn vorbereid.”
At the beginning of the day it sounds opnieuw incoming artillery vuur. De Burgemeester writes on Facebook that de aanval een straat onbegaanbaar heeft gemaakt, and deelt foto’s van een school was de ramen uit zijn geblazen.
Voetbaltrainer Maksim Krilevski toont foto’s van de honoring na de voetbalcompetitie last year; Glansrijk won by zijn jeugdteam. “The tijd keert niet meer terug”, thinks hij. “Mischien than Kramatorsk Oekraïne blijft. Maar no, the Russians have raised their battlements op deze regio gezet.”