Bart Eeckhout is hoofdcommentator bij De Morgen.
All ca pour ca. The Vlaamse regering scheerde rakelings langs de afgrond over een conflict, waarvan de compromisoplossing selchts in enkele points afwijkt van wat oorspronkelijk de splijtstof was.
The pity is groot. Binnen de regering, was rekeningen nu waking up op revenge. In doing so, it would be desirable for some people to raise a suitable mold, which is not distributed over our own lives and concerns.
Also known as minister-president Jan Jambon (N-VA) in the Vlaams Parlement elk vuiltje aan de lucht, in werkelijkheid snijdt deze crisis diep. It is for a Vlaamse regering geen little dossier about over the swaying and sukkelen dan de Kinderbijslag, often groeipakket. The splitting of the children’s bijslag was the crown jewel of the youngest staatshervorming, the bevestiging of the old wens of Vlaanderen om zijn own social beleidte gaan voeren.
When a child was left that Wouter Beke destijds as cd&v-voorzitter omdat hij deze financieel omvangrijke bevoegdheid naar Vlaanderen had kunnen overhevelen. Nog blijer was hij toen hij zichzelf nomineerde as de minister who beheren the Vlaamse Kinderbijslag zou gaan. Het has become a dubble deceptie. In the middle is Beke, so as known, geen minister meer, onder meer omdat zijn own partijgenoten het hem – terecht – zeer kwalijk names dat hij een vermindering van de Indexering van de Kinderbijslag liet passeren. Hadden Beke én cd&v-viceminister-president Hilde Crevits the fout niet begaan, dan had nieuwe voorzitter Sammy Mahdi zich niet te ver moeten dare om ze te produce. All ca pour ca…
Het wordt nog pijnlijker. Bovenal sets the conflict bloot hoe zwak de Vlaamse overheid omgaat met the belangrijke bevoegdheid over het child benefit. Na de urge om de bevoegdheid te splitsen volgde al snel de ijver om toch maar not te fel af te wijken van hoe de other deelgebieden het aanpakken. What are the possible reasons for the splitting, with all the administrative changes of the state apparatus of the day, then noodzakelijk what. All ca pour ca…
O, the Vlaamse regering legde wel degelijk wat own clamps. In the middle class you serve, there is a basic requirement for an individual with a specific social position for how het moeilijk heeft. Daarmee sloeg de regering zichzelf hair strongest weapons in the strijd tegen children’s armoede uit handen.
Bovendien zaaide ze daarmee de storm die zen nu geoogst heeft. If the basis requirement is as high as possible, an indexering (the vanzelfsprekend zou moeten zijn) costs a lot of money. Nog what extra doen for how that het most nodig heeft, word then moeilijk. So the groeipakket will be a sluitpost in de begroting: if it is still worth money, it will be ‘taken away’ by a percentage index. There is a paradoxical situation in which the right-hand parties N-VA and Open Vld fail when there are social problems. Not uit maatschappelijke bewogenheid, maar omdat dat, op termijn, less cost.
This is the case with the Vlaamse order with the old room of autonomy vandaag omgaat. Are you thinking about federalizing here? Tout ca pour ca…