Bart Eeckhout is the editor of the hoof The morning.
Het nieuwe energieakkoord van de regering-De Croo is dubbelzinnig, wrang en confronterend. That sounds negative because it doesn’t matter. Net as the Vlaamse probeert also de federale regering ‘iets’ te doen aan de hoge energiefacturen waarmee de Belgische huishoudens te Kampen hebben. The middelen zijn beperkt, zowel in omvang (door de oplopende begrotingstekorten) than in type instruments: publishing van btw and accijns liggen voor de hand als wapen om de prijs te dempen.
Ideal for the instruments at the very least. The energieprijs wordt vooral opgedreven by flocks of guarded flocks, terwijl prijsverlaging vooral de aanhoudende consumption van die schaarse producten ondersteunt. Het gevolg you you can zijn dat de prijs blijft stijgen. Maar goed, je kan de regering moeilijk verwijten dat ze probeert in te grijpen op de facturen the zovelen dwarszitten. That most kwetsbare groepen has been awarded the best, deserves lof; that also zoveel mogelijk other huishoudens ‘iets’ want krijgen is de politieke prijs the betaald wordt om the sociale bescherming te legitimate.
The biggest problem is that this is not the case. Does anyone think that the Russian kwestie works over a number of eight eighths of the rug? The reason is that the regering never verder vooruit te think often te rekenen. The military registration weighs the two doors.
En dus het akkoord also wrang in de oren. Het is kortetermijnpolitiek in the most letterlijke zin van het wood. That housing now noodgedwongen steun krijgen om zoveel mogelijk fossil energie te blijven consumers, is zuur op een moment dat klimaatopwarming een harde reality is. This accords with the fact that there is no longer a need for a financial relationship between Belgium and the United States of America. Bijvoorbeeld in the elektrificatie van het car park sukkelt België in the achterhoede van het Europese peloton.
That’s why there’s a lot of ambition. Belgium is going into stabilizing noodoplossingen, not in het voelen van de urgentie om structuralel te change. De zes maanden the one remains dead the following kille herfst zouden in principe volstaan om ‘s lands energie-onafhankelijkheid een beslissende, duurzame duw te geven. Since there is a high level of ambition, there is a risk and a certain number of courts in the area where there are no rights in the future in our political system.
That doesn’t apply to politics. The architect of the state is not in the right place for the need to have a complex, global crisis after the turn. En dus proberen Vlaamse en federale regering elkaar te overtroeven met doekjes het bloeden wat stelpen.
The ontgoocheling achteraf is neitherzijds. Politici zijn gefrustreerd omdat ze meerkenning menen te deserve for hun labour. Burgers zijn frustrated omdat al the politieke airplaatsing uiteindelijk maar tot dit leidt. Geef hen eens ongelijk.