The romance is all een hele tijd aan het verdwijnen uit de binnenvaart. Vandaag worstelt de sector also nog eens met the one cruciale component: water. ‘Het spoor can altijd blijven rijden.’
“Brug Merksem voor Paul Delvaux”, says Mario Peleman (54) via the Marifoon. ‘Brueghel’ stond ooit in grote letters op het schip van zijn vader, en dus is de traditie voortgezet with een iets moderner toets. In de Stuurhut, a sanctuary that we touch on the beautiful ones, he is dan also geen klassiek roer te bespeuren. Grandchildren knopjes, hendels en schermen the deze reus – load capacity: 3,200 tons – by the inland waters moeten loodsen.
Zijn zoon Sören, 17 years old, zit in de kapiteinsstoel alsof hij ervoor is born. Misschien is hij dat ok. “We don’t know how the first ship was in our family, but the stamp dates back to 1802,” says Peleman, trots about the dynasty.
Aan het dok in Merksem hebben ze net een lading rijst geleverd bij Boston. Now het, with single diepgang, a last piece over the Albertkanaal towards Antwerp. First het dokuitvaren, in 90 degrees draaien op het channel. Het blijkt uiterst secuur maatwerk, een manoeuvre waarbij de margins not more than a few meters.
It marks the evolution of the interior. “De romantiek verdwijnt”, says Peleman. The schedule is bigger, two, more efficient in the line that also serves as a load. A shifting of the perfect past within an economic logica, shows the transport economist Edwin van Hassel (Antwerpen). “Maar het gevolg van die greater Diepgang is that schpen gevoeliger zijn vor veranderingen van het water level.”
In Vlaanderen, there are a few problems before that, because the water drops on the last point in the twin years. “In Terneuzen, we’ve lost a long time,” says Peleman. Schepen have been grouped together on an interchanging sluizen, and pompinstallationaties have been placed on the sea off the Albertkanaal on the waterfront in balans te houden. Een gevolg: oprukkende verzilting. For someone who said about the ship – “he said his grandson was born on the lake”, said the photographer – he said it was wrang. “Als ik het dek spoel, proef ik het zeewater.”
Level van Kaub
De Rijn is somewhere else. Nergens is the Gevoeligheid van de Binnenvaart duidelijker, de rivier bereikt zijn last stood in 120 years aan observaties. Peleman kent de levensader van de binnenscheepvaart as zijn broekzak. Hij spreekt over “beneden” en “boven”, en zegt dat vooral stroomopwaarts – boven dus – een aantal stukken droog komen te liggen.
Op zijn scherm toont hij de stood: 3.31 meters at the level of Maxau near Karlsruhe – “there must be 2 meters aftrekken” – and 42 centimeters at the level of Kaub tussen Koblenz and Mainz – “there may be a meter bijrekenen”. At 1.35 meters it is “over and out” for the ship, so that there is no sea can vary. Reken even na, en je weet dat het kantje board is. A ship from a family, de Faraday, is located at the location of the water with a derde van de capacity near Antwerpen.
Zeker tankers, which transport incendiary substances or chemical substances, are in the flaps due to inherent iets zwaarder. For the largest chemical cluster along the Rijn, of a country as a Swiss country that via tankers of incendiary substances that are present, delivered from the head of the forest on the Ruwweg and a large tanker is now used for three small vessels.
De Escaut, het ship dat Lore Vandenbroucke (34) and Jonathan Debyser (35) in Loondienst bevaren, ligt momenteel zelfs style in the building of Karlsruhe. Varen zit he not in, ze zijn momentseel chartered by Shell, dat steeds less tons vervoerd krijgt en dus manneren zoekt om overschotten op te vangen. Other bedrijven kijken as soon as het spoor of the way as an alternative.
Financiële stress delivers that not op, integendeel. “It is not a period in which the binnenvaartschippers could earn more,” says Van Hassel. Dat heeft met a boel factoren te maken, onder sea de oorlog in Russia: Oude schepen been on de Donau ingezet om Oekraïens graan af te voeren, en de revival van de Duitse steenkoolindustrie eist eveneens capacity. Meer vraag en een lagere capacity suffer tot woekerprijzen. Bovendien krijgen schippers een toeslag naarmate het waterpeil camp comes te staan.
The actual cost of the delivery depends on the costs. It is not so simple from van dag op dag het ship in te wisselen voor een trein of a hoop vrachtwagens, says Van Hassel. “Maar op long term zouden bedrijven weleens de rekening can maken en overschakelen.” Longer and more frequent periods of listening to the climate pattern. The inland waterway, considered as the first alternative for the road transport, can be one or more slachtoffers.
“Het geeft wel wat stress, the location waterstanden, want het spoor kan altijd blijven rijden”, says Jonathan Debyser toe. Tegelijk he also said that it was new, with lighter casco’s and engines, and there was a risk of wet weather for extra drivability by the lake. “Eerlijk? I want to worry about the toekomst van het beroep”, says Hij Digit.
Het is toeval dat many schipperstakken ooit zijn affsplitst van een landbouwfamilie. Schippers lifted a single fire, a resolutely decided in the noodzaak van de stiel. Aarden aan wal can ze meestal not so good. Peleman has a house in Merendree, March after 15 years. All schepen, the kent hij uit het hoofd. “De inland water is not a problem”, he says. “Wij zijn de oplossing.”