‘Net Vojne!’, ‘Nee tegen de oorlog’, had Regina Ibragimova kort na the Russian invasion in Oekraïne op een papier chalked dat ze achter het raam van haar appartement in the Russian city Oefa hung. Twee mean later stone de politics for hair deur. Haar buurvrouw had haar aangegeven because of criticism op het Russian leger.
Ibragimova kwam ervan af met a boat from omgerekend 225 euros. Maar kort daarna kreeg ze bezoek van ambtenaren van de Kinderbescherming. “Deze burgeres voedt in haar eentje haar kind op”, had de buurvrouw complained. “Met zo’n onvaderlandslievende houding kan ze die niet opvoeden tot een patriot van zijn vaderland”.
Uiteindelijk lieten de ambtenaren hair with rust. Maar het was a heel on a named name, told Ibragimova on the Moscow site Village.ru: “He comes mensen bij thuis, ze kijken in de koelkast, controleren of he genoeg speelgoed is, inspecteren de groenten en fotograferen everything…”
In the city of Penza, Irina Gen, a docent Engels, was sued because of the fact that he made the rules and hair in Leerlingen and had given the name of hair critical opmerkingen and had door speeches on the authorities. The state of the law is now limited to a prison sentence in the past. “Wij zijn er weer bij terug dat we elkaar aangeven”, constateerde Gen bitter.
Hun own ouders aangeven
Ze verwees daarmee naar de Stalin-terreur in jaren dertig van der vorige eeuw, toen burgers elkaar masssaal aangaven bij de secret policy because of anti-Sovietuitlatingen, verraad, sabotage and other vaak damned misdrijven. Children will click on the door of the communistische partij aangemoedigd desnoods zelfs over hun ouders te. Most of the time Pavlik Morozov had been told that he would not have lived in the Oral, the consequences of the Sovjetpers for his family was lost because his father had been there. De man was about a strafkamp gestuurd en later geëxecuteerd.
The young Pavlik was het boegbeeld van the pioneers, an organization where all Soviet children were aangesloten. Sovjetschrijver Maksim Gorki prees hem as een “jonge martelaar die begreep dat ook een bloedverwant een vijand van het volk kan zijn en niet mag been gepaard”.
Of het vaak voorkwam dat children hun ouders verkllikten, betwijfelt de historicus Orlando Figes in zijn book whisperaars over het click on the Stalin. Wel names children in het openbaar afstand van hun ouders than the goods oppakt. “I will geen deel meer uitmaken van dit gezin. De Komsomol (communist youth league, red.) is my father. My real moeder is my moederland”, try to talk about a child.
Never shameful
The Pavlik Morozov campaign had in elk geval wel het effect dat click not as iets shameful, maar juist as burgerplicht beschouwd. Miljoenen mensen are aangegeven by fanatieke partijleden, collega’s, bazen, jaloerse real genoten of buren which een hekel aan hen hadden of een oogje hadden op hun woonruimte.
Exactly what happened in the Russian human rights organization OVD-Info blijkt uit recente strafzaken dat he ook nu weer druk wordt sinds President Poetin punish heeft gesteld op het criticize van wat alleen de ‘speciale militaire operatie’ in Oekraïne mag heten.
Het comes regularly for the critical lecturers het slachtoffer been van Leerlingen, who as new ‘fluisteraars’ stiekem opnamen made with hun smartphones and the doorspelen aan de ‘competente organen’. Consideration for the safety is the critical Russians toegeven that they should voorzichtig zijn in het openbaar en hun mond houden tegenover onbekenden. It has also become new ‘fluisteraars’, so as Figes het noemde, but then it can be seen that other people hear it and miss it.
Het click past in a climat that Poetin heeft schapen om steun voor zijn oorlog tot een patriottische obligation te maken. In an optreden voor de televisie had hij het over a ‘vijfde columnne’ which zich ‘slaafs’ opstelt tegenover het west. Hij waarschuwde dat de Russen heel goed “onderscheid maken tussen patriotten en schorem en Verraders. The spugen ze uit as een vlieg the ze in hun moon hebben regenerated”.
‘Schoonmaakbeurt’
Vooral zijn opmerking dat Rusland alleen maar sterker zou been van een ‘schoonmaakbeurt’ riep bij critical Russians bad reminiscence op aan de Zuiveringen onder Stalin. “De most landen move zich van het verleden naar de toekomst”, stateert de Oekraïense historicus Serhii Hromenko snarled in het blad Focus. “Maar Russia is moving in the same direction”.
Net as in the Soviet period the authoritarianism is required to be clicked on as well. In Kaliningrad there are residents and sms’je van het stadsbestuur waarin zij aangespoord de e-mail addresses and telephone numbers for te geven van mensen the ‘lasterlijke’ reports about the strijdkrachten verspreiden of tot geweld oproepen. Also in a row other cities have the authority donostsjiki (verklikkers) makkelijk gemaakt met online formulate the zij kunnen insturen.
For dissenting words het steeds enzamer en riskier, te midden van de oorlogspropaganda. In the metro, on the building, T-shirts and cars, overal zie je de oorlogstekens Z and V. Op scollen and bedrijven been ‘belaya poVyaZka– flash mobs’ organized, groups of leerlingen of collega’s diealle een witte band om hun arm dragen, zoals de militairen in Oekraïne. In the Russian parlement, there is a need to direct a new pioneer association, such as in the Soviet Union.