Ze heeft gelijk also, om hair is harderselen not eighteloos te verpanden. In haar songs there is anyway a lot of work to be done on verstikkende gevoelens, depression and demons.
Are you talking about hair? Precies een week gegeden deelde Sanne Putseys mee dat ze door een hel went. Dat he deemsterde in haar hoofd. Chronic depression and other mental problems sometimes steal you away with your hair. Paddo’s quantities dan well lekker met de Zwarte mold aan je hersenschors, maar toch voelde ze na een half jaar opnieuw de nood om antidepressiva te nemen. “The all-over-devastating darkness begins stilaan terug op te clear,” Schreef said last week. “Maar de pijn is he still well.” Talk to me about the scrambled soul siren before the middle of the day and it’s hard on the shoulders.
Moeilijk was not that. Other times, Putseys had organized an impressive group aft, but Dries Laheye – because of the STUFF. – zich het most of the hele Selah crew in the kijker works. With even groot gemak served hij zich van elastic funk, diepe soul of warm jazz waarmee hij de sound in de set duidelijk aanstuurde. Selah Sue klonk – zelfs ondanks hair typerende rasp – verrassend rauw en hees, maar dat bezorgde a soulful song as ‘All the Way Down’ alleen maar méér tederheid. Of a distorted interpretation of ‘Raggamuffin’ there was a lot of noise in the shears to ‘Listen to the sound of my voice’. With zelfverzekerde tred verkende ze het podium dan weer tijdens ‘Free Fall’ of a magnificent version of ‘This World’ was army ze de – iets te korte – set afsloot.
Speaking of intimacy is a word, says Bernard Dewulf ooit. Dat weet natuurlijk elke voyeur who wil spieken in andermans goal. Maar toch liet Selah Sue niet na om af en toe het gordijn in haar bovenkamer te lighten. Tijdens en tussen de songs door verwees ze bijvoorbeeld al eens zijdelings of sea right trees near hair intieme wereld. In ‘Peace of Mind’ vroeg ze het publiek haast eighteloos: “Dat will we toch allaal? Piece of mind?” Om daar iets radelozer aan toe te voegen: “Please, peace, kom nù. Never tomorrow, no. Vandaag!” Ze vond gelijk a bondgenoot in de bijval van haar publiek. Aft klonk ze wel iets more cynical. “Ah… piece of mind”, Leek ze zichzelf for het hoofd te will slaan. “So makkelijk is that you.” Om dan grimig te folgen met: “No, natuurlijk niet”.
So’n toeval was het too much not that the song was followed by ‘Pills’, with a werkelijk héérlijk club intermezzo and a frivole choreography by Sanne with a coortje van drie achtergrondngeressen. The two help van de set – which are broken by a kledingwissel – know more subtle hints: so will ‘Peace of Mind’ begaan by ‘Free Fall’ and ‘Alone’.
Alleen stond ze niet, noted Selah Sue na afloop van die song.