Tijdens de hittegolf woedden in Spanje in Portugal aanzienlijk sea bosbranden dan normaal in de zomer. Op veel plekken keren geëvacueerde residents in middle areas, zich afvragend hoe long hun region nog leefbaar blijft.
When the A2 road connects Madrid and Zaragoza, there is an enormous impact of the brand duidelijk. Kilometers of whitewashed landschap, with the verkoolde raamtes van bomen. Zelfs de Randen van het asphalt zijn Zwart en de geur van houtvuur tingles in de Neus. So that the door vanaf de afslag bij Ateca noordwaarts, long een stolen loods en Zwartgeblakerde Wegwijzerborden tot aan Moros: a plaatsje dat normally spoken idyllic light tussen de heuvels van Aragón. Now it is in a maanlandschap.
Here, last week, there was a wave of fire that broke the Iberian fireland of Catalonia tot in the Algarve in the south of Portugal. Avenues in Spanje went to 200,000 hectares in vlammen op. En dan moet de notoir hete maand augustus nog komen.
Het third party inwoners telling Moros will be evacuated by de brandweer, now it is het weer druk in de straatjes. A group of volunteers will pack a drink next to a school area, which has been organized for the planned work. Two vrouwen lopen met bezems en zakken vol schoonmaakmiddelen. Ze zijn nog maar net terug en het enige warover ze knnen praten is the brand.
“Het vuur was here open in four minutes, because the wind changed,” says the current Asención Cisneros, which is about to become black. “Ik ben naar buiten gerend op mijn sandals, de vlammen were vlakbij. De brandweer haalde ons, I would like my own nog not eens sluiten. Daarna ben ik away, tussen de vlammen door.”
A wonder that any overleefde
Cisneros’ vriendin Rosa García, 55 years old and eveneens born and raised in Moros, bends violently at me. Zij was op vakantie tijdens de brand, but via reports heeft ze de ontwikkeling nauwlettend gevolgd. Op haar telefoon toont ze de foto’s en videos, haar ogen rood van de tranen. “Kijk die vlammen overall, de heuvel op tot aan het dorp. It’s still like a film,” says García.
Haar vriendin: “Iedereen must run. De bejaarden, anyway. What a horror.” Het is a wonder, so you ask the vrouwen, dat iedereen de brand overleefde en het dorp grotendeels is gered, op een aantal huizen aan de buitenrand na.
Lopend door het dorpje stappen bewoners naar buiten om met de vrouwen een praatje te maken op straat, op z’n Zuid-Europees. A lady in night japon vraagt vanuit deuropening hoe het met García’s father is, a bejaarde man met wandstok en kunstgebit mompelt vrijwel onverstaanbaar dat hij tijdens de vuurzee in het dorp bleef om de brandweer te helpen. The eensgezindheid is strong: the last dagen maakt iedereen semen de publieke ruimte schoon van de as.
Now that the geëvacueerde inwoners zijn teruggekeerd, begin ze pas goed te besffen wat de fire in hun levens veroorzaakt heeft. Net earnings as veel inwoners Cisneros de kost met haar fruitteelt – kersen, appels, druivenranken. Aangezien het jaren duurt voordat nieuwe bomen fruit geven, zeet de zestigjarige het summer in. “Zodra die vruchten hebben, ga ik al met pensioen. Van de verzekering weet I nog not what I want to wake up. In addition, there is no need for that in the Netherlands.”
De vonk in de hitte
Does the Dutch need? Indiandaad. De vonk die deze brand deed ontstaan, kwam van Zware machines van een bedrijf that was engineered by het Nederlandse Land Life. A requirement that is ironic is considered to be with herbbossing om CO2 af te vangen uit de atmosfeer. The need for regional planning had om te works tijdens een ongekende hittegolf, related to the residents of Moros. “Everyone here weet dat je in de zomer vorzichtig moet zijn met machines”, says Cisneros woedend. “You are wary of the prices in a de slag gaan met waterputten slaan voor nieuwe bomenplant?” What prices are wrong, because they have been overlooked.
Zodra Cisneros naar huis is, loopt García nog even door naar een uitzichtpoint net buiten het dorp, in het Zwartgeblakerd area. Vanaf daar is good te zien hoe de heuvels rondom afgebrand zijn, tot aan de eerste huizen van het dorpje aan toe. Uit een verbrande stal iets van het dorp vandaan stijgt nog een kringeltje rook op.
“In my life heb ik vaker branden gezien, maar zo violently and zo veel nog nooit. You can guess what we want when the temperatures are going to be higher. I was told about the domheid van de mens in het algemeen. We raise the crane wijd open gezet en nu lukt het niet meer hem dicht te draaien.”