I’d like to do that. Naar het pleintje achter je vroegere school. The big poort met heel veel concrete deemer. Rotten goaltjes op heuphoogte, a couple of schilfers verf and geen nice te speuren, grandson draadgaas, over de hele lengte van de achterlijn, met het gat waarin je je jas hung and dat uitgf op de speeltuin waarvan de glijbaan gloeiend heet what than de zon schen . A field that is held near a corner.
I mis het ok.
Dat was mijn pleintje. With a trap you get the trouble after the old turn with the steep slope that we are about to bang on, hoping that you won’t be able to do so in the future. Something simple. Something bad. Het was zo mooi.
Didn’t you ever see something that happened? Dat je nooit op gras was gaan spelen, nooit een tenue met zo’n achterliijke local sponsor erop over je hoofd had drunk? Of toch was stopped toen that weer eens, maar deze keer long dan in other jaren, because je hoofd had spookt? Het zoveelste toertje langs de lijn, in de kou, in the rain, and in the pijn the maar bleef zeuren. The one coach the zo’n klootzak what. Met zijn vette pens.
Dat voetbal iets what happened to the guests who didn’t condense voetballen. It’s for a weekday, near the work. Aan de your Zitten guarded op de ploegmaat met de sleutel van de zaal, man met elk een wit en a donker shirt in de tas. Een uur later natte haren tegen de Hoofdsteun van oude Opel Corsa, en al uitkijken naar following week.
In plaats daarvan ontsier je voorpagina’s van kranten in lands that je moet google. In plaats van een held voor negen man ben je een embarrassment, heb je een heel land iets misdaan, mensen je van haar still pluim kent. Word ever mixed up with Japanese and Costa Ricans. Terwijl jij gewoon wou voetballen.
Trek het never aan. Je stond he toch maar. How can it be that a WK has a plan? How did the eleven million top trainers heeft voor a camera speeld? Weet zo’n lul in a krant veel. The trek grandchildren sprintjes to het frietkot, ooit ligt hij dood tegen de toonbank aan.
Forgive the affront, the photo’s from handen in Heupen, from the viewpoint and bent hoofden. Then Twitter is a couple of days before the beer is posted. Hebben voor je gejuicht, children hebben naar je opgekeken, ze droegen je naam op hun ruggen, ze kibbelden over how you like zijn in de tuin. Onthoud dat. Jij bent tot het and van je dagen Rode Duivel. Jij zal tot de golden generatie hebben behoord, altijd, hoezeer ze also van brons leek in Russia and van peperkoek in Qatar.
No one wins another win, but he has won a lot. Dat telt. Ze vreesden niet ‘ons’, ‘wij’, wij stonden nooit op het veld. Ze vreesden julie. Ze vreesden jou.
Rode Duivel.