Toen de clubs dit voorjaar opnieuw openden, belandde ik in Berlijn op een planned festival voor Gen Z’ers die tijdens de lockdowns te veel ‘#rave’-content op TikTok hadden consumed. You see panty’s in beautiful platforms and Matrix sun glasses, you see, that’s always forced on you. Misschien were ze het feestvieren empty, of misschien hadden ze won nog nooit een club analogous beleefd.
Toen de dj haar twaalf-in-een-dozijn techno inwisselde voor, toegegeven, best aardige trance, what de tijdcapsule complete. Anything aanwezig was born om de hoogdagen van deze muziek, de legendary jaren negentig, te bewusst te beleefd. Since then, nobody has ervan om te doen sof we op een anarchist rave in het rauwe Berlijn van vijfentwintig jaar gegeden stonden, in plaats van in a zelfverklaarde undergoundkeet the 27.5 euro entree incasseert. As for what happened in the new millennium, there is still more to do than there is a risk of permanent crisis, even when it was a night, there is a number, you can drive away, it is not possible to simulate a smaller number spoil.
All you have to do is not go there. Een week eerder was de oorlog in Oekraïne uitgebroken, en op de een of other manner herinnerde juist deze onstuimige, euphoric-melancholic trancemelodieën mij daar voortdurend aan.
Nu kun je onmogelijk van de mens demand dat hij niet feest zolang elders immediately been afgeschlacht, dan zou he nooit can been gedanst. Daarbij serves the feest, with de daarbij horende roes, also een belangrijke maatschappelijke functie. Feestvieren door break de sleur, issue of used social codes even op, fronted het community chapsgevoel. Het kan een Heilzaam herbronningsmoment zijn.
Maar de oorspronkelijke feestelijkheid waarbij a group gevierd, is perverted tot een doel op zich, een individuale behoefte, zo vertelde cultuursocioloog Walter Weyns me eens voor een artikel about lockdownfeestjes. “In our consumptiemaatschappij was in 24 uur op 24 wordt doorwerkt, bestaat also for the duration of mogelijkheid everything even los te laten in een feestelijke roes. Daardoor lives in a permanent state of schijnfeestelijkheid.”
The festivalisering of our same leving is al even aan de gang, maar aanstaande zomer belooft de drukste én duurste festivalzomer ooit te. Also, if we hadn’t had any festivals, it reigned in the last few days of ongekende inflation plots of new experiences in extra weekends.
Most of the time it is sold out. For two years in a row there are no traps for 5 euros for a little beer in the betal, and everything is kept water- and geluidsdicht gooitentje te late onderkotsen and onder keuzestress en miste kansen te lijden. Things were ok than tiener ok van genoot, maar waarvoor ik nu vriendelijk thanks.
Ik hou van feestjes, not van festivals. As far as I am concerned, the twee ver van elkaar wegblijven. Het is no gal moeilijk het heden even te vergeten with al the food trucks and souvenir shops om je heen.