Kelly De Loose (34) and Nathan Vandeputte (38) have lived since their first child. Last year the youngest daughter was born, the twaalfde in Rij. ‘A hooligansfeertje wasn’t used for the days of lockdowns.’
Kelly has no hair, but she knows what to do with it. Ze zag Nathan op straat in Snellegem, bij Jabbeke, vroeg zijn toenmale buurmeisje like the Breedschouderde kurzerd wel mocht zijn, en ontmoette hem diezelfde avond toevallig opnieuw. “I was hemaal ondersteboven van hem,” says Kelly. “I was still there, light on the inside, and overtuigd that it wasn’t going to happen. We praatten de hele avond. Pas om four uur ‘s at night was ik weer thuis. I was going to style the trap op, croop in my bed and kreeg een sms’je. Mijn Hart sloeg a slag over.”
As a child, Kelly knew that he had a wild life. Ze is zelf opgegroeid met éen zus, four half zussen, éen halfbroer and a couple of pleegbroers en -zussen. Aan hair own interest room zou ze sneller dan verwacht begin te bouwen. Ze was zeventien toen ze met a vreemd gevoel in haarbuik naar de huisarts stapte. The vertelde haar dat ze vijf maanden compulsion what. “Ik weet nog goed dat Kelly me belde en zei dat ze in verwachting was,” Nathan said. “I do not say much more than: ‘Allee, goed, proficiat’ en verrak de verbinding. I was 22 years old. Mijn wilde jaren lay al even aft me en ik wilde uiteindelijk wel meestappen in Kelly’s grote gezinsdroom. Three of four children were the best Leuk zijn, I thought. Maar Kelly is different. Na ons vierde kind zei ik: ‘Nog twee en dan we stop.’ Well Braxton, onze zesde spruit, gaf ik het op.” (laughs)
Op de oprit van hun rijwoning, op a couple of honderd meters from the beach of Wenduine, staan two busjes die net ruim genoeg zijn om het voltallige kroost mee te nemen op uitstap. “Het tweede busje hebben we cooked toen we ons 8th child overweighed”, says Kelly terwijl ze de enjarige Enola, het voorlopig jongste childje, in haar box zet. A dutje doen is not bij. It is printed in the woonkamer. Most of the children are raised and there are two jumps in the pool. The cats, papegaaien and small keffende hondjes dragen bij aan de drukte maar lijken zich perfect thuis te voelen tussen zoveel grijpgrage kinderhandjes. Alleen Tjay, met zijn zestien jaar de oudste van de bende, houdt zich wat afzijdig. “I want to have children. Of toch zeker niet op jonge leeftijd. I want to do it differently than I do. I will live and enjoy my life.”
Nooit alleen
Rust is a good thing for the Vandeputte family. Before the corona pandemic, moeder en father af en toe Same op date, maar de quarantine lifted the tradition in the Kiem smoord. “Zodra we would like to build, what would happen to other children. We really have a need for quarantine to be quarantined. Of course, it’s always there on Elkaar’s lip. The children were tricky because differently and mostly because of missing tijdstippen online for thuisonderwijs. Het was een hectically regulated. A hooligansfeertje was not so uitzonderlijk”, Nathan knipoogt.
“Om eight uur most iedereen naar bed. I had toen really nood aan the couple uur rust en stilte. I need it anyway. When I arrive at the toilet at the moment before my next visit, I spring into the car and drive to my mother in Brugge. Maar ik vind pas really rust than ik aan het work ben. I work as a carpenter and help me on my job in Horeca. Veel ben ik not thuis. Maar even snel keert het en mis ik mijn kroost. A couple of years ago most of the work was done in a week in the Ardennes. All right, I thought, a week before me. Na twee dagen kwam de leegte.”
Kelly is voltijds huismoeder. Ze beschikt not all over a congenital morbid instinct, but also over bovenmenselijk veel patience. Zelfs as ze me-time neemt, is ze nooit all. “When I’m at a moment for me, no, I’m not a couple of children, I’m about two, they’re pairing here what’s wrong in a valley. My old zoon and wicker of eleven can be paired. I can’t do it, but they will bring me dead to rust. Soms blijf ik he four, vijf uur. As I terugkeer is Nathan de zenuwinzinking nabij.” (laughs)
A great deal of money is being built in Huzarenwerk. How doe it really look like, are there people who want it and what’s nice? “We raise three large washing machines: two van veertien kilos and one van zestien kilo. Ze draaien allermaal dagelijks, getuige de zes kratten op te vouwen was op tafel” wijst Kelly laughing. “Dan we still have four diepvriezers en two ijskasten. Toen we tijdens the hoogtepunt van the pandemic inkopen deden, we will see a lot of boze. As long as we used to have toilet paper, milk and aardappelen, but other people automatically went from there to the hamsters.”
A winkelkar fullen is tegenwoordig voor iedereen een pijnlijke zaak, maar than ever raises twaalf children, it means helemmaal een uitdaging. “When I ordered spaghetti bolognaise for half a year, it cost me 35 euros. Vandaag reken ik het dubblele. We are trying to invent and save here and there. Elke dag eten we four of vijf broden. The kopen we never long before the baker, but in a budgetvriendelijke supermarket. Less lekker, maar het scheelt wel aan het einde van de maand”, says Kelly uit.
“Op sociale media krijgen we have many negative reactions from people that he redsvast van overtuigd zijn dat we zveel childrenen hebben voor het child benefit of dat ik as huismoeder vast een uitkering krijg. I can tell you that it’s really druk in maken, I’ll make it up to you, it’ll be wrong, it’ll be right now I’ll be there. We get maandelijks 3,300 euros child benefit, but we can do that. Three children need medication without the risk of ADHD, ODD and autism. The medication from Ashton was not worth the price of 150 euros.”
New phase
Honderd jaar gegeden keek nobody niet op van grote gezinnen, meer zelfs, moeders met ruchtbare schoot are acclaimed as ‘heroines van aanrecht en waschtobbe’. Vandaag rusts a taboe op kroostrijke gezinnen. Vooral met the climatic problem at the moment the moeilijk te Rijmen. “Het zouden er de tijden niet sea voor zijn. Dat horen we vaak,” breeds Kelly. “Maar eerlijk: ik trek me daar niets van aan. I want to worry about the future of my children. Let students of meteen gaan work. Ze trekken hun plan wel. Meer zelfs: missed he came wel een dertiende kindje. Nathan is he never before te vinden, maar bij my kriebelt het nog steeds, hoewel ik na twaalf keer nog altijd even bang ben om te bevallen. Deze zomer gaat Nathan before a vasectomy, but we will raise even more.” (laughs)
Also, over the lying syndrome, there is no need to worry about the coupling. “As de jongste het huis uit gaat, he al small children zijn. Een leeg nest zullen we nooit hebben. Ze may thuis wonen so long ze will and than we oma en grandpa zijn, zijn wij de crèche”, kijkt Nathan vooruit. “Kelly is now al benieuwd hoeveel Kleinkinderen ze zal hebben. We zijn trouwens al bezig aan een nieuwe fase in ons gezinsleven. Our dear, Tjay, heeft sinds kort een vriendinnetje. There is one child and all children are born with hair. Op een of other manner slaagt ze erin he te kalmeren.”
Hoewel Nathan nooit een heel actieve Kinderwens had, heeft hij geen spijt van de keuzes die hij heeft gemaakt. “Of I opnieuw aan zou begin, I may de tijd kunnen terugdraaien? That weet I never. Maar ik ben tevreden met mijn leven. I can’t imagine it any other way. My children raise everything they need to raise. We have eight televisieschermen and evenveel spelconsoles. The material is broken and there is still time. It is only natural that the van de decibelpieken, a doorsneegezin.”