‘Mijn grootvader is door de nazi’s onthoofd met a guillotine’

The Gestapo beat the moeder of Ellen De Soete (55) so hard that his hair was broken. The grandfather of Herr Seele (62) is mentioned in a German camp. Nu he weer een oorlog woedt, zich nog vastbereder eighth de ‘8 meicoalitie’ – om van het ade van de Tweede Wereldoorlog een officiële feestdag te maken.

Het is a weetje over ons land: avenues in het Brussels are west is 8 my een feestdag. Net as the fringes are in Brusselaars in that style by het and van de Tweede Wereldoorlog. In the rest of the country there is one working day that passes all the others.

“Maar tot 1974 was het in België een vrije dag voor schoolkinderen en ambtenaren”, says Ellen De Soete. “De regering heeft the feestdag toen afgeschaft as a besparingsmaatregel. Maar op de achtergrond speelde also nog de druk van oud collaborators, the amnestie vroegen voor wat ze in de oorlog hadden misdaan.”

De Soete is a van de Children from het verzet, which in de tv reeks getuigde over hoe de oorlog haar moeder tekende. There will be fees for production in the future and there will be responsibility for all of the organizations, for Vakbonden (ABVV and ACV) and for art: Hart Boven Hard, Frederik Sioen and Tom Lanoye, which will then be announced. Met hun hulp heeft ze de 8 meicoalitie boven de doopvont houden.

Het plan is om first de middenveldorganisaties same te brengen en dan contacten te leggen met politieke partijen, zodat zij er een official feestdag van kunnen maken. PVDA heeft in het verleden al voor the feestdag gepleit. The first major activiteit van de coalitie is a mobilization moment in the fort van Breendonk.

“Een feestdag kan een big impuls geven om de Kazerne Dossin of Breendonk onder de aandacht te brengen”, says De Soete. “As mensen zulke plekken gaan bezoeken, ze weer in aanraking met the behavior of verzetslieden and gedeporteerden. Now I have been informed that the behavior of our collection is kept for sale.”

guillotine

Mr. Soul is het verhaal van zijn grootvader met de paplepel ingegeven, omdat zijn moeder hem he vaak over vertelde. When he starts van de oorlog what he comes from in Lichtervelde and Torhout, it was about the family vandaan, a verzetsgroep ontstaan. The grandfather of Herr Seele, Theophiel Pannecoucke, what destijds een eersteklas automonteur. Hij kon met zijn kennis van mechanics also produce wapens. “De clandestiene wapenhandel van de verzetsgroep liep went tot halfweg 1942”, says Mr. Seele. “Toen kreeg een kapelaan met de naam Kaumont hen in de gaten.”

Kaumont, born uit een Duitse vader en een Waalse moeder, worked in the secret for the Gestapo. Een kennis van hem verkocht eten op de Zwarte markt en vertelde dat hij ook wapens kon rules. De kapelaan kon op die manner vakkenn een list opzetten. Hij maakte een afspraak om een ​​wapen op te halen in a Torhoutse hostel.

On July 25, 1942, at 9:00 a.m., the intention to deal with the door in Au Bassin was due to the family of Mr. Seeles’ grandfather. “At the moment, many German field gendarmes within a sloegen mijn grootvader in de boeien,” says Mr. Seele. “Door Kaumont konden de Duitsers de hele verzetsgroep van mijn grootvader oprollen. The verzetslieden were met zeventien. Zij zijn in verschillende Gevangenissen en Kampen right came, war ze zwaar zijn tortured.”

After a daughter’s grandchildren, Belgian descendants were born in Germany. In the city of Leer there was a Nazi right to a criminal proceeding, which meant that there could be a penalty. The date for the execution was June 15, 1944. In the middle of the day we wanted to write a last letter. Daarna kregen ze nog een gallows maal.

“De Duitsers gaven hen ook een inspuiting in de nek, zodat ze niet het folk song zouden zingen”, says Mr. Seele. “Even there were bands of soldiers from the Marseillaise before the execution. That doesn’t mean that the Germans don’t agree, that’s what’s going on. Delegating the law with a guillotine. Om de two minutes much het mes, rolle een hoofd in een mand. Then what het on the following.”

Haring and cod

De moeder van De Soete, Bertha Serreyn, kwam uit Brugge. Zonder dat ze het zelf wist, zaten haar father en haar broer in het verzet. Haar Broer hid wapens onder de plankvloer in de Keuken. Bertha betrapte hem op een dag met het wapentuig, waarop hij haar de keuze liet: ofwel deed ze mee, ofwel most hij ‘other maatregelen’ meet.

“Mijn moeder was toen een meisje van zeventien”, says De Soete. “Ze was small and fijn van gestalte. Zij zou niet opvallen as ze de Duitse controles most passeren, dus kreeg ze meteen opdrachten om secret boodschappen rond te dragen. Metttertijd will be taken hair gevaarlijker. Ze went dan ‘haring’ of ‘kabeljauw’ ophalen in the haven of Zeebrugge. Codewords for weapons of dynamism.”

Op a bepaald moment kreeg Bertha een slecht Gevoel bij een man who zich aansloot bij de moving. Hij bleek later een infiltrant the hun plann verraadde om een ​​goederentrein in Aalter te overvallen. The broer van Bertha was old plaatse en konop het nippertje nog ontsnappen aan een Duitse hindlaag.

“Maar toen hij thuiskwam, wakte de Gestapo hem al op”, says De Soete. “Mijn moeder gaf hem nog het teken dat hij most vluchten. Hair broer fell away. Maar na enkele schoten rekenden de Duitsers hem toch in. De Duitsers names my oom, my moeder and my grootvader mee. Alleen my grootmoeder lieten ze met rust.”

Bertha kwam terecht in het Pandreitje, destijds een gevangenis in Brugge, was nuns hair guarded. The ze van hen kreeg slagen, zou ze nooit reward. The following promise, which the van Sint-Gillis, was with three other vrouwen in a cell zat.

“De cipiers zijn er een Franse vrouw komen ophalen voor ondervraging,” De Soete says. “Mijn moeder hoorde hoe ze tijdens de slagen riep: ‘Pitié, pitié, j’ai deux petits enfants!’ The woorden bleven aan haar kleven. Toen de allied Brussel naderden, zetten de Duitsers all politieke vangen op traintransporten naar Duitsland. The three other vrouwen were first aan de beurt. Zij zijn nooit me teruggekomen.”

Then Bertha went een trein op. Ook zij thought dat the rice hair was laatste zou zijn. Because the train had some ‘technical problems’, so you can see the person in charge of the German language. Vanuit de omgeving van Mechelen is said to be true to a destination near a station in Anderlecht. Toen de yours went open, he found Germans with machines on the platform.

“The vangenen didn’t understand what he was doing at hand”, says De Soete. “Maar het spoorpersoneel heeft hen dan verteld dat er een afspraak was met de Duitsers om hen te laten gaan. In Ruil zouden Duitse won a good treatment krijgen tijdens de bevrijding van Brussel.”

In Brussels, Bertha hoe het Justitiepaleis on fire. A request from the Germans from the archives that you know. Ze liep van portiek to portiek en belde aan. Van een family, the hair opving, kreeg ze een bord met aardappelsoep. Een simple maaltijd, maar geen other heeft hair in hair level sea smashed. Then sold the same as the father of hair, which as bij wonder ook op hair trein zat, te voet weer naar Brugge. “Anything that came up was possible,” says De Soete. “Ze konden niet geloven dat ze nog leefden.”

Schietschijf

Met haar broer liep het niet zo goed af. De Duitsers fusilleerden en dumpten zijn lijk in a massagraf. Weerwraak voor een aanslag van het verzet op en Duitse officer. “Now the bevrijding hebben ze dat massagraf gevonden,” says De Soete. “Mijn moeder kon toen gaan kijken en zag zijn personal spullen en de schietschijf die hij bij zijn executie kreeg opgespeld.”

Door al het leed dat ze zag, zou Bertha na de oorlog decennialang de stilte bewaren. Pas toen ze op hoge leeftijd ongeneeslijk ziek werd, began ze he over te praten – ze was toen al 88. De Soete verzorgde haar en zag bij het wassen de littekens op haar oude lichaam.

“In Brussel zat ze een tijd in het Gestapo-hoofdkwartier op de Louisalaan”, says De Soete. “Then it was beaten so hard that the hair was broken. As the years later had ze he nog steeds littekens van. Door de slagen op haar hoofd, what ze also stupid aan één oor. Maar de diepste wonden were geestelijk. I would like to hear more about it in the house, than I want to televise Iets over the door log. Telkens as ze strained what, ze started te stuttering.”

Het is more dan 70 jaar gegeden, maar toen De Soete over haar Mama vertelde in de Reeks Children from het verzet, kreeg ze nog een pak haatreacties. Zoveel zelfs dat ze haar Verwijderde Twitter account. Het meest scary was a pop-up that openeddeed toen ze hair computer. “De boodschap was: ‘We weten wie je bent en waar je woont, dus hou maar op met je praatjes over het verzet’”, says De Soete.

Ook daarom wil ze van 8 mei een feestdag maken. Precies om op te komen tegen haat, racisme en onverdraagzaamheid in our samenleving. “It’s a matter of left and right,” says Mr. Seele. “It is for all intents and purposes a plea for democracy. I want to know about the political parties involved.”