Op zijn berg in de Oostkantons writes Marnix Peeters over vrijheid, zijn vogels en zijn vrouw.
“Liefje, will jij al even de tandenborstel uitgraven en stop?”
A Cornet Oaked for how can it be that the whatsapp report from me is open to the public.
A bezoeker had voor Boef een snoepstaaf meebrought in front of a tandenborstel. Zulke bijzondere trofeeën gaat hij onmiddellijk in de tuin buried — hij is van armoedige komaf and blocked voedsel voor when he barre tijden aanbreken. Het vertedert ons in high mate: he does het ontzettend grondig en nauwkeurig, met zijn snuit duwt hij de aarde aan en nu dan kijkt hij over zijn schouder om te zien of wij hem in de gaten hebben. Wij onthouden de plekken. When he came to another person on the bezoek, graven wij stiekem zijn Schatten op om te vermijden dat de guest ze ruikt en ermee aan de haal gaat — that suffers heid tot hommeles.
Buren en voorbijgangers zien mij dan met de spade een grote bruine namaaktandenborstel opgraven.
Mijn vrouw pakt’s ochtends de krant van me af. Het nieuws kwelt me te veel, vindt ze. De coronabeperkingen hadden mij al wat versomberd, en het bombardeer in het nabije oosten maakt mij er niet joliger op.
There are no bovenop ben ik een zeer bad Verouderaar. I have van de ervaring en de relative rust die de jaren met zich meebrengen, maar ik heb een hekel aan de kwaaltjes. Mijn left knee zeurt al een hele tijd; Thanks to our travel to Spanje weet mijn lichaam van de long winters, i heb voorjaarsvermoeidheid en my slaap vertoont gaten. I’ve got my heart, I’ve got the same thing, and I’ve got it all together.
Mijn vrouw is subsequently bedreven in het mee overeinad houden van deze dwarskijker, soms onbedoeld, so as met dat tandenborstelbericht, vaak met opzet. “Kijk naar de hond”, zegt ze, en meestal doet de hond dan iets dat me aan het brengt. Haast feilloos voelt zij aan when iets mij starts to print.
Wij voelen dat allebei van elkaar, eigenlijk. He was letting a photograaf op bezoek the veel te long bleef hang en veel te veel smoesjes vertelde, en die, he ter besluit in de Ulftaler Schenke nog what photos were most likely been made, also nog eens de rekening door ons liet betalen: dan hebben Wij aan éen blik genoeg om te weten dat de nabeschouwing van high quality zal zijn.
Observers and files: daar halen wij veel voldoening uit. Hoe lam zou het leven zijn, don’t want to send over the geuren en kleuren!
The lady who met her hair on bezoek kwam, because of which the tandenborstel most has been engraved, would have been a year in a camper. Ze rijdt wat rond en ze Parkeert ergens en daar woont ze dan een night. That fascinates me, I don’t know that I can expect that, it’s a moving thing. Het idea made me wat onrustig.
Zij heeft een Roemeense straathond, Pippa, het heel goed met Boef kan vinden. The twee hands are built by the door, happening in the near future and knees, banging with the scissors on the back, the men with a quick trui aan genoten van een Lupulus Hibernatus, een aardedonker, alcoholrijk beer.