Italië maakt zich op voor zeer rechtse regering, al is de vraag hoe radicaal ze really wordt

Giorgia Meloni’s partij Fratelli d’Italia (‘Broeders van Italië’) koerst zondag af op verkiezingswinst. Peilingen zijn in Italië not toegestaan ​​in the two weeks before the stembus open air, may be exciting lijkt het not te been. De vraag is hooguit of het bandwagon-effect (waarbij een mening meer geloofd wordt naarmate er meer medestanders zijn) Meloni’s partij ver boven de eerder voorspelde 25 percent uit zal stuwen.

Honderd jaar na Mussolini’s Mars op Rome, luidt de inmiddels talloze keren gemaakte vergelijking, herhaalt de geschiedis zich. Het is het soort historical rijm waar commentators van houden, zeker in a vinigly helpful campaign that amper stuff tot inhoudelijk debat geeft.

Meloni’s party is in derdaad een verre nazaat van de partij von Benito Mussolini, en schorste deze week een kandidaat omdat hij Hitler ooit op Facebook prees as “groot staatsman”. Ondertussen brought a local Fdi-schepen de nazigroet op een begrafenis, terwijl Meloni deze campagne juist haar best deed om vooral de buitenlandse pers ervan te overtuigen dat ze haar jeugdsympathieën voor het fascisme allang begraven heeft.

Het may duidelijk zijn dat Fratelli d’Italia meerdere gezichten heeft. Fascisme explicitly steunen zal de partijtop – zeker tijdens een campagne – niet doen, maar er really hard mee breaken also niet, of the keuze nu voortkomt uit electoraal opportunisme of overtuiging.

In Italië there is a trivializing houding tegenover het fascisme (“Mussolini heeft also good things done”) op veel plekken nog altijd geen taboe. Also called van Mussolini op het pluche zijn nieuw. In 1994, the project was called Fratelli d’Italia, Allanza Nazionale, al plaats in the first Berlusconi government.

In the Berlusoni cabinet (2001-2005) Gianfranco Fini was the vice premier. “We raised the Lega and the Fascists in 1994 before it was first legitimate”, said Silvio Berlusconi a few years ago when the toon was over.

Righting Europe

Tegelijk Dreigt de fixatie op het juiste label voor Meloni (fascist, post-fascist, or toch neofascist?) haar succes af te portray as een bij uitstek Italiaans en bijna exotic phenomena: kijk eens, hoe het de Italianen maar niet lukt om hun fascistische spoil af te schudden.

That’s what counts, but the Opkomst van Meloni is not meant to be understood in the international trend of a legal Europe. Want qua partijprogramma en officiële uitingen Fratelli d’Italia never wezenlijk van de radicaal-rechtse partij which krijgt regeringsinvloed in Zweden, of van Geert Wilders. The PVV-unfortunately, longest te guest op een Denktankforum aan het Comomeer, spoke full lof over Meloni: “When you win, there is a historical moment for how our ideas are heeft in Europe.”

The part is anti-immigration in the culture of conservation. In the Europarlement zit Fdi in dezelfde group as N-VA. Tot veler verrassing toont Meloni zich sinds de oorlog in Oekraïne pro-NAVO en slaat ze deze verkiezingscampagne een gematigder toon aan over de EU dan voorheen – vermoedelijk mede omdat het pro-Europese sentiment in Italië nimble is toegenomen sinds het coronasteunfonds.

There can be a right cabinet directly for international Ramkoers Kiest, it is small, but there can be some inflation-winter because of the well-light changes in Brengen. The first thing that should happen is that the right regulation does not come about at all, and that is more than a formality. In the center of Rome dook deze week een muurschilding op van een intimately zonende Giorgia Meloni en Matteo Salvini, who stop elk met éen hand een dolk achter hun rug, terwijl Berlusconi grijnzend toekijkt.

Want was Meloni, Salvini and Berlusconi now as a tremendous block operas, thanks to vanishing ideas over Buitenland- and begrotingsbeleid, is het de vraag of dat na zondag nog steeds lukt. Het antwoord zal er mede van afhangen hoe groot de 3 rechte partijen samen prices zijn en hoe de onderlinge Verhoudingen uitpakken, oftewel, hoe diep de ego’s van Salvini en Berlusconi maandag gebutst zijn.

So he is also still a little beeping can that het not dead a right regering come. De bal voor het aanwijzen van een formateur ligt namelijk bis president Sergio Mattarella, en as de uitslag not eenduidig ​​is of de partijen he samen not uitkomen, is zijn rol aanzienlijk. Het is a public secret that het staatshoofd a cabinet Meloni graag zou vermijden.

Toch blijft dat verreweg de most waarschijnlijke uitkomst: Giorgia Meloni aan het hoofd van een rechte regering, as the first known premier of Italy. Coming winter then, but there would be no economic clouds in the seed packets, there would be little wilted hair on the goods: het oerconservatieve maar relatively low when campagnegelaat, of a radicalere variant.

ttn-31