Intensivist Elisabeth De Waele writes a book about the corona crisis

The last day of the corona days, the help of the patients in the service intensive care of the UZ Brussel het ziekenhuis in a lijkzak. Intensivist Elisabeth De Waele (44) writes a book over de strijd op leven en dood die zij en haar collega’s dagelijks leveren.

Eline BergmansNovember 8, 202203:00

Ooit heeft ze as a surgeon een in between vallende students bruusk achterover geduwd om te voorkomen dat ze in de open buik van een patiënt zou vallen. “It was good to know that we had a lot of hair, but we had no trauma from that,” says Elisabeth De Waele (44), surgeon, intensive care specialist and clinical nutritionist in Brussels. “The spanning in our job is immense. Flauwvallen is not abnormal in the beginning. As wij ons work never done, gaan mensen dood. That’s intense.”

Samen met haar neef – freelance journalist Filip Van der Elst – schreef ze een boek intensity, since a bijzondere inkijk geeft in het leven op de Dienst intensieve zorg van het UZ Brussel. “Het is altijd zwaar weweest”, says De Waele. “Maar toen kwam corona, en raakt ik zo onder de indruk van wat er was geurd en wat we als zorgverleners hebben verwezenlijkt, dat ik dat wilde neerschrijven.”

Why have you become an intensifier?

“Van opleiding ben ik surgeon, een heel mooie medical discipline. Het is a manual job that is done with each hand, and an operation is performed that is done by men and women with help. After the first match he shoots at the same time over. You will be able to do intensive genealogy in 2010 with the students. As an intensive care worker, there are different options for living conditions. Vergelijk het een beetje met waarom someone brandweerman wordt.”

Is that a job that is ever dead aan je pensioen kunt done?

“Op de service intensieve zorg works two zestigplussers. Tijdens corona was hun kennis enormously important: as plan a, b en c niet meer werken, is het heel nuttig as someone kan terugvallen op dertig jaar ervaring. Geneeskunde evolves rapidly, not as the profile of the patient. Vroeger zagen we veel meer while verkeersongevallen, vandaag hebben we vaker te maken met oudersdomsziekten. That makes it boeing. Maar ik heb ook nog een other passie: ik ben naast Intensivist hoofd clinical nutrition: ik onderzoek bijvoorbeeld hoe voeding de overlevingskans bij kankerpatiënten kan vergroten, en hoe we een patiënt in coma zo goed mogelijk voeden, what enormous van pas is come tijdens corona. ”

In de krant schreven we steeds hoe door corona de druk op de zorg toenam. What does that really mean?

“Wereldwijd stierven 6.6 miljoen mensen, maar also in het UZ Brussel hebben we honderden mensen weten overlijden. That’s the first thing: there’s leed and het leed van de nabestaanden staat boven everything. Maar as zorgverleners we raise bovenmenselijke prestaties geleverd om te vermijden dat he mensen zouden dien. Mental what he said. We know in het begin zo little. The beelden vanuit Italië had den indruk maakt. May also be when there is an organizational night time: at a given moment we will raise the service child intensity zorg omgevormd tot een IZ-zaal voor volwassenenen door de Kinderen te verhuizen naar de ontwaakzaal van het fertiliteitscentrum. Doodzieke Kinderen kwamen tussen vrouwen te liggen met een vervulde Kinderwens: that what op zachtst gezegd ungelukkig, maar het did not go any other way. We were really in een wurggreep terecht the maar bleef duren. That’s what we got.

Op de afdeling medium care B, which was originally supposed to be given, overleed op een bepaid moment 80 percent van de patiënten. Hoe went u daarmee om?

“He was a massager. So what he een man the letterlijk al zijn buren heeft zien die. Hij he held a soort ziekenhuisvariant van het concentratiekampsyndroom aan over. The one bleef zich maar afvragen waarom he still was and the others never. Een immensely guilty over much hem. Hi we end elke dag. I think nog vaak aan hem. Anderzijds heb ik altijd geprobeerd om ook het positieve te onthouden: We have a twin percent of the people can talk about those who died differently.”

Which patiënt zal u nooit vergege?

“Tijdens de first golf what he een Bouwvakker van Albanese origine. Hij what gespied enormously. Toen we zagen wat het virus met hem deed – four organs lieten het afweten – we know that it’s different what dan wat wel al gezien hadden. Hij is he doorgekomen, omdat hij zo’n sterke mens was, maar het was you jamais vu The virus was called a bulldozer that over the men heen reed met a devastating crash that we nooit eerder hadden gezien.”

U gaf in some interviews you know that u het moeilijk had met patiënten who refuse the om zich te latent vaccineren.

“Met uitzondering van de group which is badly informed – not iedereen kijkt ‘s avond naar Terzake – is het in mijn ogen een totally egoistic keuze. Met de bohemian chic the principle of no vaccines, heb ik het heel moeilijk. Blijf dan principieel: as ever geen vaccine wil, hoef je in het ziekenhuis also geen plaats in te nemen van een other.”

Do you think daar vandaag also nog zo over?

“Free vaccines are available in Western Europe. Maak bruik van die luxepositie. Profiteer is in places of moeilijk te doen. Het gaat over solidarity: het risico is minimal en ever he beschermt other mee. The pandemic is not yet before. In het UZ Brussel will not beslist om our nieuwjaarsdrink niet te lateen doorgaan, maar uit te put tot het in de lente buiten kan. Het vaccin is our best kans op een normaal leven.”

Elisabeth De Waele and Filip Van der Elst, ‘Intensief’, Pelckmans, 22.50 euros.

ttn-31