Het platte dak biedt een weids utzicht op de minkte wijk. “Kijk uit dat je niet valt”, says Aleksandr Lyasjenko. “En spring alsjeblieft never.”
The notice of the house in the flat in the Rodnikovastraat is not grappig beddoeld. Onlangs sprang een man van rond de 40 van de zevende verdieping van een gebouw verderop, vertelt Ljasjenko.
Elders besloot a real couple from around the 60 seeds from zestienhoog te jump. “Summer people lose their minds. Nothing else can be done with the situation.”
Steeds sea light jes aft de ramen
Ljasjenko climbed up the hill to repair a leak. Two gates of mortier grenades were al poem, maar blijkbaar niet goed genoeg. “Ik zie steeds sea light jes achter de ramen, en steeds sea auto’s near de huizen.”
Saltovka is one of the largest cities in Europe. For the first time in the city district there are 300,000 residents. In the beginning of the year, the Russians approached Charkov, bombarded two blocks with tank grenades and artillery. Nu keert het leven hier longzaam terug, also al slaaner af en toe nog steeds rockets in, afschoten vanuit het bijgelegen Russia.
The social problem in the wijk Saltovka is big. Terwijl de huismeester, teruggekeerd van het dak, door de straat loopt, belt een oud-bewoonster. Ze informeert about the gezondheidstoestand van Haar man, which in Saltovka is achtergeleven toen zij met hun childrenen vluchtte.
Two days door het house kruipen
A couple of stories about that happened. Follow the instructions, half the message, two days long after the house has been dropped, on the near side of the telephone. Op verzoek van de vrouw went Ljasjenko met de politie de woning binnen, om de man naar het ziekenhuis te helpen.
Definitely a long queue
Now that it has started, the hamvraag can be shown here in the Rodnikovastraat of the warming. The workshops in de wijk and hoopgevend. Bij het warmteststation, opeen steenworp afstand van de flat, zijn tientallen manen met graafmachines en eindeloos long slangen in de weer. Het water comes, al enigszins opgewarmd, van een nabijgelegen energiecentrale. In the word the door gas was pumped in the following electrically when the buildings disappeared.
The renovation project of the warm test station, from which the invasion to the planning stage takes place, by 15 October in Afgerond. Op the dag zetten de autoriteiten in Charkov traditiegetrouw de warming aan.
Of the warm water then near the flat on the Rodnikovastraat for currents is still onduidelijk. Before that, there is a handful of gates and a broken frame in the building where the poem is: so never, then there is no warming up. Dat zou een ramp betekenen, put Ljasjenko uit.
Mold on the Muren
Want zonder warmed zullen de warmingsbuizen bevriezen. De pijpen zullen breken, warna het water long de muren zal sijpelen en mold zal ontstaan. “Zonder warming verwordt het gebouw tot een ruïne”, says Lyasenko. In the middle of the hele dag Klussers in de Weer, in a round de flat.
One of the gates that we would like to live in is the apartment of the zestiger Joeri Kostjoek. Zijn flat is maart onbewoonbaar, nadat een mortier zich door de muur had geboard. Kostjoek vist de bruikbare spools tussen het puin vandaan. All seeds are in eight points.
Two days before the flap occurs, the cost of living with the family is related to the dog. Geluk of wijsheid? “God”, answers Kostjoek, terwijl hij naar boven wijst. “We’ll be onszelf bijeen, en besloten tegen de stroom in verder te leven,” says hij.
Verder lives in de datsja
Dat verder leven doet hij op de datsja. In the small building in the province of Hoeft during the winter months, it shows. The family grows and grows.
There is a first floor block order for the tile. “In deze flat we never won, maar than we dit gat dense other verder in dit gebouw”, says Kostjoek. “The most important thing is that the maniacs are never mentioned”. Hij doelt op de Russen.
Ok, that is maar de vraag. Het succesrijke Oekraïense offensief heeft de Russen Weliswaar uit de provincie verjaagd, maar de stadt lijkt nog steeds een prooi. The last week the Russians fired their own ground-based rockets on the electricity supply from Charkov. So will tien dagen gegeden de centrale hit the het warm test station served. The wijkbewoners zata dagenlang zoned water en stroom.
Geïmproviseerd windsherm
“The door log is not long before”, says Roeslan Nachmetov, a builder of Joeri Kostjoek. “We don’t know what he’s going to do.”
A day later, it was said that the father was going to take Nachmetov. “I’m not so nervous as before the first.” Maar dit kind zal hij pas na de oorlog in levende lijve kunnen zien. Brought to maart heeft Nachmetov zijn family in veiligheid in Poland. Zelf most hij in Charkov blijven; Oekraïense manen like het country not uit omdat ze knnen been opgeroepen voor het leger.
In het flatgebouw zijn in the middle of a lot of ramen densely set, but not good enough, shows Nachmetov. En het dak lekt nog. Bovendien: “Waarom zou een flat been warmed up as maar tien appartementen zijn bewoond?”
Tile om op te koken
Nachmetov is already prepared for everything. Hij laat het staartstuk van een raket zien, that hij in maart heeft gevonden in de tuin van de crèche naast de flat en dat hij kan gebruiken als geïmproviseerd windscherm voor een kacheltje om op te koken.
“Als het moet, warm we ons weer buiten aan het vuur”, says hij met een grijns. Hij toont zelf schoten video, dating van maart, van een pruttelend theepotje op de vlammen in ‘de kont van een raket’, zoals hij het ding noemt.
Maar dan huivert hij toch. “Om je de waarheid te zeggen: de naderende winter scares me aan.”