Wereldwijd er steeds meer priesterwijdingen told, met Geert De Kerpel, woordvoerder van het aartsbisdom en van cardinaal Jozef De Kesel. “Maar in België lijkt het een unicum. That’s what we say about the priesthood in front of the aartsbisdom.”
“Vroeger will he world twintig mensen tegelijk tot priester werd”, says Jan Van Achter vanuit zijn modest appartementje in Vilvoorde. “Ik vrij me vrij nu. Ik ben gisteren opgestaan as deacons, vandaag as priests. I can aan de slag.”
Ondanks die late roeping – hij spreekt zelf liever over “een laat antwoord” – wist hij het as a child al. Hij grijnst wanneer hij de herinnering ophaalt aan ‘misje’ spelen, maar voegt he meteen aan toe that het everything behalve een bevlieging was. “In the middelbaar vroeg ik zelfs of ik Latijn als extra vak kon bij krijgen. En omdat ik ooit had been aangegeven dat ik priest wilde, kwam grandson in our class een seminarist speak. With the man before I zo’n serieuze dialoog dat mijn klasgenoten achteraf vroegen: ‘Jij wilt really become a priest, hé?’ Maar dat ontkende ik. Want je schaamt je er toch voor. Het was not ever hanging wildly as a zeventienjarige aan de grote Klok.”
Vreemdelingen law
Uiteindelijk went to right students. “My ouders were not afkerig van my ambition om the priest te, maar wilden dat ik my legal study zou afmaken. Dat heeft uiteindelijk later in het seminarie rust gegeven. I realized that I did, he might have misgaen, he had a back-up.”
Meer dan tien jaar was hij notarieel jurist. “Al focuste ik me op kantoor op dossiers rond de Kerkfabriek en religieuze ordes. Weet u, I was that first year aan de unief not really begeesterd, maar een bevriende ordeoverste zei me dat ik most voortdoen en me most direct op vakken die de kerk van nut konden zijn. The orde ontfermde zich toen vooral over Vreemdelingen, dus koos ik Vreemdelingenrecht, human rights and international public law. I’m grateful that that’s what I’m going to do next, but I’m still grateful for the studies on the Vrije Universiteit Brussel, because I have the knowledge file with the vrijzinnigheid and the knowledge of the Vrije world, what I want to do.”
In 2011, op 37-year-old leeftijd, made hij de definitieve keuze: hij most en zou became a priest. There is evidence for mensen with a late roeping. “In Vlaanderen he passed a seminar in the sea for other people. You must be in the Netherlands Bovendonk, a seminar for people of 30 years was four years in each week and work in the weekend remains, and study on the sea theology and philosophy.”
Opnieuw vanuit gelovige hoek kreeg hij het advises om na zijn study eerst levenservaring op te doen. A three-year relationship with a future result. “I’m expecting door opgedaan, yes. No, I can’t do anything with it. That’s always not from dwang, but from vrije keuze.”
own kelk
Met a zekere trots toont hij zijn own kelk. “Cooked in een antiekzaak, ik wou really dat mijn kelk ooit toebehoorde aan een other priests.”
Of priest zijn nu het summum is? “Voor mij is dat zowel de Eucharistie vorordragen than de pastorale ontmoeting. Midden de mensen zijn. Whenever a union is organized, trekking is going to be done with my rugzak and short and flats aren’t there for me either way: aan de vaat. Zo ontmoet je uiteenlopende mensen en vinden er brede geprekken plaats.”
Met religie as uitvalsbasis? Hij grijnst. “Maar no, that doesn’t mean anything about religion gaan. Je kan toch geen hele avond mensen gaan bekeren.”