Terwijl he goes to the keuken van zijn tavern rept, waar zijn pot met aardappelen over te koken, shows Christophe Elius that de aandacht overweldendend is. ‘Het is here prizes Disneyland’, laughs hij. ‘Maybe I’m not Mickey Mouse and my face is not Minnie Mouse. We’re going to Christophe and Sophie, and that’s why we’re staying too.’
A church, a church courtyard and a café. A lot bigger isn’t it. And then Aubechies was lost in a landscape in the north of Henegouwen, halfway between Leuze-en-Hainaut and Ath, long lost to the mooiste village of Wallonia.
We’ve been thinking about it for a long time via the RTBF program Mon plus beau village kwam het dorp was Christophe Elius al dertien jaar taverne Saint-Géry uitbaat as winnaar uit de bus. Het volgde Crupet op en stak vijf other dorpen de loef af: Rochehaut, Limbourg, Falaën, La Hulpe en Sohier.
Aan troeven geen gebrek: the church in zandsteen dates from the eleven de eeuw and is built op de restanten van een Romeinse tempel, op het naastliggende kerkhof ligt onder sea oud-minister van Staat Pierre Descamps (1916-1992) buried, tegenover de hier nog Small Dender is the largest archeological site in the country of Vinden and then he is nog Christophe with his tavern, located in a third year in the old countryside.
Surrounded by enamel advertising boards for beer and tobacco, wooden beams, milking cans and other speelgoed shows that there are signs of overal coming. Uit Brussel, Bergen, the Westhoek and zelfs uit de United States.
Eddie Wally
Aubechies does not belong to any of the NAVO base shapes and to the end of which many American diplomats come here. “Wow, wonderful”, the folgens say Christophe een na een, when you want to think of Eddy Wally in het diepst van hun. “A church of duizend jaar oud, you don’t know that naturally. En omdat het hier nog zo small en good bewaard is, geeft het dorp een good beeld van hoe het vroeger overal in dit land moet hebben uitgezien.”
The hang around vroeger notices Christophe also bij zijn cliënteel. Nu het leven almaar sneller, drukker en lawaaieriger wordt, ziet hij de mensen the zijn taverne binnenstappen haast terstond herademen. Also if you have a question about the dorpel and stap terugzetten; in de tijd, maar also in hun tijdsbesef.
Christophe, who in a previous life had children with a handicap, declared the situation. “In this modern age, more and more people demand to be rusty and to have roots, to be simple in this crazy world. That’s where we are here.”
Obelix
Helaas heeft also dit verhaal een schaduwzijde. Op a cast aft of toog van Christophe state a miniature version of Obelix, weliswaar zoned menhir op zijn rug. Rondrijdend by this streek world as vanzelf de vergelijking met het dorp van Asterix op: koppig houdt men here stood terwijl along all edges of the modernity oprukt.
And years will be negentig de hogesnelheidslijn tussen Brussel and Londen geopend in Sindsdien glijdt de one na de other tgv door de velden van Aubechies. De E429, de autosnelweg tussen Doornik en Brussel, wordt steeds drukker, in het glooiende landschap duiken steeds meer en steeds grotere windmolens op en also hier heerst ontevredenheid over de aanleg van een nieuwe hoogspanningslijn.
La Boucle du Hainaut means the, ze is het extension of the West-Vlaamse Ventilus line was over the Vlaamse regering hair beslissing maar voor zich uit blijft schuiven. Overal staan protestborden, iedereen heeft dezelfde mening: not in our achtertuin.
Veel winst haalden de local residents uit al deze change tot never. Thanks to the large number of industrial areas around Leuze-en-Hainaut, Lessen and Zinnik remain de works in the north of Henegouwen Hoog.
“There is more here than men,” says Christophe, so that the room in the church is open – it will be possible for the Romeinse doopvont late zien. “Zo’n 140 residents heeft Aubechies, we zijn een simpel dorpje. Priority is necessary, but we can hopefully keep our rust.”