‘Hoe heb ik de genocide in Oekraïne niet zien aankomen?’

In Oekraïne there is a genocide gaande. Daarvoor waarschwt de Amerikaanse Holocaust expert Debórah Dwork. ‘Hoe heb ik het niet zien aankomen?’

‘Never again’, klonk het in 1945. Nooit meer zo’n schrikkelijke oorlog en genocide, the uitmondde in de moord op zes miljoen Joden. According to Debórah Dwork, director of the Study Center for the Holocaust, genocide en misdaden tegen de menselijkheid in New York.

Onlangs veroordeelde and center de ‘genocidale reports, intentions en daden’ van Russia. Why shouldn’t you make that statement?

“Wat zou het nut zijn van een genocidestudiecentrum as we op zo’n moment geen make a statement? Let me answer my own rhetorical vraag: helemaal niets, ons work zou nutteloos zijn.”

Genocide is a thing that is antijging, and not many people have been told that het woord in de Mond durven nemen.

“De Amerikaanse president Joe Biden heeft het woord al wel bruikt, dus in den zin lopen we niet voor onze regering uit. Het is for me duidelijk dat de Retoriek van Poetin wijst op een conscious vernietiging van het onafhankelijke land Oekraïne en zijn cultuur. There are days when we belegeringen, Moordpartijen and aanvallen op Burgerdoelwitten. This is within the definition of genocide.”

Dwork (1964) is an international report on the subject of the history of the Holocaust. Ze kreeg onder meer bekendheid doordat ze de Jodenvervolging vanuit vernieuwende invalshoken description, bijvorbeeld door de ogen van Joodse children of de architecten van concentratiekampen en gaskamers. In Haar Nieuwste book Saints and leugenars Kiest ze nogmaals voor een opvallennde insteek, namelijk de rol van het toeval.

Is it important that the role of the candidate in the Jodenvervolging be taxed?

“Historici besten a lot of attention to the role of politics and ideology. Maar toevalligheden zijn zeker zo belangrijk. Think about it aan de liefde: in most cases there is a relative geen rationale beslissing, maar a kwestie van aantrekkingskracht. The immediately irrational developments raised a large amount invloed, want ze vormen je leven en geven he kleur aan. Toch zien we het not as a significant factor in the divorce. I think that the writing is better than ever, and that’s the timing, I felt and felt emotions.”

In uw lezing u welke rol het toeval speelde in de Holocaust. What kwam u tegen?

“I’ve heard that I’ve been told that I’ve exceeded it. Bijna allemaal hadden ze wel een verhaal over toeval, luck of bad luck. Sommige vluchtelingen vertelden dat het op een night so hard Regende dat de waakhonden hun geur niet opvingen bij een grensovergang. In a campaign hadden soms het geuk een bewaker te meet the hen goedgezind what en wat extra te eten toestopte. Al deze toevalligheden hun overlevingskansen aanzienlijk. Datzelfde zie je nu in Oekraïne: een stevige pilaar, the tegen een bominslag beschermt, kan soms het ververt betekenen tussen leven en dood.”

Isn’t it ironic that long before a reading is said with the title ‘Nooit Meer Auschwitz’, then and tegelijkertijd a nieuwe genocide ziet Plaatsvinden?

“That knocks helemmaal. After the event in Oekraïne, I thought before me: I should have taken it from the divorced, from the Hitlers and the Himmlers and the Eichmanns. Toch had I not the verbeelding dat zoiets nog eens kongeuren, in het Europa van 2022. Dat een gekozen unfortunately zijn troepen over de borders van een soeverein country zou sturen. Het stelde me voor een grote existentiële vraag: ik onderzoek nota bene despoten en tirannen, hoe heb ik het niet zien aankomen?”

Is the slogan van de lezing dan geen utopia?

“Het is a streven dat we want omarmen. Misschien lukt het ons niet om het te verwezenlijken, maar het is wel our duty en responsible om het te proberen.”