Een nieuw leven hier opbouwen, or toch zo snel than het kant terug naar Oekraïne? Twee maanden na het begin van de oorlog blijven Oekraïense vluchtelingen limken op two benen.
Olga Shylenko (34): ‘We had all the smaller ones, water and black chocolate on us’
“I think that all Oekraïners here owe me a debt. Well, I feel guilty that I can suffer here and there normally and that my children can go to school, but the children in Oekraïne hele dagen in Kelders moeten schools.
“Het begin van de oorlog was onwerkelijk. Long tijd leek het sof he niets aan de hand what, want Russian militaire oefeningen aan de Grenz zijn we hier wel gewoon. Maar toen er maar troepen bij bleven komen, we know that he iets zat aan te komen. Toen ik in januari op zakenreis in Zwitserland was, kreeg ik paniekaanvallen. Want what as the Russians ons aanvielen ik het land not sea inside kon? The thought that I didn’t expect my tweeling to be raken was ondraaglijk, you shouldn’t see it before.
“Toen Kiev was bombed, heb ik heel soon beslist om a bus directing het west te nemen. We zijn Rechtstreeks dead in Kraków talked, al duurde dat 55 uur. We had all the smaller ones, water and black chocolate bij ons. My moeder is born there. Zij helpt het leger en het ziekenhuis met spullen leveren en kleding wassen. Also the father of my children was born in Oekraïne. The timing was not much worse, we were not aan het divorced toen de oorlog began. Hij heeft nooit militaire service gedaan, maar nu most het het leger in a wordt hej voorbereid om in de Donbas (Oost-Oekraïne, JL) te gaan vecht.
“I will nog steeds zo snel mogelijk terug, maar ik zie in dat dat meteen zal lukken. Mijn ex-man shows that I uit Oekraïne weg moet blijven. That’s where a new life can start and that’s where the best kansen heb om de children veilig te houden. Toch heb ik nog steeds dagelijks Nachtmerries en paniekaanvallen. Want he iets met my geuren, hebben mijn kinderen helemaal no one here.”
Oleksandra Khaninova (38): ‘Here I can het most for my land genoten betekenen’
“Ik kom uit Charkiv, a city that will be bombarded in the beginning of the day. After that, we are going to take a car in a car with other towns and cities, we never knew what was going on. That was never before. Net toen we were at a gas station, vloog an enormous bom vlak boven ons en landde op het centrale Vrijheidsplein van de stad. Wij stone nauwelijks een straat verder.
“I’ve tried it before I need to overdo it before I get there, so that’s what’s going to start. So that more mensen of hair generation is tied to a hair house. Zeeft he een hond en een mooie tuin met own tomaatsjes ze voor geen money in de wereld wil verlaten. Toch blijft het wringen, want in Charkiv gaan de gevechten door.
“De mensen met wie ik meereed, kenden nog vrienden in België. I have raised another host family, and I had not been able to meet them. Ze works in the social hulpverlening in Antwerp and ze vroegen me mee. As soon as we worked the same thing on a project plan for Oekraïense vluchtelingen (Luckie_Ant op Instagram, JL), you can get information about vluchtelingen, you can help us with a host family you are in, you can eat in the room as a result of welcoming you to coffee and a baby. In the middle of the war we mensen van allekanten over de vloer, also Russians. He does deugd om te leren dat velen van hen met evenveel afschuw naar deze oorlog kijken.
“I think het the best beslissing what om dead come here. In Oekraïne I worked as a psychologist, in a different way, I said that work here for Oekraïners opte vangen and te helpen met hun integration. That is what I want. Oekraïne ligt in puin, you think I’ll stay here. Here I have het gevoel dat ik iets kan opbouwen en het meest voor mijn landgenoten kan betekenen.”
Yuliya Myronenko (38): ‘Bij elke luctaanval schudde ons huis heen en weer’
“Het is hartverwarmend te voelen hoe hard de Belgian population met ons meeleeft. Jullie also besef that Oekraïne not het an addoel is van Poetin, and that het ons all can overcomen. I had bovendien al een connectie with België. I write in my letter in Ghent. Dat kwam handig uit, want zoner hair hulp what I hulpeloos weweest.
“We had bad luck because there was a military field in the building of Kiev. Vanaf het begin van de oorlog besookten de Russians dat gebied met bomben. Bij elke luctaanval schudde ons huis heen en weer, een schulkelder what he never. Op de negende dag van de oorlog the Russians dropped in ons dorp. Sea dan tien huizen are completely eliminated in many mensen stierven. De dag erna zijn we vertrokken, en maar goed ook. Vandaag vallen he still steeds bommen.
“Met my man and my daughter talk we tot de grens met Roemenië. Mijn man most achterblijven om in het leger te gaan. If it was right with my wicket van dertien met de trein verder near Boekarest, waar ik two weken konlogeren bij willvolengers. That was a very special period. Omdat we had corona, condense we nergens naartoe. I was also in shock after all the bombardments. Zelfs ontbijt maken of my gezicht wassen gapte amper, omdat het zo’n chaos was in my hoofd. Good luck with my work with the booking that I’m coming to België, and that’s what I’m saying.
“Sowel me even more than I follow lessen Nederlands, al willen we nog steeds zo little mogelijk terug naar Oekraïne. Het moeilijkste blijft de onzekerheid over what tomorrow comes. Good ben ik al opnieuw in staat om te Schrijven. In Ghent I started a theater piece over the hall. Misschien voer ik het hier wel op, maar nog liever zou ik het stuk zo snel mogelijk in mijn thuisland laten zien.”