Bart Eeckhout is hoofdcommentator van The morning
Do you have a match between the two teams, not Club Brugge – Atlético Madrid. Halfway onderschept de scheidrechter de bal en loopt er mee naar het Brugse doel. Daar trapt hij de bal voorbij een verbouwereerde doelman Simon Mignolet. Op de koop toe gaat de scheidsrechter ostentatief juichen voor het joelende vak Atlético supporters. Het doelpoint was declared money.
ill? Te kom los telopen? Toch is dit what zich afgelopen zaterdag heeft afgespeeld in het Vlaams Parlement. The discussion of the September declaration went to parliamentary representative Liesbeth Homans (N-VA) to discuss the problems in children’s affairs with public representative Lise Vandecasteele (PVDA). “Bij de papa”, the answer to this was to meet your children most often than the crèche plots. Ze oogstte met haar tussenkomst laughed and applause at the meerderheidsbanken.
As a precedent, most Homans de scheidrechter te zijn van het debate in het parlement. Daarbij must ze er dus mee overwaken dat de oppositie not enslaved wordt by de regenerende meerderheid. Homans deeds exact het omgekeerde: ze went zelf in de aanval tegen de oppositie om de regering te pleazes. Ze is the right to decide which of the bal zelf in doel trapt en daar nog aanmoedigingen for krijgt also.
Het is not helemaal duidelijk what ons het meest moet choqueren. That Liesbeth Homans so flagrant de rules van het own mandate aan de laars lapt, of de vaststelling dat the overtreding so little beroering veroorzaakt. The previous state of the neutrality rule in Vallen, but there is more of a problem in the Vlaams Parlement, there is a problem in this. Straks zit mevrouw Homans will be weer de plenaire vergadering voor, so if he niks is allowed. Zo degraded Liesbeth Homans het Vlaams Parlement tot een ordinaire kroeg waar de luidste roeper het woord krijgt. As there is a brevet van onbekwaamheid, then toch van ongeschiktheid.
Misschien heeft Liesbeth Homans wel ‘geluk’ gehad omdat de biggest verontwaardiging gaat over wat ze zei. The small shadow opmerking that the geen opvang can vinden voor kroost altijd “bij de papa” terecht may want, is a vreselijke klap in het gelaat van vele gezinnen the door de prijzencrisis in opvangnood verkeren omdat de crèche plots sluit of omdat er geen betaalbare opvang te vinden is. Het is a known voorbeeld van politieke toondoofheid op a moment dat de crisis in de kinderopvang al te reëel is.
Maar goed, Liesbeth Homans may naturally evaluate the problems in the children’s opvang van de baan zijn as ‘de papa’ eens thuis blijft. A public representative may think about everything and say anything when it comes to mandates. Maar niet van op het spreekstolte van de parlementsvoorzitter. Daarover zijn de regels kristalhelder.
That’s a bagatel, so that it’s a bagatel, it’s not a right to decide aan het spel. A parliamentary vote has one of the best betaalde mandates in the Vaderlandse politiek. A minimal respect for the spelling rules may not be too high.