In Hytti No. 6 van director Juho Kuosmanen makes a Finse student a long journey through Russia. Filming in a straight Russian quite a lot nog never mee, vertelt de Finse cineast.
“O, I’m a huge fan of it,” said Juho Kuosmanen (42). “En zeker ook van long stimuli, waarbij each other dagen in de trein doorbrengt. Het schept a different reality, sof de real wereld pas weer doorgaat as ever aankomt. For me it is the best way of teasing.”
De Finse cinema video belt vanuit zijn woning in Helsinki. Hij gaat nog even door met zijn lofzang op het spoor: “De trein leent zich also zeer voor cinematografie: ever the constant movement, all sorts of fantastic things that ever kunt incets. Maar het eraan is de coupé: a small en intimate ruimte, which is not privé, was all sorts of potential ontmoetingen can plaatsvinden. Heel sent!”
Toch is Kuosmanens nieuwe speelfilm not per se een ode aan het spoor, of aan de verre trareis. In Hytti No. 6 (Coupé nr. 6), afgelopen zomer in Cannes crowned with the Grand Prix, de Finse archeology student Laura (Seidi Haarla) travels to the north-western point of Russia, near Moermansk, from there primitieve rotstekeningen te admired. Onderweg blijkt ze hair slaapcoupé te want to meet the onmogelijk lompe en opdringerige Russian mechanic Ljoha (Yuri Borisov), who is veelal in kennelijke staat. Hulp van de volstrekt onverschillige conducteur hoeft ze niet te guarded. Maar gaandeweg in Kuosmanens met gevoel voor beklemming filmed ‘road movie’ blijken irritating Laura and Ljoha toch memeen te hebben dan ze thoughts.
“Announcing that the journey is looped differently than Laura is awake, yes,” the film says. “Ze hoopt dat ze onderweg op haar rice iets moois zal meemaden, iets interestings – dat watched de most hoofdPersonen, in films of boeken. Maar zo is het leven niet, het leven is not heel romantic. As long as you watch the vehicle, you are allowed to do so with the works. That’s over come Laura.”
U wriggles hair op met someone who unites all negative Russian stereotypes in zich lijkt te. Zo’n man is toch also a night merry?
“Je weet dat my film inspired is op de roman van de Finse schrijver Rosa Liksom? In het book is the Russian man in de trein nog veel erger. Het blijft zo doorgaan, really as een Nachtmerrie, veel long dan in our film. The Russian stereotype is also blocked by Ljoha: a soort ideal of the Russian man, so as he that tenminste is bijbrought. Het is a role of a houding that ever kúnt kiezen as Rus, as ever iets te hide lifts. Yuri begin zoning personage meteen. Hij kende he hele ladingen van, zei hij tegen me. Men in how much sea om blijkt te gaan dan je zou guarded on the basis of a first impression. Ljoha zou ook wel iets will present in deze wereld, so as wej allmaal. Maar hij weet niet hoe. Hij heeft nooit toegang had tot de bene semenleving, heeft not really onderwijs genoten. Hij is a drop out. Maar also in hem zit de menselijke behoefte om op een other manner of betekenis te zijn.”
Hytti No. 6 gaat also over de relation Finland-Russia. What does it mean in het buurland?
“Ik Voel me he duidelijk sea thuis dan bijvoorbeeld in Zweden. Terwijl Zweden en Finland as land veel sea met elkaar gemeen hebben: het leven is he also makkelijker en toegankelijker than ever het vergelijkt met Russia. Maar op menselijk sta ik voor my gevoel poets by the Russians. Althans: at the mensen the ik ontmoet in Russia, at my Russian vrienden. Maar ik geloof niet dat ik dit iets typically Fins zou noemen. He zijn, I think, also Finns who raise a problem in Russia, he bang voor zijn, of in ieder geval veel twijfels of vooroordelen over Russen hebben. Maar toen I read the book van Rosa Liksom, I thought: yes, that biedt een kans om in Rusland te filmen.”
Kon u voorzien hoe moeilijk het zou been om in a rijdende Russian trein te film?
“I knew that Russian train right away, so I had traveled a long time, too. I knew we wanted it to be: when he also had to be aangepast in de coupé, door de Lichtafdeling, of de afdeling rekwisieten, of which van het geluid, most iedereen eerst de coupé uit en er daarna weer in. Wat ik vooraf niet know what hoeveel moeite het zou cost om dit type treinwagons te huren. Mijn producenten noemden dit het moeilijkste wat ze ooit voor elkaar hebben geregen. The wat oudere exprestreinen zijn op zich makkelijk te vinden, maar ze zijn het Eigendom van een staatsbedrijf, that is enormously large and a idioot aantal bureaucratische schijven kent. En naast de trein zelf what he also still een vergunning node om over het publieke spoor te rijden. Om de prijs het niet went: he huren van de train bleek uitadelijk goodkoper dan we vooraf hadden thought. Maar an auto huren for a road movie is wel makkelijker.’
Hytti No. 6 now loops in de zalen.
Kuosmanen’s debut
In The Happiest Day in the Life of Olli Mäki (2016), Juho Kuosmanen’s speelfilmdebuut, portretteerde de cineast de Finse bokser die in 1962 één (kansloos lost) titelwedstrijd mocht vechten tegen de Amerikaanse kampioen. The film won the hoofdprijs from the Un Certain Regard section, the two competitions at the Cannes Film Festival.