In Cannes Felix Van Groeningen and Charlotte Vandermeersch present their first film as a director duo: The eight mountains is a diepzinnige, mature and verstilde ode aan de vriendschap, tegen het imposing decor of the Italian Alps. A seed work that close to sea smaakt, divide the makers.
Op de very first dag van de competitie in Cannes met two landguenoten de rode loper Op: Felix Van Groeningen and Charlotte Vandermeersch, delivered and now also coregisseurs, presented the long-awaited film The eight mountains. Before he starts as a director, he makes his debut.
Het kupplung Schreef also same as het scenario, on the basis of the gelijknamed bestseller by Paolo Cognetti from 2016. The eight mountains is an intimate maar ambitieuze, weidse film die more decennia overspant en op poëtische wijze de vriendschap tussen twee Italiaanse jongens (en later men) in beeld brengt.
Pietro lived with his family in Turijn, but in the next few weeks his family met his parents from the town of Koelte van de Bergen, in the small village of Grana. Daar empty hij op zijn twaalfde Bruno know, een wat botte, maar goodhlike jongen hem wegwijs maakt in de natuur. If there was a conflict between you and us, you lost the two mekaar uit het oog, maar wanneer ze vijftien jaar later herenigd been (op dat moment speeld by splendid characters Luca Marinelli and Alessandro Borghi), so meteen than thuiskomen. Also letterlijk: het stenen huisje dat ze bouwen op een kale bergflank, verbeeldt wondermooi hoe hun vriendschap een plek is waar ze, so as Pietro aan het van de film mijmert, “wordel schieten, en die op hen blijft wachten”. Al is not in the leven voor altijd, for Pietro would like to be vast.
Welcome eenvoud
The eight mountains related to thematic differences with Van Groeningen’s two films Dagen zoner ran, since mensen the nu achter de camera staan, zijn duidelijk een stuk ouder en wijzer. This is an opvalallend verstilde film, zonder de wilde uitspattingen that appear in Van Groeningen’s previous work. The eight mountains is a levendige, sensoriële film, but over the structuur, the assembling and the muzikale keuzes hangs deze keer een atypical, welgekomen eenvoud.
Van Groeningen and Vandermeersch rehearse not om de kijker te overwhelmed with bravura sequences, maar bouwen met veel patience – and met little poëtische brokjes voice-over die de kraakheldere observaties en descriptions van Cognetti in de film loodsen – naar een kippenvelopwekkende ontknoping toe. Een ode aan vriendschap en kwetsbaarheid, which remains for a long time in het diepste innermost van je hoofd en hard nasmeulen.
Also the international people are thinking about it. The Guardians had the full vijf sterren veil voor The eight mountains. Reviewer Peter Bradshaw names the film “rijk, mooi en onbeschrijflijk droef”. Het toonaangevende Amerikaanse vakblad Variety heeft het over “een bezielnd, uitgestrekt, epic and intiem verhaal over vrienden op grote hoogte”, en roemt de vertelstijl as “romanesk in de Beste zin van het woord”.
Overwhelming
Geen wondered that Van Groeningen and Vandermeersch glunderen, de achtend na hun big première, thanks to a lot of te korte night. “Het was an overwhelming experience,” says Vandermeersch. “En heel emotioneel”, says Van Groeningen toe. “Want he’s got a waanzinnig mooi parcours.”
The glamor in het lawaai van de rode loper staan in shrill contrast with the draaiperiod: The eight mountains was filmed in the Italian Alps, grotendeels boven de boomgrens, in some behoorlijk barre omstandigheden. “Het contrast voelt extra groot omdat de opnames nog zo vers in ons geugen liggen”, says Van Groeningen. The draft period was spread over disappearing seizoen, and some pas half December. Nauwelijks a couple of plans later beleeft de film zijn première in Cannes.
Al was daar een forse an adsprint voor node. “Toen we heard that we selected were made for Cannes, the most de film plots soon,” says Vandermeersch. “Felix warned me: ‘Hou je vast, dit gaat really become stevig.’ And that was in the middle of the day. We worked on the film in Rome: we were waiting for two days before midnight, and there were stones in half the whole week before we started working.”
Personal overwinning
The successful premiere in Cannes is for Van Groeningen and Vandermeersch een artistieke, but also a personal overwinning. “Toen we aan het scenario started te Schrijven, Charlotte went in ik as a couple door een heel moeilijke periode,” says Van Groeningen. “Bovendien was de wereld in lockdown. A maffe combination. We said that there were a lot of seeds in our house and that he had a problem with me, but we had that because we saw that there were wild things, and that there were wild things.” Vandermeersch beams: “We had den het toen moeilijk om met elkaar te spreken. Maar doordat we de hele tijd over de levens en gevoelens van de personages overlegden, praatten we onrechtstreeks toch over onszelf. Over what vriendschap is, and what is given. Dat heeft ons deugd gedaan.”
The same work is done for both by the sea. “Although that’s not the case before we met, we first wanted to land in our own country,” says Vandermeersch. “Misschien Schrijven we following keer wel same, and speel ik in the film mee. If you want to direct something, you really want to do it. (laughs) Felix says that’s the most important film that was made, for all logistic purposes. And that was my first film as a director! (laughs) Dat too much me wel een beetje. Maar ik wil het regisseren wel nog verder onderzoeken.”
‘The eight mountains’ is part of the Belgian bioscoop.