‘Wij uses our own bics en ik zeg tegen het personeel dat ze die niet moeten kopen, maar ophalen bij hotels, advocatenkantoren of waar dan ook. Onlangs deed ik een interview en zat ik daar met a hotel pen which ik had pikt. He was warned by me and I said: ‘We’re sorry about the hotel penny when Ryanair says it.’”
“Ik koop everything goedkoop. I like goedkope shirts, goedkope nice. It is a philosophy. I’m ben goedkoop.”
“How do you think about a Ryanair flight when you know you are going to stare, heeft het mis. How bombarding is done with so much more in-flight aankondigingen and reclameboodschappen than we can. Every institution maakt om te slapen, maken we wakeker om things te verkopen.” (uit Plane Speaking: The Wit and Wisdom of Michael O’Learyby Paul Kilduff, 2010)
Deze week deed hij het weer, op een persconferentie – naar werde eerder een performance – in Brussel: “As de piloten will staken, dat ze dan maar staken”, reacted hij op sociale onrust over maandelijks varying ions. “Wij zullen geen toegevingen doen onder Dreiging van een staking.”
The staking comes ok. Gisteren kwam het report that het in België vestigde cabinepersoneel the following spring day, day and day 24, 25 and 26 June the work neer lays.
Another Luchtvaart-CEO can worry about the imago damage to report that the Ryanair cabin personel is currently also al zelf moet betalen voor een flesje water aan bord. Hey never. intellect.
Forgive Luchthavens
Michael Kevin O’Leary was born on March 20, 1961 in Dublin. Niet as a child from the working class, so as to hij graag voorhoudt. His first job was as a permanent adviser at KPMG in 1982.
It was known to Tony Ryan that he had a small family flight at Guinness Peat Aviation (GPA), that met two turboprop engines and that we had to do with Waterford and London-Gatwick. And in 1989 stevende GPA af op een left van 25 million pond. De toen 28-year-old O’Leary kreeg het aanbod om de commerciële dienst te gaan sorrow met het voorstel: “Van elke pond winst die maakt, krijg je een Kwart.”
Michael O’Leary went to Texas and spoke to Herb Kelleher, the CEO of Southwest Airlines. Het draaide uit op een onvergetelijke zuippartij waarover O’Leary achteraf zei: “I’m a lot round middernacht flauw en toen ik om drie uur wakker wird, what Kelleher he still steeds. Hij schonk zich nog een whiskey in. I was thinking about it heresenen te stelen. That was the Holy Grail.”
The master plan for Ryanair is bijna a copy-paste van de bedrijfsstrategie van Southwest Airlines: all no betalende maaltijden von drankjes aan board, weg met de clantendienst and de clant (veel) extra doen betalen than het suitcase bij verrek not past in het frame van 40 x 20 x 25 centimeters. However, there are still flights with leased Boeing 737-800’s, so that they can be ordered on site. En alleen nog near vergeten Luchthavens.
Onderhandeln met a maîtresse
Charleroi was half way through the year 1990 in Luchthaven. In 2001 legde de kort daarvoor opgestapte commercieel directeur at Brussels South Charleroi Airport (BSCA) in The morning uit hoe O’Leary de onderhandelingen had come with the maîtresse van a toenmale Waalse minister in zijn plaats. After a total of 1,500 to 125 euros, O’Leary’s hair was lost because of the tariff for the handling of a commercial product. “Yes, dan werk je met dungeon”, says the ex-director. “That’s why there was no problem with the BSCA, because the BSCA is more than 90 percent in the hands of the Waalse overheid.” On the legde graag bij, as daar jobs and prints opeen tot dan toe verlaten Luchthaven tegenover stones.
In those years Michael O’Leary advertised him in Zijn Thuisstad Dublin nog with a gammel VW Golfje with a gel light advertising op het dak, that was registered as a taxi. Daardoor kon hij Gebruikmaken van gereserveerde rijstroken en won hij elke dag een halfuur tijd. Hij conceived zich in Charleroi and in de jaren daarna op tal van Kleine Europese Luchthavens as een obessieve onderhandelaar. Zodra het onderste uit de kan was, began hij aan de Boden. BSCA plans to do so for the promotion of Ryanair-Vluchten and for the events and overnight stays of the person.
A Ryanair ticket was in the beginning of most of the time on the bus or taxi ride on the places that were actually there. Flights with Ryanair to Hamburg, then land in Lübeck. A ticket to Milan brought you to Bergamo. From Verona to Brescia. Saint-Etienne became Lyon, Charleroi was Brussel, Beauvais Parijs. For Venetië landde in Treviso, in Torp for Oslo and in Hahn than ever before Frankfurt vloog. Of in the word of O’Leary zelf: “Soms is er zelfs geen weg naar de Luchthavens waarop wij vliegen.”
insult clans
With the previous construction of Ryanair to the largest location costs in Europe, with a flight of seas from four hundred Boeing 737’s in Germany landing in Europe, North-Africa and the Middle East, open O’Leary door de jaren heen vrolijk doorgaan met het insult van zijn klanten.
About passengers who extra moeten betalen omdat ze hun ticket vergaten te printen: “We zouden ze zestig euro moeten laten betalen omdat ze zo idioot zijn.”
Over obese reizigers: “Nobody wants a board next to you fuck come tremble. Wij zijn verbaasd really verbaasd over het aantal klanten the thick reizigers not all sea will later betalen, maar ze also will torture.”
About refunds: “Je krijgt geen terugbetaling, dus fuck off. We don’t want to hear anything. Welk deel van ‘geen terugbetaling’ versta niet?”
About toiletgebruik aan boord: “Een thing was we were about to cook, is a mouthful on the toiletdeur, sodat mensen in de toekomst misshien a pond moeten uitgeven om naar het toilet te kunnen gaan.”
‘Neerschieten Milieuactivists’
Volgens Stelios Haji-Ioannou, judge of the Britse location costs concurrent with Easyjet, is het ijd weer marketing, all dat. Aan de BBC legde Haji-Ioannou ooit uit hoe O’Leary zijn own publiek creëerde: “De klanten van Ryanair zijn prijsgevoeliger dan wie ook, en daarom aanvaarden ze al die ongemakken en beledigingen.”
Nog liever dan tegen zijn own klanten trekt de Ier graag van leer tegen lezers van der erg krant reporting critically about Ryanair The Guardians: “I laugh with these idiots who met our SUV’s near goods in Sainsbury’s Rijden and Kiwi’s kopen from Nieuw-Zeeland. Ze zijn het equivalent van milieukernbommen!”
Of the milieuactivists: “The best thing ever done with milieuactivists is ze neerschieten. Deze headbangers will van vliegreizen het domein van de rijken maken. Het zijn idiots the ons terugbrengen naar de achttiende eeuw. As a milieubehoud betekent that poor people want to stop with vliegen, zodat alleen de rijken dat nog kunnen, laat dan maar.”
The last estimate of the personal assets of Michael O’Leary is 848.6 million euros.