In Brussels, there are building applications from a registration center for a small castle. This has been confronted with asielzoekers, which for dogs your slaps, and that begins for the sake of them.
“Onlangs kwam ik kort na de midday thuis en zag ik agents asielzoekers omsingelen met het verzoek te trekken. Een helped uur later were two large vrachtwagens van de Brusselse Milieudienst aan het work om matrassen, dekbedden en kleding te verwijderen.”
Op de brug which connects the Brussel-stad with Molenbeek, vlak aan het Klein Kasteeltje, the state of buurtbewoner Katrijn Dehantschutter same with twee other buurvrouwen. “Here it’s all over the sea every year”, says the trio, which means there are improvised tents, made with plastic lines and a small door. De wind maakt dat grand Afghans zich schulil proberen te houden in hun ‘woonst’. Larger mattresses serve as bed, bench, and a warmer ground. On the banks of the City of Liggen hoopjes vuilniszakken met kleren. “Zodat dát tenminste niet nat wordt”, says a asielzoeker, than ik ernaar wijs.
Zij the de koude zonder Zeil Trotseren, citten ineengedoken op de ground. One man starts in het one-indige, terwijl een group of Afghans nieuwsgierig naar ons toe stapt. “I slaap al drie maanden op straat”, says one van hen. “We will not submit a request, but we will never get to the registration center. He is daar altijd many people. It’s annoying. We’ve got a shower of toilet. En het is koud. Soms loop ik op en af op de brug, won om het warm te krijgen.” De man krabt ondertussen onafgebroken aan zijn left arm. “Ik heb schurft”, says hij stil.
Mijn blik valt op een small hoekje onder de brug vlak aan het water, that serves as a toilet. Ondertussen vertellien de buren honderduit. Katrijn: “We have been confronted with this situation in terms of politics and other kant opkijkt. De some actie, the specific word, is to be removed from matrasses when the planned school places in a camp begin in the future. Sof mensen plotseling zouden verdwijnen door hun bezittingen te verwijderen.” De vrouwen, the zichtbaar aangedaan zijn van het tabereel aan hun voordeur, zijn de situation duidelijk moe.
Right op asiel
“And then we don’t need to worry about overloading the canteens. We zijn het beu dat er gewoon niets beurt, en dat mensen op straat slapen”, het clicks. The intention is that the situation is different from the building may also be from children. Katrijn: “I notice that some of the building owners here don’t change much. How leg je zoiets uit aan je kinderen? They don’t understand the canteens in tents slapen.” Ine: “My zoon vraagt also regularly: ‘Mama, why are we helping the people?’” Liesbet: “Yes, my children are okay. Ze vragen dan: ‘Can we ze bij ons late slapen? We have toch nog plaats thuis?’”
Katrijn: “Onlangs vroeg een agent was ik ze dan niet in huis haal, as ik he zo mee inzit.” Sommige omwonenden dat al, tijdelijk, of wisten particuliere oplossingen te vinden via een burgerplatform, maar het changed to het and van de dag niets aan de taferelen rondom het Klein Kasteeltje.
Katrijn: “Het is toch aan de overheid om hun plicht na te komen?” The group bends. Marjolijn: “Solang de asielprocedure loopt must have been opted for. This cannot remain in the future. The burger begins, happy and good bedoeld, the situation in the loss, but that’s what’s going on, isn’t it okay? We’re sorry? Het trio is vastly because what burgers can doen, how pete te boven gaat. “We will asielzoekers never met de vinger wijzen. intellect. Geef ze gewoon was ze right op hebben, and than that never gaat, verkort dan de asielprocedures, maar doe iets!”
Also, there is no trade in the Koolmijnenkaai. “He comes in less mensen angles, omdat de asielzoekers around here. There were problems with me. Some slapen ze here in het portiek. I’m aware of what’s going on in the canteens.”
As de avond valt, zakken steeds meer mensen af van het Klein Kasteeltje naar de brug. “I was never inside geraakt”, says one, the teleurgesteld met zijn handen in de zakken naar een Zeil stapt, om vevgens in een deken te stop. Liesbet: “I have a cat and a dog, which I avonds binnenhaal voor de regen. He wringt te weten dat here a few meters verder mensen or plastic lines.”