If we were to miss the corona virus if the arsenal was a trick at the festival, if it was up to you, how would you like it?
“I betrap mezelf erop dat I wel vaak aan mijn zetel moet think. Of course I didn’t want a larger number of copies to be made, and that there weren’t any hoofdsteunen that could be produced.” Lennert (26) said he was still outside, his youth was guns and he was not standing in the house on the other side, but he was going to be there at the very least. “I think that I van zelfs om half tien naar huis ben. Het is confronterend, man: the twee jaar hebben really well damage done. I work in the muzieksector, I ben elke dag met muziek bezig, in 2019 slip ik zelfs nog op de camping – op de cámping – en nu kom ik thuis na een festivaldag en moet ik eerst nog even a film soundtrack beluisteren om te design.”
Dead de dood
De zin is in al haar mogelijke versies al onder de vingers gepasseerd, maar blijft on thanks to slijtsporen wel overeind: na all misserie van de voorbije jaren is de festivalzomer met Rock Werchter eindelijk, official, opnieuw, hallelujah, afgetrapt. Three days later, there were people over a period of time about dopamine and refueling around four corners. Ze moeten dilemma’s trotseren (Kenny Hoopla of Leon Bridges?), het uitgelezen toiletmoment plannen, kiezen tussen pokébowls of nacho’s en proberen af te speak met vrienden die ze eigenlijk nooit zien die met vlammetjes op hun Instagram-story hebben gereageerd en wat moet een mens Dan? “Left aft de PA komaf” dead de dood.
Not that we want to say. Het is fantastic. Maar het is veel. En het is exactly what psychologists also wanted to test for the waarschuwen toen hoopvoll articles over de roaring twenties to be opted for. Wanneer, never than, we would like to like to say, we would like to say that it was rusty. Aftaste even. Therefore, we do not worry about the number of prikkels tegelijkertijd by our drum mats, oogbollen and neusgaten hunt.
Doses, just like that. Maar rehearsals that maar eens op een muziekfestival dat inzet op beleving. Het is daar dit weekend verschilt met de voorbije maanden, toen we misschien wel feestjes, optredens en events bijwoonden, maar we na een long day also weer gewoon naar huis konden gaan. Al dan niet om naar een soundtrack te luisteren om te design.
Ook op de Werchter-weide can also depend on the principle of impulses. Het festival heeft een heuse chill and relax zone ingericht, with hammocks, Schaduw and genade van de Basdrum. Al om twee uur’s midday trekt de plek mensen aan die beseffen dat he leven en al zijn uitdagingen draaglijk blijft zlang je maar het juiste perspective aanhoudt; horizontal, dus.
“I hope I can do something here,” says Nicole (28), who has hair in het zeil van een hangmat heeft uitgesmeerd. “Wanneer ik naar een optreden aan het kijken ben, heb ik he not zoveel last van, maar zodra ik me moet verplaatsen en onder het people moet begeven, overvalt het me. canteens O-ver-al mensen. Ze houden geen afstand en ze zijn luid of ze zigzaggen overal doorheen. Sorry, I don’t know what to do. I was vroeger really wel cool, hoor!” The Nederlandse vertelt hoe ze voor corona een heus festivalbeest was, mosh pits vermeed ze omdat ze different things to breken, maar de kolkende massa was doorgaans datgene wat hair wind energy gaf. “Ondertussen ben ik bijgedraaid. Mensen zijn vreselijk,” laughs ze. “Maar ik ben ok wel bijna dertig, naturally. Misschien is het dat wel.”
Hard versus underrug
In the drassige ground van Rotselaar weet de Nederlandse een zaadje te planten.
Is there really an overstatement, or if I met my 35 years of vervaldatum for four days of bacchanalia? “Normaal kwam ik hier toe, deed ik my shirt uit en liep ik een hele dag in my blote bast pinten te hijsen, zonder zorgen. Now think: het is bijna four uur, waar ga ik zo meteen water en misschien een stukje fruit vinden?” shows Davey (34). “Vroeger vond ik het nodig om zo dicht mogelijk bij het podium te staan voor mijn favorite bands, maar dit is eigenlijk prima”, Gesticuleert Charlotte (38) naar het picnicdeken dat ze een aantal honderden meters van de main stage heeft uitgespreid. “Je bent uit de drukte, raising a vaste plek om elkaar terug te vinden en je moet tenminste niet meer de hele dag op je benen staan – mijn hart is nog jong, maar mijn onderrug is het daar niet mee eens.”
Patrick (62) spuwt dan weer not geen beer in my face from het laugh. “Te oud for music festivals? That’s thick zjieëver. Are my vijftiende ga ik naar zowat ieder festival en onzzettend veel optredens, and ik ben ook niet te beroerd om daarvoor naar het buitenland te gaan. I’ve got everything a lot: Zappa, Pink Floyd, Lou Reed… grandson Nirvana I’ve got a lot of Pukkelpop, I’ve got to pinten aan het pakken was.”
The season will be three days aft of the neighborhood and plans for December on the sea and the Cactus festival and Pukkelpop. Het secret is thousands of things that he does. “Ik sta op en ik zet muziek op. Dat is het eerste wat ik doe, nog voor de koffie. Dat invites op, dat does het bloed strom. I will also keep the new music on the ceiling, so that I can op de festivals and I will be able to see it. Are you going to Kenny Hoopla? Je moet gaan, hoor. As ik éen tip heb voor de dertigers: sluit jezelf niet op. Blijf niet in je zetel zitten – zó word je oud.”