‘Transparency’ is what Sihame El Kaouakibi shows it is done with the video opname of haar own pleidooi over haar parliamentary onschendbaarheid in het Vlaams Parlement. Toch roepen de beelden nieuwe vragen op.
“The speech that Julie never wanted to hear,” is the title of Vlaams volksvertegenwoordiger Sihame El Kaouakibi de videoboodschap die ze vrijdagochtend op Instagram losliet. Daarmee verwijst ze naar een Beslissing van het Vlaams Parlement van afgelopen Wednesday om het plenaire debate over de opheffing van Haar onschendbaarheid aft sloten deuren te organiseren. That’s what El Kaouakibi never did, and it was even with TV maker Eric Goens. The volgde de politica in het parliament omdat hij een documentaire aan het draaien is over haar person en haar ‘affaire’. “Vlaamse democratie op zijn smalst”, responded to the previous day’s boos on Twitter.
Omdat iedereen may hear what ze te zeggen heeft, maakt El Kaouakibi de toespraak nu dus zelf openbaar. The boodschap is duidelijk: Spijtige forgetting? Zeker. Criminal law fouten? Zeker never. Of the right het daarmee eens is, we can come within afzienbare tijd te weten. Nu de parlementaire onschendbaarheid, as guarded, opgeheven is, kan de Raadkamer beslissen over een doorverwijzing naar de rechter.
The first appointment is planned for the following month. Then we know what the park overlay is like in writing, there are reports in de accounting and subsidie fraud in the administration of the United States, the social needs of El Kaouakibi are bad. Tot he a definite oordeel van de righter valt, geldt voor haar het vermoeden van guilt.
Hair videoboodschap is part of the processing strategy. In toon en inhoud lijkt de toespraak veeleer bedoeld voor het virale publiek van socialemediakanalen dan voor een parlementair halfrond. De politica-onderneemster he portrays himself as a slachtoffer van een ‘lastercampagne’, “makeloos tegen de duizenden haatberichten”. Ze bendrakt hair earns in the youth work, and recognizes that this “te soon” is willing, “naïef” is weest and “inschattingsfouten” heeft made.
The minutes that lasted for the film had a dubious effect. El Kaouakibi shows in the accompanying commentary “vanaf nu transparent voor het publiek” te will zijn, maar here krijgt de kijker geen transparency. The authenticity that has been considered here is speeled. The primary reason is the Instagram filter. The look and the dress is low, the styles and het away van emoties are even better than the world. Here someone does not know if they are authentic. Maar zo works authenticityit not.
Net as the turbulent passage in the Flemish Parlement Roept de videoboodschap vragen op. Zou, scherper gesteld, mevrouw El Kaouakibi naar het Vlaams Parlement come zijn om zich, na other half jaar afwezigheid, te verweren as he geen documentaire over haar in de maak is? Desgevraagd shows the documentaire maker Eric Goens that he pas daags tevoren van El Kaouakibi te horen kreeg dat ze naar het parlement zou trekken. “Naturally, I would like to be there. What journalist don’t you want?” With the videoboodschap shows Goens “helemaal niets te maken” te hebben. Het is still onbekend wilke zender de docu zal uitzenden.
In the famous film The Truman Show (1988) Jim Carrey speelt a man (Truman Burbank) who as a few did not seem to know that zijn leven zich afspeelt in a reality soap. Zijn leefwereld bestaat uit decors, zijn medemensen zijn personages. With the hair processing strategy, El Kaouakibi follows in the near future situation. Alsof zij in een reale wereld as some drama personage loopt te acts, omringd door camera’s.
This is explained in the same way in the Flemish Parlement. Precies omdat ze not wild late uses as figurants in decor in a ‘show’ beslisten de parlementsleden om de kwestie eighth slots your te treat. That is understandable. Theater en cinema, in overdrachtelijke zin, zijn nooit ver weg in the politieke debate. Het wekelijkse vragenuurtje in het parlement heeft veel way van een toneelopvoering waarin meerderheid en oppositie hun rolletje spelen, met debatfiches vol slagzinnen, in de hoop geregistreerd te been registered by de aanwezige media. It’s another word het brought as a real, documentaire ‘cinema’ in the wereld wordt inside.
Aan dat spel met feit en drama zit nog een wrange inhoudelijke kant. In the social sector, Sihame El Kaouakibi met with hair organizations as a building activity, so it was a long time coming and that the success was not very good. Haar Opgang Leek we een sprookje voor politiek en media. On the left hand side there will be a successful integration of the concept, on the right side there will be an illustrious view on the following path. Bewindslui van all kleuren beanswoordden de bede om steun, media boden genaige aandacht.
Now het verhaal in elkaar klapt, as then not met criminal law, is de weerbots navenant. The criticism sounds plots hard, as een vorm van exorcisme. Alsof media en politiek het guilt gevoel will uitdrijven over hun own eerdere naïviteit. Alleen mevrouw El Kaouakibi en haar gevolg van Vertrouwelingen lijken het sprookje te willen in standing houden. Het is the botsing met de nieuwe werkelijkheid the deze week in beeld kwam.