The slag from Donbas is only around Kramatorsk. Then the church for the last residents is taken care of. I don’t want steles. You haal ik dit brood, en zeg ik netjes dankuwel.’
Hoe leger de straten, the te fuller de kerk. Het stadscentrum van Kramatorsk is uitgestorven – from a separate military jeep on which the next het oorlogsfront raast. The number of the pinkstergemeente should be just right. After the service, with the ingredients a glorious preek and zuivere zang, lopen de bezoekers via boxes met broden naar buiten. ‘Blakoedarjoe vas’, sounds het uit honderden monden, as ze de verse baksels van de broeders aannemen. ‘Thank you.’
The city of Kramatorsk is the following prooi van der Russen. Zij direct hun offensief op het laatste deel van de Donbas dat ze niet in Hands; de industriestad met for the first two thousand years inwoners is het for the first time Oekraïense bolwerk. “We bidden that he never gave up, that Russia never did,” says previous Joeri Soekiech. Zijn given lijkt not te been verhoord: aan de horizon, boven de naburige stad Slovjansk, zijn voortdurend rookpluimen te zien; de tekenen van een permanent artillery bombardment.
De prijzen rijzen de pan uit
Avankelijk ving de Kerk vooral geëvacueerden op, uit frontplaatsen zals Severodonetsk en Lisitsyansk. Are there any brothers who want to evacuate the Pinkstergemeente zich op Kramatorsk zelf? “Onlangs vroeg ik tijdens de dagelijkse ochtenddienst as he still had work. In full there is a stake in mensen hun hand op”, says Joeri Soekiech. The factories are closed, the angles are closed, and some supermarkets are open, and prices are lower. Good luck with the church and its own bakery, with two large ovens; twee bakkers schuiven de deegvormen behandig in en uit het vuur. De geur van vers brood hangs in de air.
One van de Kerkgangers the brood comes from, is mechanical engineer Joerko Kovalenko (43). Tot 24 februari werkte hij op de afdeling technical controle van een machine factory. Op de dag van de invasie sloot de fabriek en stonden de arbeiders op straat. “Eigenlijk ben ik orthodox”, says Kovalenko, the illustratie een kruisje slaand. “Toch ik in deze kerk de boodschap beter. De preek is in mensentaal.”
Toen hij nog worked, kon hij zich een flatje, een auto en de zomervakantie aan zijn favoritee rivier veroorloven; nu leeft hij van humanitarian hulp. “The first day I was ashamed. Now I understand that het oké is. Stelae will not. You haal ik dit brood, en zeg ik netjes dankuwel.”
Gas, water and energy flows
Kovalenko is een van de velen die uit Kramatorsk vertrokken, maar gedisillusioneerd terugkeerden. In April deed de factory work een verwoede poging factory te vinden in a westelijker region, maar zijn vaardigheden sloten niet aan op de enkele vacature. Nu hij terug is in zijn geboortestad nemen zijn zorgen toe. “The flow of water, gas and electricity are still available. The moet ik betalen inland, differently ze sluiten af.”
The open jars went to Kramatorsk economically just for the wind. Dat ist te zien as the previous Joeri Soekiech met zijn Personenbus een rondleiding geeft door de stadt – waarbij hij telkens even stops om brood af te geven bij militairen. Omdat de regional hoofdstad Donetsk is 2014 in Russian hands, becomes Kramatorsk het alternatief. Daardoor different building markets and Winkelcentra in the industrial city, and he will build zelfs apartments. “Kijk, zelfs nu wordt het gras nog maaid”, how the previous organger goes to the renovated city park.
So he does not know about the fact that the Russians are accumulating Kramatorsk. Hij remembers me 2014, toen door Russia gesteunde milities de stad korte tijd bezet hielden. “We zullen terugkeren”, had the men sworn, vlak voordat ze door het Oekraïense leger be chased away. Dat ze Kramatorsk tot het last kept is logical, shows the previous. For eight years, the city had a housing estate in the city. De region zit dus vol goed gearde en bewapende militairen; also is the processing line in orde. “When ze were started here, ze hadden ze onmiddellijk een dungeon moeten incasseren”.
Bescherming Tegen rockets
Zodra de Russians are coming, Joeri Soekiech wants to go. In zijn telefoon zijn te veel contacten te vinden met het leger, put hij uit. “For me it’s simply the way to see it.” At that moment, there are a number of possible reasons for local residents. “We bid not all om the protection of the rockets. We would like to see one of the walls and het goede doen. Dan zal God genadig zijn”, is the overtuiging van de vororganger.
Toch zijn he also in Kramatorsk mensen the de Russians welcome. Het gaat met name om ouderen, says Joeri Soekiech. “Zij require terug naar de Sovjet-tijd. Ze omarmen de mythe dat het toen better was.”
In response, the previous city genoten behaves in the home of the Vluchtelingen. So as the man, stronger than a beer, the huilde as a small child. The Russians had fosforbommen, artillery, vliegentuigbommen op zijn stad gegooid. “I hadn’t thought that the water was going to burn,” the man had said. Of the vrouw van in de eighth, the uit de schuilkelder strompelde en most conclude that hair dorp never existed. “Mijn huisje was als een hoopje afval”, had ze gezegd. “He’s waanzin. What were the lives of our people here?, aldus de voorganger.
Factory worker Joerko Kovalenko has the Russians, says hey, hey, hey, hey. “I’ll give you a shout.” Hij stouwt zijn kelder vol met water, conserven, rijst en boekweit. Bang om dood te gaan is hij niet, shows hij. “As het tenminste snel born.” Before it is the core zone, it means that there are: toen zijn favoriete rivier nog geen frontlinie what zwom hij veel. Kovalenko: “Als ik deze oorlog overleef, zal ik long leven”.