Aleksander Doegin was known as ‘Poetins brain’. As Poetins drijfveren wil understand, comes as soon as there are extreme and warlike ideas from the Russian philosophy and sociology. What’s the state of affairs?
Poetin staat op een kruising, wrote Aleksander Doegin in 2014: Putin vs Putin. De a suffering Russia op z’n Westers, om zo Americans te couple. The other was a patriot, the de Russian traditie omarmde. Wilde Poetin ‘de favor van het volk’ behouden, dan most hij kiezen, en wel voor Poetin de patriot. The van Doegin best met wat me missionaire makes the Russian tradition like to spread.
Nog datzelfde jaar held Poetin een toespraak voor de Doema, het Russian parlement, net voor hij de Krim aan zijn toch al vrij grote rijk toevoegde en hij in Oost-Oekraïne een burgeroorlog ontketende die in february 2022 ontaardde in a real oorlog.
Wordkeus
Poetins woordkeus much de Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen Kimberly Marten van Colombia University destijds op. Hij did not speak about Russian burgers, maar bruikte een term the naar hun etniciteit verwees, en hij voerde de orthodoxe kerk op, as “basis van de cultuur, beschaving en menselijke waarden the de volkeren van Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland unite ”.
Het zou allemaal uit de koker komen van de Moscowuse professor Doegin (1962), ‘Poetins brein’, so as hej genoemd wordt. Volgens de Duitse Rusland-expert Andreas Umland is Doegin in Rusland een margefiguur, “Maar wel other deel van het systeem van Poetin”, zei hij negen jaar gegeden in trouble “Hij is an derdeel van de manipulation van de publike opinie door het regime, met het verhaal dat Russia een belegede vesting is, dat we ons de luxe van oppositie, demonstrations of rights voor minderheden en democratie niet kunnen permitteren.”
Doegin zelf werpt het imago van Poetinfluisteraar – of raspoetin – liefst van zich. That is in zekere zin overtuigend: a filosoof is geen politicus. Maar de filosoof heeft zich wel vaak in writing over de politicus uitgelaten en de politicus put uit de bron van de filosoof.
Right, speculative, apodictic
What is the specific meaning of the doegin? “Ik vraag me af of je hem wel filosoof mag noemen”, says de Nijmeegse hoogleraar politieke philosophy Evert van der Zweerde, specialized in Russian thinkers. Hij verwacht dat een Rechtse Wetenschapper as Doegin nooit voet aan de ground zou krijgen aan een university in deze contreien. “Doegin’s thinking is speculative, zijn stijl apodictic, hij stelt geen vragen, maar slingert theorieën de wereld in.”
On the basis of this, you should think about overdoing it because of the region’s state, geopolitical power blocks with the individual essentials and the existing security system. There is a Westerly overtuiging dat the individual right heeft, universal zelfs, volgens Doegin precies dat: a Westerse overtuiging, waaraan geen universale pretenties may be bonded.
Lost in the West
What an individual is, which bestuurs- of legal system is the best, it is always the afhankelijk van het waardesysteem van the region concerned. When men in China of Africa encountered democracy in the west, when Iran had a religious criminal justice system, when Israel mixed theory and democracy – for the dog there was a big problem. Elke Samenleving likes zelf kiezen – when the keuze overeenstemt met the power block was ze behoort, dat wel.
Same levingen zijn not voorbestemd tot Vooruitgang, aldus Doegin, en hij is he zelfs van overtuigd dat de most people op aarde liever ‘in traditional systems leven’. Hij wil de wereld lost van het dominant western model. “Ik word vaak onterecht extreemrechts, alt-right, of some also alt-left of neo-communistisch genoemd”, zei hij in 2018 tegen Bas Heijne bij omroep humane. “What I’m doing in every situation is an anti-liberal one.”
Het liberalisme is de open zenuw van Doegin. All beter dan liberale eenheidsworst, want daardoor raken mensen not all hun religieuze en national identity kwijt, het berooft hen ten slotte ook van hun gender identity. Volgens Doegin zitten daar ‘globalist elites’ eighth, who win badly uit zijn op own. They deserve better work, warbij Russia het voortouw must not be in opkomen voor hiërarchie, orde en traditie.
‘The Great Orlog of the Continents’
Doegin staat bekend om zijn ‘Euraziatisme’. Included in Europe and Asiatic culture is the creation of the continent, Eurazië. Daar heeft Russia zijn rol te spelen. Zachtzinnig gaat het niet, than het aan hem ligt. Kort na de ineenstorting van de Sovjet-Unie verkondigde hij al dat “het beslissende uur nabij is, het uur van Eurazië. The great oorlog of the continenten gaat begin.”
Het is not helemaal duidelijk waar Doegin de westelijke grens van Eurazië trekt. Sommige commentators houden het op de Donau, zodat de Slavischen peoples inherit Vallen. Maar in zijn invloedrijke The Foundations of Geopolitics (1997), that there is no empty stuff at the Russian military academy, says het Ruimer: ‘van Dublin tot Vladivostok’.
Apocalyptic taal
Doegin thinks groot, en in botsende beschavingen. Tegenover het Euraziatisme plaatst hij het Atlanticisme, met de Verenigde Statesen as spil the het individualisme en marktwerking promote. That is Doegin’s script. Dat ruled that there were ‘multipolaire’ wereld: eentje met meer wereldmacht the elkaar compete, bevechten desnoods. Formuleert hij de noodzaak daartoe in apocalyptic taal. “Of de Atlantici winn, of wij. As wij hen niet sneeze zullen ze ons sneeze.”
Het liberalisme is wezensvreemd aan Ruslands power block, het communisme en fascisme hebben he afgedaan. What is the alternative? “Ik stel daar een vierde tegenover dat the three overstijgt.” Dat ‘overstijgen’ heeft bij Doegin een bijzondere betekenis: Hij is bepaid gevoelig voor mystic, en kent aan de Russian-Orthodox kerk een grote plaats toe. Hij zou zich een ‘christelijk-orthodox hegemony’ uitstekend can present.
That’s because it’s democratie zijn met Verkiezingen. Maar Doegin will never hear from het verwijt dat hij een dictatuur voorstaat. In een vraaggesprek met De Morgen in 2019 vond hij dat ‘ideologically colonialism’. Hij nam land as Saudi Arabian voorbeeld. “Oppervlakkig gezien kun je dat dictaturen noemen, maar dat zijn het niet. In fact, there is no erop in the west, no regime that is hetzelfde is as het zijne een dictatuur noemt. I noem dat racisme. Of imperialism.” Terwijl er niets mee mis is, as the order before is ‘anchored in the local leefwereld’.
Doegin heeft zijn ideal uitwerkt in The Four Political Theory (2009). That’s a theory with a number, but that’s not the case, we have hair for doeginisme. Therein draait het om national soevereiniteit, spiritualiteit en Rechtvaardigheid. En, om het contrast scherp te krijgen, zonder Ruimte voor globalizing en postmodernisme. That’s what happened in 2018, you clicked on Doegin in the extreme right of the Netherlands politicus Thierry Baudet, you said you’d be talking about it. Doegin zag in hem an alternative for the ‘liberal globalist discours’ that shakes in the west, and noemde Baudet ‘een van de most intellectuale thinkers who ik ooit heb ontmoet’, een ‘ticket voor de toekomst’.