Niels Destadsbader’s interview about the rust of België-Canada worked harder on the zenuwen dan het spelniveau van de Belgische ploeg.
Destadsbader beleefde de match vanuit de canteen van Stormvogels Haasrode. A fusie, so empties the site of the club, uit Stormvogels Blanden and VC Haasrode Sport, net zoals Destadsbader op café and fusie wordt van alle Vlamingen op café. Jan met de pint, than het ware. Helaas komen daar ook all moppen bij the all vlamingen ooit in all cafés lifted. So he was spoken to with the batters Stany and Hilde and a cabinet from cringe for boven het the water camped noncles.
“Stany, as gij de barman zijt, I like uw vrouw dan de bartender name?”
“Hildeke, vertel een keer: hoeveel pintjes hoist gij al taped? Een vat of vijf? Deze mensen, he raises geen vat op.”
Stany reageerde what droogjes – je ziet zo as van de drie he had gestudeerd voor toogfilosoof. “Eerlijk gezegd hebben we not many van gezien. We say that, that is important. In Thibaut heeft a penalty packed so as I in my goeie tijd.”
De redding kwam van een honored krullenpruik in three kleuren. “Dames en heren, Boentje!” Niels cheered om dan meteen te vragen hoelang hij zijn kruk al warm held. Are halfvijf, zo bleek. Start the laughing tape.
“We won’t say anything about the points within the room. Of de pinten.” A boodschap die me droever standde dan het spelniveau van de Rode Duivels. De Keuze van deze Wereldbeker is not the tussen Hazard en Trossard, maar the tussen een zinnig geprek over voetbal en een doorgaans enjoable entertainer which zich op 5.2 percent van zijn can bezighoudt met café gesprekken tot he ergens op de VRT een zangwedstrijd vrij is.