For the finale of the Franse presidentsverkiezingen there is a vast scenario: Not as long as reported by President Emmanuel Macron het, in April, opnemen tegen Marine Le Pen van Rassemblement National. Maar plots are daar de opmars van Jean-Luc Mélenchon, a radical left-wing event. What does zijn say about success?
Van onder het helped neergelaten rolluik come a hoofd to buiten gestoken. ‘Bent u rijk?’, roept de vrouw naar het gezelschap onder haar raam. ‘Nobody from ons is rijk, mevrouw. We can’t do anything else here!’ Nou vooruit, steek dan maar a flyer door het raam. Never dat ze van plan what te gaan lift – ‘Ik ben te bad ter been. Maar dan heb ik in ieder geval watt te lezen.’
Aan Lille, the Noord-Franse city, the city will meet the flourishing textile industry, heeft Emmanuel Macron with his presidentship. By 80 percent of the residents here in 2017, by the previous franse presidentsverkiezingen, op hem. Maar in Lille-Sud, a people’s wijk on the outskirts of the city, there are no residents here ‘president des riches’ – de president van de rijken. De vraag is here vooral: how do the other candidates maakt de grootste kans het in de tweede ronde tegen hem op te nemen?
Het antwoord op die vraag leek al tijden vast te liggen: not as vijf jaar gegeden zou de strijd om het Franse presidentschap gaan tussen Emmanuel Macron en zijn rival Marine Le Pen, unfortunately van Rassemblement National. Of course, there were moments that were an alternative scenario. The violent opkomst from Eric Zemmour, the extreme right-wing polemist and a former journalist from the day Le Figaro, deed vrezen voor een Franse (intellectuele) versie van Donald Trump. In the announcement of Valérie Pécresse as a candidate for Les Républicains, there is also a hair part even momentum in it. Maar dat were bad variants op hetzelfde verhaal: the big finale wordt hoe dan also speeld op Rechts.
En toen was daar and maart ineens the symbolic grens. Unfortunately, Jean-Luc Mélenchon, who in the peilingen maandenlang rond de 10 per cent had gebield, overscheduled with zijn gestage opmars voor het eerst de 15 per cent. Zo verruilde hijn vijfde Plaats voor een positie direct achter Le Pen – terwijl Zemmour en Pécresse het nakijken hadden (both staan nu op 10.5 percent in de peilingen).
How het nog altijd niet waarschijnlijkt dat Macron het an April in de tweede ronde opneemt tegen een left uitdager, is het big verschil met afgelopen maanden dit: Plotseling is het mogelijk. En dat is bijzonder in a campagnetijd waarin (extreem) right tot dusver de toon heeft gezet. How is Mélenchon, what is it about an antrekkingskracht, and what is its popularity over the state of the left in politics in France?
‘Jong, knap, en de verrader van de hele linkse intelligentsia: dat is Macron’, vat Gabriel Angué het in Lille-Sud bondig semen. ‘Mélenchon is de anti-Macron.’ Dat will zeggen: 70 years in Koersvast, with a classic left boodschap. This is globalization in the planning for the calculation of the minimum wages and the taxation of the rijksen. In other words: ‘Where Macron de pensioenleeftijd will be from 62 to 65 years, Mélenchon states a publishing for 60 years.’
Angué – rode broek, long haren in een staart bijeengebonden – is op pad met de verkiezingskaravaan van Mélenchon, die Buitenwijken en uithoeken in heel Frankrijk doorkruist om potentiële kiezers naar de stembus te krijgen. ‘Many mensen the fan zijn van Mélenchon’s ideas, zijn geigd niet te gaan lift. Hier gaan we van deur tot deur om ze te overtuigen dat hun stem ertoe doet.’
Hij he has special two weken vrij voor taken. In het dagelijksleven works hij op het ministerie van Gezondheid. ‘Voral in the pandemic heb ik van dichtbij gezien hoe groot de minachting van der Franse regering is right de zorg, right all wanted fringes. France deserves better.’
Voor de troepen uit
Mélenchon, unfortunately from La France Insoumise (Opstandig Frankrijk) is the best list of all newcomers. Vanaf de jaren zeventig klom hij op in de rangen van de Parti Socialiste, waarvoor hij onder minister voor Beroepsonderwijs what. In 2008 nam hij afscheid van de partij; de koers was never left to the sea. Previously it was an ex-trotskist that was part of its own, the doors of which were heralded from now on should be changed and the class structure kept as a priority.
Daarmee liep hij voor de troepen uit, zou je knnen zeggen. As ever het vraagt – van kiezers tot experts – het antwoord op waarom links Frankrijk zo naar de margin is verdwenen, luidt steevast: François Hollande, Macrons socialistische vororganger. Hij was verkozen with a suggested left agenda. ‘Mijn vijand is de financiële wereld’, what zijn boodschap – Hollande zou de rijksten zwaarder burden en het socialal stelsel emerge. Maar eenmaal president kwam van die belofte vrijwel niets terecht. Zijn beleid was favorable for bedrijven, maar de workloosheid bleef Stijgen. Left kiezers hesitate him as a verrader.
Hollandes Parti Socialiste, the other fringes of the presidents of Leverde, has come to the presidential board nooit meer te boven. De huidige socialist presidential candidate, de Parijse burgemeester Anne Hidalgo, staat in de most recente peilingen op 2 per cent van de stemmen. In Franse media wordt druk gespeculeerd over de naderende doodsteek. When Hidalgo does not hold the first ronde de 5 percent, the partij de miljoenen euro’s aan campagnekosten zo goed than not vergoed. Maar also other left parts raised besmet by de vertrouwensbreuk van Hollande – hun marginale positie wordt doorgaans aan hem wewen.
That will never happen because the fringes have definitely become more to the right. According to Vincent Tiberj, researcher at the University of Bordeaux and specialized in neighborhoods and political psychology, for Fransen nog altijd zeer gevoelig voor thema’s as herverdeling in social gelijkheid. Also cooperation in climate change scores in de zorgenlijstjes van kiezers. The positive position of the left part is therefore due to the Tiberj and also the other side of the road from the front.
Heetgebakerd
Over Mélenchon zijn linkse kiezers evenmin onverdeeld enthousiast. Hij is zowel heetgebakerd – ‘Mediterraan’, zeggen de vrijwillers van de karavaan in Lille – than een begaafd spreker, zijn speeches doorspekt met historical analyzes en grote ideologische Beschouwingen. Zijn aantrekkingskracht zit meer in zijn verhaal dan in zijn personallijkheid, which also wel as authoritarian and egocentric wordt getyperd.
Bovendien he is the radicale kant, who also afschrikt left kiezers. Onlangs nog – de Oekraïense oorlog was al gaande – noemde Mélenchon de Navo een ‘nutteloze organisatie the spanningen uitlokt’. Daarnaast schroomt hij niet om Europese regels te negeren than dat beter is voor de Franse ‘gezamenlijke toekomst’, en bepleit hij een herziening van de grondwet om the stem van het people stronger te anchor – a revolutionary idea waarvan onzeker is waar het toe suffers.
Maar kan Mélenchon Le Pen uit de tweede ronde houden? Net than for hair word that it is the gooi to het presidentschap. Also, in 2017, when the hair was up: Le Pen haalde destijds de tweede ronde met 21.30 per cent van de stemmen, tegenover 19.58 voor Mélenchon. Now there is a chance that there will be no objections to the classic work after the opening of the door to Le Pen is overstated. Maar ook Le Pen blijft stijgen in de peilingen en staat intussen op 21.5 per cent (teen over 15 voor Mélenchon).
The vraag is what other left parts can do. Differently then in 2017, toen Macron’s program and a combination of ideas of economic right and progressive left, your budget is intussen pronounced right. The next generation of think tank Jean Jaurès is about 40 percent of the neighborhoods that are normally socialistic, large or communist and possibly Mélenchon.
Of ‘hun’ candidates zich op de valreep eighth de radicaal-linkse unfortunately zullen droves in a poging de krachten te bundelen, valt te bezien. Tot dusver raise all grand individual (oud)politici daartoe opgeroepen. Opvallend voorbeeld: Ségolène Royal, former presidential candidate for the Parti Socialiste and the ex-partner of François Hollande.
Vrede en work
Maar Lille-Sud can never stay awake longer. Buurtbewoner Agnès Pinson, who heeft aangesloten zich bij het campaignteam, stemde altijd al links – voorheen Parti Socialiste. ‘Maar toen ik een aantal jaar gegeden hier kwam wonen, zag ik pas really hoe groot de armoede en ongelijkheid is. The daklozen that ever zet than ever the metro to the work needed, than the students who in coronatijd near the voedselbank most gaan … That can not be bestaan in een van de largest economieën ter wereld?’
The campaign team of Mélenchon was carried out by alvast hartelijk ontvangen. ‘As je hier woont, stem je op hem!’, Khaiali Jamina vanuit haar auto roept as ze de vrijwillers voorbij ziet komen. ‘Hij is open to muslims in spreekt eerlijke taal, daar houd ik van. En kijk al die blije mensen. That’s what we think: vrede, een glimlach. En work.’