‘Zoek Het niet te ver, maar kijk waar Het ligt.’ Naar dat motto probeerde Stijn De Paepe (42), home poet van deze krant, tele leven en te works. Seeds with two ‘meisjes’, before Wendy and two children. Aan dat leven is nu al te vroeg een einde come.
‘Dat in de politiek morality comes na the food / is known. Je zou voor minder op de loop gaan/ Hoe kortstondiger de politieke loopbaan/ Des te long zijn de long measuring.’
With the verzen, Stijn De Paepe makes his debut op September 7, 2016, as a script from het ‘Dagvers’ in The morning. Joël De Ceulaer pict de geestige, vaak scherpe en op de actualiteit toegespitste verzen van De Paepe op op Twitter. Hij tipt de hoofdredactie: een huisdichter – ‘modern rederijker’ in de woorden van De Ceulaer – dat heeft geen krant ter wereld. A telephone later is de zaak beklonken. Vijfeneenhalf jaar zal Stijn, 1.425 dagverzen long om prices te zijn, zijn vaste hoekje op pagina 2 in The morning spoiled. En zo de chtendlijke routine and hard van vele lezers veroveren.
Veel te vroeg is nu een and come aan the vaste leesgewoonte. Beginning of 2021 wordt gutkanker vastgesteld near Stijn. After a first genezing follows in June the diagnosis of ongeneeslijke uitzaaiingen. If you notice any shyness or sobriety, report it to the editors. Stijn vraagt geen grip, maar biedt zijn excuses aan omdat hij een tijdje zal moeten afhaken. Zodra het opnieuw kan, gaat hij toch weer aan het schrijven. Over the fatality of two places, there is a discreet lie, on the word of Gerrit Komrij, and one of two literary heroes: “Eer plan men bomen op de weg/ Eer zal men kakken in zijn hoed/ Dan dat ik u my target blootleg/ En zeg wat ik thans lijden moet.”
Wanneer het no other sea can, maakt hij zijn ziekte toch bekend. Dat doet hij, uiteraard, met a poem, ‘Ga Weg’, met de niet mis te verstane laatste regels: “Het leven gaat genadeloos voor anchor/ gehoorzaam aan de grillen van de tijd/ Ga way, thread Grijsaard. Met je kanker.”
Het poem, first published on Twitter, then in de Krant, veroorzaakt een golf van Medeleven. The lezersrubriek stroomt over, big interviews in De Morgen, De Standard in op Touché bij Friedl’ Lesage op Radio 1 volgen. Het is van een wrange irony. De man the zijn lot liefst in huiselijke stilte wil Dragen, raakt juist met zijn apt verwoorde, modest menselijkheid een universele snaar. Wat hem overkomt, maakten al zovelen mee bij naasten en geliefden. That means heeft Stijn, vanuit zijn own experience, a stem given.
The glorious prayer works in Troostrijk. “Elk vuistje doet deugd: ik ben dan toch meliger dan ik thought”, he says with a laugh to a columnist Mark Coenen. Ze would also like to have a closer look at the front of Wendy, and the children Rosalie and Marie-Lou: now, papa heeft een steen verlegd. “It’s not like that, it’s not like that, it’s not like that, it’s not like that,” says Hij in the Hetzelfde interview. “There heb ik veel last van: spijt dat mijn tijd zo snel is opgeraakt.”
The hard van Vlaanderen heeft hij al eerder veroverd. Midden in the pandemic, Stijn writes for poems on January 28, 2021, on the verzoek van het radio program De Wereld van Sophie het even glorious as comforting ‘Wat Helpt’, met de beginregels: “As vloeken helpt, dan vloek je maar./ Maak herrie, stennis en misbaar./ Scheld schel en luid je goudvis uit/ en schreeuw je scherven bij elkaar.” En met as finale: “Je voelt je murw en overstept/ en snakt naar stranden, wit sculpted…/ Hou vol. Father moed. Want het komt goed./ Doe ondertussen maar/ what help.”
Het poem is an instant classic of its own poetry. Het wordt on posters affruckt, uit de krant gescheurd en op ramen en koelkastdeuren gekleefd, as beacons voor een samenleving in ontreddering. Omwille van die impact maar ook het taalmeesterschap earned het, same met ‘Ga weg’, zoned meer een plek in elke bloemlezing van hedendaagse poëzie.
As a poet, Stijn De Paepe ver af van het Autonomous Kunstenaarschap van veel modern poëzie. Liever meet hij zich with cartoonists as Zak, Lectrr of Zaza, die, net than hij, dagelijks de strijd aangaan met de actualiteit. He produces the tradition of the poem about the situation, om mensen handvaten te geven bij de gang des levens. Zijn voorkeur gaat naar de “zeggingskracht van eenvoud”, so as het het in The standard formulated. The first link is in the line of Annie MG Schmidt of Willem Wilmink, with how he says there are children who are spoiled, so that it is missing from the splendour Het lijkt wel een feestje (2021).
Artistieke heroen come many years with cabaret and cabaret: Toon Hermans, Wim Sonneveld, Drs. P, Wannes Van de Velde and also André van Duin. Humor is nooit veraf, with boezemvrienden Saïd Bataray and Koen Vander Elst as Twitter partners. Tot op het one toe. Wanneer de ziekte hem al finaal op de hielen zit, deelt hij op het sociale medium een foto van het vuistdikke en voor velen onleesbare book Ulysses van James Joyce, with bijschrift: “Bon, ‘t is ‘t moment.”
De soms verraderlijke light toon stelt hem in state om two themes aan te pakken. Zoals Julie Andrews zings in Mary Poppinsmy favorite film: “A spoonful of sugar helps the medicine go down.” Politiek is a geliefkoosd mikpunt, want to keep a ‘modern speaker’ is Stijn also a modern nar, which al laughing de waarheid spreekt. “Ik zal nooit naar beneden schoppen”, says hij daarover in Touché. “He is nog te veel work with het naar boven schoppen.”
Vraag je lezers naar hun favorite ‘Dagvers’, dan borrelen as the first de stukjes over het onderwijs op. Zoals in ‘Leerkracht’ (2017): “Alweer een schromelijk tekort/ Want nobody the nog leraar wordt/ Wanneer aufmen wieden is/ Cruciaal nochtans, de job van/ leerkracht/ In een wereld waar steeds sea makes/ Voor steeds minder lieden is/ En than ever eens rondom je kijkt/ Dan is de nood het hoogst, zo blijkt/ Aan leraren separated.”
Stijn weet warover hij spreekt. As a lecturer at the Artevelde Hogeschool in Ghent, he suffers from the study of kleuteronderwijzers. Not vanuit taalfrikkigheid, maar vanuit een social oogpunt. “De mondelinge taal moet een model zijn voor kleuters en de geschreven taal is important in de communicatie met ouders”, lays hij uit in de krant.
Weinig maakt hem zo kwaad als de lankmoedigheid waarmee de Taalunie – ‘Dwaalunie’, dixit Stijn – de Nederlandse taal overziet. Tot in the Facebook group of VRT Taal after the meeting with a relevant poem by the advisor Ruud Hendrickx, the word for the ‘rekkelijke’ taalfractie. “Tuut tuut tuut/ de groetjes van Ruud/ Het boek ‘dat’/ of het boek ‘die’?/ ‘Kies maar!’, zegt/ de Taalunie”
Here toont zich de ‘oude goal’ van de poet. Clear vergeefse, verbal exchanges about how to get over pulp-tv for children of the vernieuwingsdrang van Klara. Rather Sesamstraat than Piet Piraat, rather Bach than a baby box on the radio. “Ik hou van things die voorbij zijn”, confessed to his bij Friedl’ Lesage.
Somewhere in the word he made mistakes. Want bovenal is Stijn een ‘mensendichter’, een ‘gewone’, geestige kerel die met zijn jeugdliefje is gotrouwd, in het huis van zijn grootvader in geboortedorp Zele woont, een held is in de local toneelvereniging en niets of nobody liever ziet dan zijn twee nog jonge Dochters, Rosalie en Marie-Lou.
Larger plans zijn nog gemeed. He has a full expo come with ‘Ons kent ons’ cartoonist Zaza, same with poet Benno Barnard and he has a manifesto writing over the Nederlandse taal, and travels to Venetië he has no plans to come. He doesn’t like zijn. Now that’s what’s been stolen. Stijn De Paepe is covered, thuis, in the nabijheid van zijn gezin.
Zijn afwezigheid laat a crater na in de Krant, maar the valt in het niets bij het dungeon for zijn geliefden. Our editors are Wendy, Rosalie, Marie-Lou and both of them are the Stijn dierbaar, all warmed up in comfort toe op dit donkere moment.
Het last word comes from the following letter that Joël De Ceulaer’s grandchildren weken gegeden to our own poet Opdroeg: “I speak in the name of velen as I zeg dat jij, je vrouw en je Dochters moeten weten wat je voor ons, voor de lezers van deze krant, en for the rest of Vlaanderen betekent.”
Will you tell us what Stijn De Paepe for you betekende, then please react here. We will bring all the boodschappen over to the nabestaanden van Stijn and zullen een bloemlezing publiceren.