Draait de Tour de France om seconden, then he was googled in de Tour Divide with dagen of zelfs weken. The ultimate route for ultra-fietsers suffers from the doors of the United States, along the snowy mountain passes, from waves, from bosses and ‘peanut butter mud‘. En een Belg eindigde dit jaar than tweede.
A price is given to Manu Cattrysse (34) from Hamme he never did, grandson and a silver Instagram emoji and a little dat zo’n tien dagen na aankomst nog steeds geradbraakt voelt. 15 days, 8 hours and 11 minutes, so long deed de Belg erover om van de Canadese Rocky Mountains by vijf Amerikaanse states tot aan de Mexicaanse grens te peddelen, Grotendeels long onverharde Paden. Ongeveer de helft van het startersveld, 172 fietsers strong, is op dit own moment nog steeds bezig.
“Het is zo’n beetje de regel dat je binnen de dertig dagen testert uit te rijden”, says Cattrysse over the Tour Divide, which with zo’n 4,400 kilometers is known as the longest off-road road for ultrafietsers. The race, which was organized in 2008 and was given free of charge, follows a route that has been created in the years since then for a number of adventurers and meanders along the Yellowstone National Park and mountain passes in Colorado, the boven de 3,000 meters uitstijgen.
In feite zijn he never zozeer ‘regels’ as wel één motto: “Je moet alles op eigen kracht doen.” That’s what you’re saying, you’re unlucky, and you’re kissing b&b.
Cattrysse sjouwde een light weight tentje mee voor zijn four uurtjes night trust, maar other doen het in de zoektocht naar elk grammetje minder met louder een ‘bivy bag’ – een waterproof slaapzakhoes – en een blik berenspray. Before you drink it, there is a point near a river of a tank station, because there is some criterion ‘so many calories’. Cattrysse heeft twee weken overleefd op hotdogs, snoeprepen en burrito’s.
Om maar te zeggen hoe veel eergevoel ermee gemoeid is: een deelnemer van de Tour Divide the door een kaduke gps zoek rake en zelfs even werd meegesleurd door een Kolkende river, liet Zichzelf vrijwilllich discwalificeren. Hij had a namelijk a lift van a trucker aanvaard om weer op het juiste pad te komen.
Tomtesteroma
Wellicht hoeft het not te verbazen dat three Belgen de finish haalden, van as well as Ben Steurbaut in the top 10. Are Tom Waes voor het programma Tomtesteroma The Marathon des Sables trotseerde, is a simple marathon not more than the end of many sports – ‘that does not mean anything’.
Dus zoeken ze hardere, more brutal borders op. Daar flashes ons land de laatste jaren opvallend vaak in uit. So bleef Merijn Geerts eerder dit jaar 90 uur wakker om het wereldrecord op de Backyard Ultra te breken, een soort rondjeswedstrijd-tot-je-neervalt.
The best known of the Belgian ultrasporters is the well-known standard of Karel Sabbe, who owns the snow record on the Appalachian Trail and the Pacific Crest Trail, with respect to 41 and 52 days. Tijdens de Barkley Marathons, a flipped ultraloopwedstrijd the meer edities dan finishers kent, most Sabbe dit jaar opgeven na hallucinaties. Hij vroeg op een bepaald moment zelfs hulp aan een vrouw, tot hij besefte dat hij tegen een vuilniszak stonnd te praten.
In the Tour Divide spelen de weersomstandigheden de voorbije jaren bovendien steeds vaker een doorslaggevende rol. “The first days were small mountain passes, because we had to walk there,” said Cattrysse. Wear renners kwamen zelfs in sneeuwstormen terecht, volgens waarnemers most he vijftien reddingsacties uitgevoerd been om deelnemers uit de nood te helpen.
In the southern hemisphere, the route will be worse than before, and there will be serious fires in the state of New Mexico. Maar eens ter plaatse zorgde een vroege moesson ervoor dat de ondergrond er in “peanut butter mud” change, says Cattrysse. “Het was a sticky boel, it was 10 centimeters that was kleigrond on each banden blijft plakken. Pure misery.”
Door de klimaatandering comes the misserie steeds vaker voor. Extreme threats in snow, snowstorms in June, neerslagbommen met kans op aardverschuivingen, ze verhogen de mythical status van de Wedstrijd maar ok het risico. In The New York Times Zei a Canadian Reddingswerker: “We zijn blij that nobody died.” Eleven fietsers should have been treated before onderkoeling.
over level
“The mensen die nu g aan het rijden zijn, hebben daar eigenlijk dubbel zo long last van”, says Cattrysse with veel respect over the ‘tragere’ deelnemers. De tijd is bijkomstig, benadrukt hij meerdere keren. “Overleven en de finish halen, dat is eigenlijk het enige wat telt.”
Tijd is dan also relatively low than Moeder Natur zich. De one editie vul je een drinkbus bij aan de kreek, vertelt Cattrysse, the other keer is he geen druppel water and vecht je een woestijnvlakte long tegen dehydratatie, terwijl de kopwind je lippen doet bursten and each ampere nog 100 watt op de pedalen duwt. A mental struggle against the snow, wanting to stop is not really an option.
Why een mens het zich in godsnaam aandoet? “Soms is het loodzwaar, soms rijd je a few hundred kilometers long een monotoon landschap, maar the moments are ever erg snel as je weer in de juiste flow zit en a zonsondergang aanschouwt terwijl je long Yellowstone fietst.”
