Tussen children, welling in art klatert de comeback of Stromae. mead multitude soekt hij not longer de dansvloer op, maar richt hij een scissors look op de wijde wereld, that meteen also zijn geluidslandschap were.
Vrouw a kind hebben zijn leven gered, Stromae liet Wednesday must de regels door verstaan op een persconferentie in Brussel, which will be handled by Danira Boukhriss Terkessidis. Daar gaf de Brusselse wereldster meer duiding bij zijn comebackplaat multitude. well yeah Op fore hand what duidelijk dat personal vragen over burn-out, depression and zelfmoord uit den boze wares. Begrijpelijk, maar een tikje eigenaardig voor someone the zijn goal meestal zowat uit zijn opengereten borstkas lijkt te plukken.
In the previous single ‘L’enfer’ does the 36-year-old Paul Van Haver, such as Stromae really heet, Kond van der Donkerste commemorated him tot zelfmoord Dreigden te Drijven. mead “putain de maladie” in ‘Invaincu’ verwijst hij dan weer naar de bijwerking van een antimalariamiddel waardoor hij met aan psychosis bordering fears kampte. De wanhoopskreet in ‘Mauvaise journée’ is evenmin mis te verstaan: “Aidez-moi, je m’sens si seul”, het getergd.
As twin praatte Stromae zichzelf aan dat alleen het wankelen op de rand warachtige muziek kon opleveren. Maar door de duisternis récht in zijn gapende muil aan te staren, wardoor hij zeven jaar terugtrok uit de muziekwereld, zoekt hij vandaag liever het licht op. “As dapperheid een person was, dan zou jij het zijn”, zingt hij daar. De genoegens van het prille vaderschap described in ‘C’est que du bonheur’. Daarin brings Stromae een hommage aan “les vomis, les cacas en puis tout l’reste”. Het gescheren stops even well bij de mooie zin “J’t’ai donné la vie, toi t’as sauvé la mienne”. I know how he lives, he redde het mijne.
duality
“De onderwerpen raken wel degelijk aan my own leven”, says hij. Maar zijn teksten probeert Stromae toch steeds een universele weerklank te geven. “Zo is ‘Déclaration’ not zo goed een ode aan de vrouw.” Of the generalization of a processing mechanism, then we have a manner of not having the most severely injured te, laat hej in het midden.
Also the song has been conducted by duality. Duidelijkst is the spreidstand met ‘Bonne Journée’ dat de handschoen opneemt tegen ‘Mauvaise journeé’ – a kwestie van hoe bad dat a been was ware je uit bed stapt. Verder voert hij een zekere Nicolas op in ‘La solassitude’, which is as vrijgezel eenzaam, maar within elke relatie vecht tegen de verveling van routine. In ‘Riez’ laat hij de waan van de dag (dromen van succes of mattereel bezit) botsen tegen de werkelijkheid van alle sukkelaars ter wereld the grandsons kunnen dromen van dromen. In dertijd lies Stromae diezelfde januskop létterlijk zien in the clip van ‘Tous les mêmes’, maar vandaag speelt hij the duality nog sterker uit than tekstschrijver.
De dictie en diepte op multitude come nog steeds van Brel, maar de geluiden vinden vandaag and way van over de hele wereld. Like a new ‘Alors on danse’ of other Eurodance is something that is happening. Maar dat had u vastly all door na ‘L’enfer’ of de Zuid-Amerikaanse cumbia van ‘Santé’, met a scheef ritme waarvoor je heupen uit het goede hout gesneden moeten zijn.
real instruments
In the dramatically aangzette opener hoor je dan weer zegepralende Koperblazers, in an arrangement van conductor Dirk Brossé there are nog ze other songs op de plaat voor zijn rekening nam met een bijna honderdkoppig symphonic orchestra. “Aanvankelijk samplede ik the symphonic geluiden zelf”, shows Stromae. “Doesn’t sound bad, bromde my broer, who is also my creative director. Maar het was duidelijk that we de nieuwe Plaat better met real instruments zouden islands. Before testing the Stromae het toch vooral in zijn uppie te room with piano and computer.
In ‘La solassitude’ hoort u dus een iemand who speelt erhu, een soort Chinese viool. De zurna in ‘Declaration’ is a Turkse hobo. ‘Fils de joie’ klaart de klus met klavecimbel op een Braziliaanse bailefunkbeat, en ergens daagt ook een cavaquinho op. They are inspeeld by musicians from all uithoeken in de wereld. stroma vette multitude also op than een eerbetoon aan de irritate the hij met zijn alleenstaande moeder maakte naar lands as Mexico, Peru, Bolivia, of Mali en Mexico, and that hoor je he duidelijk aan.
For the bangbroek the nu ineens zou beslissen om het woon bij de vroegere jukebox van Stromae te houden: deze plaat muet u at least keer hearen en voelen. The style in genres has been so idiosyncratic as it is in faux-pop that is expressed and what he says about it – in the best zin.
Je notices that he bijna een decennium ligt tussen zijn wereldwijde doorbraakplaat Racine carree. Ceci, ce n’est pas ‘Papaoutai’. In tijden van TikTok zou je je afvragen of Stromae not vreest dat zijn moment voorbij is. “Nee, ik spring niet op de nieuwste hypes en muziektrends”, says Stromae, who wel toegaf een anoniem account te hebben om de vinger aan de pols te houden. “Ik zie mezelf bijvoorbeeld geen drill brengen, omdat het populair is. You don’t really want to do that. Bovendien moet een mens zich een béétje gedragen naar zijn leeftijd. In my geval money: je ne suis pas trop jeune, pas trop vieux.”