The longest serving thoughtful pop band ter wereld vulde Werchter weliswaar met visionaire pop, bedrieglijke chaos and a sociopathic ogende rose tenue. In Damon Albarn, Gorillaz has lost his blood and blood. A ringmeester in a cartoonesque circus. Alleen, na the brilliant passage of Stromae kon Gorillaz alleen maar een ontgoocheling zijn. In that case, what you need is premature for the sake of it. Terwijl een door hanenkam, spijkerbroek en veiligheidsspeld gedrilde ouverture ‘M1 A1’ uit de boxes sputterde, zag je een volksverhuizing plaats vinden. Other half uur later we condense the snelle beslissers niets kwalijk nemen. Al misten ze wel een handvol classics – en vréémder nog: a pair of deep cuts such as ‘Rockit’ of songs which het most represent zonder een briljante gastrol van Robert Smith van The Cure, Mos Def of wijlen Bobby Womack.
The exodus was also not helemaal onterecht, we thought grimly at the second phase in the veldslag. Gorillaz liked that we had a higher level of tricolore held by Stromae in the line-up, but actually had a group that didn’t have as much work as a Belgian artist. ‘Stylo’ and ‘Dirty Harry’ – aanstekelijker dan de neten! – vonden in Bootie Brown een uitstekende sparring partner, not as ‘Désolé’ dat deed in Fatoumata Diawara, maar toch keek je soms uit op een karaoke van belachelijk talented zangers. Valt uitadelijk not eens zoveel mee te laugh, dus. A concert with an impressive guest house? That is as a café with a beer, or as a behaatje aan de waslijn. The best is eruit.
‘O Green World’ walste even je moed binnen with zijn piano-intro door Albarn, maar vaak stond de spanningsboog even spanned as de onderbroek die we leenden van om om gratis drank binnen te smokkelen. Véél lef wernst aan de Security-agent die onze foto bovenaan zijn booth heeft om bij de following Werchter-edities van Classic en Rock om ons aan een diepte-onderzoek te onderwerpen.
Damon Albarn heeft himself op zijn beurt dit jaar not bepaid popular made by Taylor Swift and a hair army of fans. In an interview with the Los Angeles Times, he talked about the blur van Blur and Gorillaz said “hedendaagse artists stopped behind me in attitude”. Toen the interviewer Taylor Swift as the subject of the interview, Albarn knew that meteen away. “Zij writes haar own songs never eens.” Somewhat lullige verdediging aangezien Gorillaz zélf toch also goods bestaat bij gratie van buildenstaanders.
He’s gonna have a bizarre band, Gorillaz. Alleen al omdat het zo ge voelt om dit ego-vehikel van Damon Albarn vandaag nog een heuse band te noemen. Maar bij hits as ‘Feel Good Inc’ and ‘Clint Eastwood’ krijg je het idea dat absurdistisme, uitvergroting en waanzin nog steeds hun plaats deserve bovenaan de line-up.
