The woke-discussie was nogal snel uit de klauwen geopen. Scenarist Raf Njotea may then voorzichtig zijn verhaal gedaan hebben, Gert en Margriet bleven volharden in onbegrip, waarbij the laatste things riep as: ‘Hoe kan ik nu weten of ik het woord n*g*r nog mag gebruiken?’ Well the useful dook follow a fragment op uit Zeg eens euhwas Margriet, vijfentwintig jaar younger, al bleek te weten dat dat woord gevoeligt.
“Ooit Iemand Gert bij de arm pakken en zeggen: ‘En nou is het afgelopen!’”, says Marc-Marie, waarna hej meteen de daad bij woord voegde. “Jij bent een groot voorbeeld voor de witte heteroman, maar je moet je wel realize that, as jij iets not racist vindt, that he eigenlijk not toe does.” Ongetwijfeld was Marc-Marie uitgenodigd om tegengas te geven, maar Gert keek alsof hij zojuist een uitbrander van zijn leerkracht had gotten.
The presentator concludes that as soon as he thinks about it, he wants to say that he likes to think about it. Daarop vroeg Marc-Marie hem of hij weleens in therapie was geweest. Gert ontkende and laughed een beetje longemakkelijk. “Het zou niet verkeerd zijn om te leren hoe je met je habenegoed iets meer fluïde kunt been.” Daarna bood Gert nog zijn excuses aan. “When we have gisteren mensen, we have what we say about it.”