Zjytomyr, a town 100 kilometers west of Kiev, where many local gangs with Russia lifted, became a witness to the bombardment of the Russian army against Austrian citizens. ‘Zie je dit? It was the basis school of Vanja. Platgebombardeerd door jouw land!’
Sasja Kroek says only a few minutes walk from the tower for the overview of the house. Met zijn right hand houdt hij een katoenen tas vast. There is a plan what if he spools in te doen the heels given to him, but het lukt hem not sea om het one was for het other te zetten.
Hij can all nog kijken naar het huis was hij en zijn vrouw Ljoeda twaalf jaar aan hadden gewerkt. In January it was unique when it was dry. Hun zoontje van 9 kreeg tot zijn big vreugde a own slaapkamer. There should be no more laminate in the children’s room for two children that will come in the heart.
Sasja’s picture remains hanging on the hook of what de bovenverdieping was. Het is de plek waar hij naast Ljoeda op de bedrand zat, vlak voordat de druk van de explosie ze door de kamer blees. Hij krabbelde op en zag Ljoeda liggen.
“I’ll meet you soon, toegekropen,” says Sasja. “Ze ademde niet.”
Zijn gezicht zit vol scherfwonden and toont geen emoties sea. Zijn stem also not. “I tried to wake up my hair dead alive. Mijn vader en de jongens van het leger kwamen aangerend. Mijn oude comrades, we serve seeds. He lifted me by the hair and brought me to the Ziekenhuis. My father was born at Ljoeda, heeft also tegen Ljoeda scribbled that ze wakker most has been…” And then Sasja weer probably know about the overblijfselen van zijn huis.
Bring in cups of me
Om hem heen struinen mensen met cups over the broken pieces. Soms zien ze een Voorwerp liggen dat ze know. Then you pack it up, you should have a couple of seconds before you know it and there should be some event in a lifetime that it’s not plotted. Zo zamelen ze cups with coming in. A red album with family photos, a koelkastmagneet from a vacancy in Turkije, a golden make-up doosje.
Zjytomyr, a town 100 kilometers west of Kiev, has become a witness to the bombardment of the Russian army on Austrian citizens. It is possible that the rockets of afgelopen dinsdag bedoeld goods for barracks of the 95th air force brigade in de wijk, mainly in sloegen near woonhuizen. The rockets from vrijdagochtend raakten also geen military vesting. Wel legden ze basis school number 25 in puin.
Door heel Oekraïne was reported Russian bombardments and beschietingen op burgers. Op woonwijken in Charkov zijn clusterbommen gevallen. Two weeks ago the citizens evacuated from the local area of Marioepol, with a population of 450,000 people, mishaps during the weekend in Russia when it was open. Op beelden uit Irpin, een Voorstad van Kiev, te zien dat volchtende burghers was doelbewust neerschoten by Russian military.
Volgens de Oekraïense autoriteiten zijn he al meer dan tweeduizend burgers omgekomen. A poet’s oorlog is pas eleven dagen aan de gang.
The following straaljagers always hang in the air above Zjytomyr. A three-way gesture is currently heard. Some duiken de hunters door het clouds and shears ze vlak over de stad. Puinruimers stop dan met scheppen en kijken met ingehouden adem naar de naderende bommenwerpers. Kelders om in te schulen zijn er in deze wijk not meer.
Tussen de ruins state het uitgebrande wreck van Sasja’s new car. Hij had hem cooked om te vieren dat hij na vijf jaar aan het front heelhuids was teruggekomen – zijn oorlog was voorbij, thought hij. Previously we had talked about Ljoeda near the Carpathians, when the 33rd day of the year came up. “We were zo blij dat ik terug was”, says Sasja. “We hadn’t seen anyone more.”
Sasja draait zijn hoofd naar de huizen van zijn buren. In the house of the house Katja, she was still young, had a child. Naar het house was ‘grandma Ljoeda’ and haar small child seeds were toen de bommen many. Ook dood. Zeker zeven mensen in de wijk kwamen om. De schoonzus van Roeslan de vrachtwagenchauffeur vecht na two operaties nog voor haar leven, maar de scherven in haar longen maden het moeilijk.
All light dumbed down
Nu Rusland he not in is gelaagd Oekraïne te veroveren via een snelle invasion, valt president Poetin terug op de notorious Russian manner van oorlog voeren: zwicht de vijand niet na tien rakette, vuur he dan honderd af. So will the Tsjetsjeense city of Grozny and a large part of the Syrian city of Aleppo from the aardboden geveegd and zo gaat het nu also met Dorpen en steden in Oekraïne.
In Zjytomyr there were people who weren’t lucky and all the lights were stupid. Ook de lantaarnpalen blijven ‘s avonds uit. Het Luchtalarm loeit vaker dan de kerkklokken slaan.
Maar Olga Borisova gaat niet naar binnen. De vrouw uit Siberië wil haar naaimachine redden. The big machine is used on the broken pieces of Borisova’s workshop for clothing and beautiful repairs. He worked 28 years totdat haar geboorteland het bombardeerde.
“I can’t really complain, I don’t want to sleep anymore, but I can’t walk away from it,” says Borisova without hesitation. Ze ziet a black leather vrouwenschoen tussen het puin en stoft het af. “Ziet u hoe mooi soepel de riempjes zijn? Handmade.”
Borisova has a family in Russia, because they never loved that hair atelier was bombarded by the Russians. “Mijn broer shows that het is always nep. Hij zegt dat de Oekraïense regering ons bombardeert en dat Russia ons juist komt bevrijden.”
family in Russia
Veel mensen in Zjytomyr net as Borisova Russian, zijn born in Russia of hebben familieleden in Russia. Maar ze hebben grote moeite om hun familieleden te overtuigen dat Poetin een oorlog voert in Oekraïne. Ze moeten het opnemen tegen Russia’s propaganda channels. The biggest oorlog that Europese land on is the Tweede Wereldoorlog. Dozens of Russians who went that weekend toch de straat op om te demonstrators tegen de oorlog, can vijftien jaar cel krijgen.
For the broken parts of the basic school number 25, there is a video bell with hair together in Soergoet, a Russian oliestad. “Ze je dit? It was the basis school of Vanja. Platgebombardeerd door jouw land! En julie zitten daar maar in Soergoet, julie doen niks!” De vrouw op het scherm breed en zegt: “Galja, what can I say?”
The air raid alarm begins when we hear a pact on the phone. “Hoor ever that? Gisteren vloog er een straaljager vlak over ons hoofd. Weet je hoe eng het is om in een schulkelder te zitten?”
Then the Russian vrouw was spoken and the man and the vrouw weg om een kelder te zoeken.
When there was an appointment with the school, which was open before the end of the year, the air raid alarm did not go out at the end of the day. The school was closed because of the oorlog. The four appropriate empty spaces and the concierge counted in the respective sounds of the Russian bombs. Two empty spaces are located in the middle of the building in stable toestand in the Ziekenhuis. Also de directeur, which een serious val maakte toen hij de Schade kwam opnemen, is buiten levensgevaar.
‘Oudere mensen blijven zitten’
Maar Svetlana, a docent Engels who in 1994 had a diploma in four of the school, was assigned to a school year that did not allow the air raid alarm to be redone. Terwijl het alarm weer loeit, he maart tien mensen in de kelder onder een hoog flatgebouw. “My daughter and I don’t run any more than the alarm sounds at the end of the day, some other people are still there. You can never run a tramp race.”
Haar ditch Dasja kijkt op haar Telefonfoon en wacht totdat de speciale Luchtalarm-App het teken geeft dat ze weer naar buiten kunnen. Flights are never seen, show the animals vastly. “Why don’t you want to fly? It’s my city.”
The overblijvers make it clear what is coming. Op het plein met het standbeeld van de beroemdste mens uit Zjytomyr, Sergej Koraljov, de vader van de Sovjet-ruimtevaart, lopen manen met machinegeweren en jachtgeweren druk heen en weer. Het stadhuis is packed aft walls of zandzakken. Busjes met military rijden ostwaarts de stadt uit, near the front.
Viktor Koelikovski can not help more than what is planned. The bouwer van grafmonumenten made are 2014 honderden monumenten voor soldaten the omkwamen in het oosten. “I thought it would be longer than a count for a military or a oorlogsslachtoffer”, he says. “Zo’n steen still deserves more attention in respect of the norm.”
Now the oorlog zijn own city heeft, can hij geen countenen sea maden for military and oorlogsslachtoffers. Zijn workplaats with commemorative markers will be given before a Russian bom. Koelikovski heeft selchts vijf marmeren stenen can redden, zegt hij. “Maar ik ben bang dat die niet genoeg zullen zijn.”