Hoe blaas je een lui en vraatzuchtig become filmreeks nieuw leven in? Door terug te keren naar de kern, is the answer from director Dan Trachtenberg, who het met prey aandurfde het aloude filmmonster predator opnieuw van stal te halen.
Dat monster, a bloody buitenaardse hunter, duikt al sinds 1987 op in blockbusters, with nogal wisselend resultaat. Dieptepunt vormden de twee films was in de Predator het opnam tegen het akelige creatuur uit de alien– movies: Alien VS Predator in Aliens vs. Predator: Requiem. May also be the other three follow-up films condense at the level of het in bepaalde kringen zeer gelagede originally not evenaren. Zonder ster Arnold Schwarzenegger (‘Get to ze choppa!’) by director John McTiernan (The hard) what he simply never zoveel aan. More action, more humor, het never helped.
In prey te zien op streaming service Disney+, lijkt het of al die luidruchtige voorgangers nooit hebben bestaan. That comes after the film is a soort prequel, situated in the verre verleden, but it is also about a wonderlijke rust uitgaat van Trachtenbergs film. Filmsterren ontbreken, een ruig en extended landscape speelt een voorname rol, en de actiescènes zijn haast terughoudend filmed. Dat wil zeggen: tot de first doden vallen en de remmen alsnog losgaan.
With the doden valt het relatively mee: volgens film website Screenrantdat de tel bijhield, vallen in prey 23 menselijke slachtoffers, less then in most others predator– movies. Het monster hunts real also op dieren, waaronder een grote bruine beer, zodat de gruwelfactor alsnog hoog is. The yacht, that’s what he’s in prey om draait.
Trachtenberg brings the duel tussen de Predator in zijn tegenstanders terug tot een puur instinctief spe tussen hunter en prooi. Hoofdpersoon is Naru (Amber Midthunder), who believes in the dead of the Comanche people. There is one opening in a fanatic hunt, but then you have to direct yourself to other matters. That said, during the word onderschat, blijkt een voordeel Wanner ze de Predator tegen het (vaak onzichtbare) lijf loopt. Met zijn bloedserieuze toon en overtuigende actors schudt prey de B-film-kwaliteiten van eerdere predator-films from zich af.
Dat delivered wel een small new problem op. Knap made of not, de inhoud blijft weiig verheffend – en het gebrek aan relativering puts there nog sea nadruk op. Uitaindelijk draait prey om the shock effect of tall amputees, levend gevilde slachtoffers and other martel practices. Stijlvoller, but not less rancid than before.
prey is now known about Disney+.