“I don’t see it as a career. I’ll take it as a work,” says one of the camps that Hollywood stars have talked about in psychology The Unbearable Weight of Massive Talent. “Is there iets mis mee?”
De naam van de aan camp wal geraakt ster in Massive talent is Nick Cage. En het personage wordt verfalkt by… Nicolas Cage. A character actor will be involved in the career of the last two decades after the end of the day and a future job, so he will lose it. Met een aantal nog uit te komen projecten erbij staat het aantal titels op zijn cv op 110. Daar zitten heel wat klassiekers bij, van de Coen Brothers comedy Raising Arizona over the character drama Leaving Las Vegasthat was before an Oscar won, until the acting film Face/Off. Maar he zitten, Zeker sinds de eeuwwisseling, also heel what stinkers tussen. Think about the remake van The Wicker Manaan the flopped adventure film Season of the Witch of aan het legendary bad left behind.
In promo-interviews for The Unbearable Weight of Massive Talent heeft Cage keer op keer benadrukt dat hij in niets lijkt op het personage dat hij verfalkt, maar drie jaar gegeden zei hij met in an interview The New York Times exact wat zijn caricature alter ego tegen zijn psycholoog vertelde. “I have no plans for a career, all work.”
Bromance with a maffiabaas
Het is one of the biggest strongest vans Massive talent: the result is that there must be a fictitious cage and a real cage. Of better shown: het beeld dat het brede publiek heeft van de Echte Cage. Van de uitzinnige actor who admits is om zijn overacting. Van de spilzieke Hollywood-ster die four keer scheidde en zijn jongste zoon Kal-El noemde, naar de geboortenaam van Superman. Some of the cartoons that are publicly published are known to be from YouTube compilations as ‘Nicolas Cage Losing His Shit’ in a grotesque way memes
The Unbearable Weight of Massive Talent speelt daar slim mee. Nick Cage (het personage dus) grijpt, thanks een doorleefde, spontaneous auditie op de parking van een restaurant, naast de hoofdrol in de nieuwe film van een gewaardeerde director. With little slok whiskey that needs to be read, the sea and sea het respect van zijn Dochter and ex-vrouw in lijkt zijn bankrekening leger en leger te been.
Nick Cage decides that he should not pay more than a few pounds from a Spanish superfan (Pedro Pascal) until he wins. He bloeit a bromance tussen de twee, dead Cage door de CIA wordt inschakeld om zijn nieuwe buddy onschadelijk te maden omdat the een powerful maffiabaas blijkt te zijn. Het leest than de plot van een van de dertien-in-een-dozijn-actiefilms which de real Nicolas Cage met de regelmaat van de Klok inblikte. All is deze film van Tom Gormican meer dan dat – not omwille van de slimme manner waarop het imago van Cage een personage op zich wordt. In the manner of waarop Cage dat, met zijn massive talent, invult.
Tweekopige slang
Nicolas Kim Coppola was born het neefje van The Godfather-director Francis Ford Coppola: hij speelde in diens Rumble Fish, The Cotton Club in Peggy Sue Got Married, may change afterward to Cage om accusations of nepotisme te vermijden. Intussen lijkt de link tussen Cage en de hoogdagen van Hollywood high dun become, vanwege de long dip in zijn career. De dagen dat hij een lucrative filmster was, liggen al ruim two decennia eighth ons. En het continued van 150 miljoen dollar dat hij in de jaren 1990 vergaarde met succesfilms als The Rock, Con Air in Face/Off investeerde hij onder me in a bizarre collection housed, waronder twee cobra’s en en tweekoppige slang, the hij nadien wegschonk aan een dierentuin omdat de twee koppen elkaar aanvielen wanneer hij de slang sought te voederen.
Daarnaast cooks Cage de ene woonst na de others, waaronder het LaLaurie-huis in New Orleans, dat volgens de overlevering behekst, en kastelen in Germany, Engeland and de States. Volgens de filmster was vastgoed de best investing die hij destijds kon doen – tot de huizenmarkt crashed. “Het leeuwendeel van alles wat ik had earned will be zo longever weggevaagd”, he reminded me in The New York Times. Cage was owed de Amerikaanse belastingdienst 14 million dollars, terwijl zijn financiële gloriejaren in Hollywood al eighth lay. movie as The Sorcerer’s Apprentice in Season of the Witch flopped in a cage verhuisde naar Las Vegas, omdat ever in Nevada geen staatsaks betaalt.
Ondertussen probeerde hij zijn guilt after the losses by the works. Door films te maken. Vel films te maken. “What I didn’t do was what the faillissement aanvragen. I would like to do some work on my part”, Aldus Cage. “In other business is hard work iets om naar op te kijken. Why not in film performance?”
Het antwoord op die vraag, is: omdat je dan veel bad films maakt. Dat hij steeds buitenissige aankopen deed, soals de schedel van een tyrannosaurus rex die hij achteraf most afstaan omdat de verkoper het fossil illegaal uit Mongolië had gesmokkeld, droeg alleen maar bij aan zijn reputation van een has been the de pedalen kwijt is. In Massive talent He was told that cages would avoid spilbreeding when there was a living growth in the Wassenbeeld. “It’s grotesque. Hoeveel heb je herevoor betaald?” Wanneer de eigenaar answers “6000 dollars”, Cage shoots meteen terug: “Ik geef je er 20.000 voor.”
over the top
Toch is het een “misvatting”, Cage steevast shows, that all are about the set gaat voor een loonbrief. “Toen ik four films per year”, oreerde hij recent in het mannenblad GQ, “Moest ik nog steeds iets vinden om me volldigte te kunnen geven. Sommige were gentle, too Mandybut others didn’t work. But I never phoned it in.”
De hallucinogene wraakfilm Mandy Illustreert misschien wel het best dat Cage ook in deze phase van zijn career nog steeds a brilliant actor is. As hij een director of Schrijver vindt the bereid is even ver over the top te gaan as hijzelf, zo lijkt het wel, kent Cage nog steeds zijn gelijke niet. Not to any shitterde hij as a kitchen scenarist in adaptation van de al keke Charlie Kaufman, en not toevallig what hij op zijn best in Bad Lieutenant van de notoir sick cineast Werner Herzog. Net such as the surrealist David Lynch he was doing that years ago and it was actually planned in Wild at Heart, toen Cage nog de loving van de Amerikaanse auteurscinema was. When all the flops were there, the hardest working actor in Hollywood was, then there were occasional hits – ook joe in the recente pig vallen daaronder – dat hij nog steeds een van de the best actors in Hollywood is.
picasso
Dat vinden zijn collega’s overigens also. Lynch omschreef hem as “the jazz muzikant van het Amerikaanse acteren”, en de lof van Ethan Hawke, who next Cage speelde in Lord of War, is even bigger. “Hij is de some actors are Marlon Brando die iets nieuws heeft gedaan met de acteerkunst”, stelde Hawke hasn’t been told before, omdat heij “ons heeft weggetrokken van een obsessie met naturalisme”. There are valid values for the zeggen. Doorgaans have been acteerprestaties gelauwerd as de actor lijkt te verdwijnen in zijn personage: no wat Oscars gaan not toevallig naar die helmaal opgaan in een beroemdheid, such as Meryl Streep as Margaret Thatcher of Daniel Day-Lewis as Abraham Lincoln. Maar Nicolas Cage is altijd Nicolas Cage. And then we want to say: larger than life.
“I didn’t like Picasso,” Cage said in an interview Vanity Fair, “en ik voel een grote aarzeling om mezelf in dezelfde zin te known as Picasso. Maar as de zoon van een father the professor was en geïnteresseerd was in art, stelde ik vragen as: ‘Papa, waarom maakt hij portretten van mensen met hun twee ogen aan dezelfde kant van hun gezicht?’ En hij zei: ‘Wel, dat was zijn visie.’ Ik zei: ‘Wel, can hij ook won mensen tekenen?’ Waarop hij: ‘Wel, natuurlijk kan hij dat. Hij heeft zichzelf bevrijd.’ I want to say: kun je dat ook met film performances doen?”
Het is a typical cage metafoor: een beetje omstandig en voorzien van een cultureel verantwoorde referentie – zo verkiest hij zelf niet de term ‘actor’, maar de term ‘thespiaan’, the zijn oorsprong vindt bij Thespis, de eerste actor in het oud – Greek theatre. Maar het vat wel de essentie van Cages acteerstijl. Hij is not interested in a guaranteed performance. Hij wil een nieuwe Werkelijkheid scheppen, such as Picasso. Of missed even more accurate: as Edvard Munch. As Nicolas Cage een zettelij was, dan zou hij De schreeuw zijn: grotesque, expressionistic, vol van grote emoties die overdreven, zelfs een tikje kinderachtig lijken, maar tegelijk nobody onberoerd laten.
cage rage
Cage zelf omschrijft zijn acteerstijl, not heel gespend van pretentie, as “nouveau shamanic” of “western kabuki”, verwijzend naar een oude Japanse danstheatertraditie. Hij refuses to acteren te zien as “lie overtuigend”, legde hij uit in The New York Times. “Why not experiment? ‘Western Kabuki’ betekende voor mij: late we all the way out gon. ‘Nouveau shamanic’ is nothing different than trying it out before you know it, you can perform it and you want to fake it.”
ok in Massive talent Wordt is known during the term as ‘nouveau shamanic’ and when it is given to highbrow culture. A van de titels the daarbij het vaakst terugkomt, is the van The cabinet of Dr. Caligari: een ruim honderd jaar oude stille Duitse film the wordt gezien than het toppunt van de Duits-expressionistic cinema. Also, the release of the film heeft Cage te thanks to his father. “I keek films as The cabinet of Dr. Caligari in Nosferatu in Fellini’s Giulietta degli spiriti toen ik vijf jaar oud was”, stelde hij in 2013 in The Guardians. “I thought: oké, can I dat vandaag ook doen? As ever Vampire’s Kiss Please note that this is always the case when you are inside Nosferatu: the Duitse, expressionistic acteerstijl.”
Vampire’s Kiss is a somewhat obscure horror comedy from 1988, over a stranger who thinks a vampire te zijn. Dat de film toch een reputation heeft, is to thank aan de extatic role van Cage – en aan het internet. Een freeze frame van de actor met wijd opened gesperde ogen en het bijschrift ‘You don’t say?’ become a celebrity memes A fragment was written about Cage’s personage as an animal hoe je documents op alfabetische volgorde moet classen werd een hit op YouTube, een voorbeeld van de cultaamde ‘Cage Rage’. De ooit zo gelauwerde thespiaan vergaarde meer succes op het net dan in de bioscoop.
‘rivet k’
Cage had an ambivalent opinion about the prospects of the site from the context of the reported popularity of the web. “Het houdt me relevant voor een generatie die helmaal om YouTube draait”, he recognized in The Guardians, al heeft hij het not so begrepen op de memes van zijn gezicht. “I don’t understand that I’m not completely fascinated by it, it teaches me about my face or my face suit printing in the memes,” says the author GQ. Al vertelde hij er ook bij dat Massive talent A manner is “om te omarmen wat met mij is geurd”.
We can all hope that the bioscoop will be published in Hollywood Cage now that we have seen it. En dat zijn occasionele uitspattingen buiten zijn work been ondergesneeuwd by de roles die hij verfalkt. “Dat ik ben is a misvatting the canteen blijkbaar leuk vinden, dat ik een mad man ben”, stelde hij nog in GQ. “Maar je kunt geen 43 jaar overleven in Hollywood of more meespelen in more than 120 films as ever bent. Then no contract was ever concluded. Then there’s nothing more to do with it.” Om er nadien nog aan toe te voegen: “Ik ga me nu focussen op kieskeurig zijn, zo kieskeurig als ik maar kan zijn. Ik zou nu graag elke film maken alsof het mijn laatste is.”
The Unbearable Weight of Massive Talent (★★★☆☆) is now playing in the bioscoop.