family trauma’s. Awesome fathers. erfzone. De mentale tol van ouderschap. A branding demand for authenticity in spirituele vervolmaking. Mr. Morale & The Big Steppers, the first regulation of the American hip-hop leader Kendrick Lamar in the previous year, the doorsnee psychotherapist never told. De albumhoes verklapt veel: Kendrick Lamar in a slaapkamer met zijn Dochter op zijn arm. Zijn vriendin zit op bed en houdt een born baby vast. Kendrick starts arguing opzij, Wellicht naar een raam. Onder zijn Broeksriem quote a revolver. Op zijn hoofd staat een doornenkroon.
“Playin’ ‘Baby Shark’ with my daughter / watchin’ for sharks outside at the same time”, raps Lamar in ‘Worldwide Steppers’, “Life as a protective father, I’d kill for her”. Lamar confirms that the torch should be doorway. “My son Enoch, it’s the part two / when I expire my children’ll make higher valleys”. Lamars has obsessively focused on family and gezin kronkelt doorheen de nieuwe nummers van Mr Morales. Hij noemt zijn vriendin Whitney meermaals bij naam en describes hair af as een still kracht, een hoeksteen. Now and then we hear hair zalvende stem opduiken, as a distributor. Lamar’s youngest zoontje Enoch figureert later nog eens, midden in a hard-wearing biecht waarin de rapper zijn mentale besognes etalert en a zijn kind bekent dat hij uit een diep dal is cropped: “You should know that I’m slightly off / Fightin’ off demons that been outside / Better known as myself, I’m a demigod / Every thought is creative, sometimes I’m afraid of my open mind.”
In Lamars geval zijn dit soort confessions in songs nieuw. Al van in het begin van zijn career stelde de Californian rapper zich kwetsbaarder op dan de hiphopgemeenschap dat wend is van haar invloedrijkste exponenten. Op zijn magnum opus To Pimp a Butterfly dissecteerde Lamar zijn twijfels en onzekerheden en onthulde hij zelfs suïcidale commemorated. Geen wonder dat de nieuwe Plaat begins with a summer mompelende Lamar: “I’ve been goin’ through somethin’ / One-thousand eight-hundred and fifty-five days / Be afraid.” The 1.855 days verwijzen after the period are for the previous album DAMN., that in 2017 zijn genie bevestigde. In the tijd we’ll have two more fathers, we’ll create the soundtrack for the film Black Pantherswhere he has Pulitzer and consolidated his status as Bob Dylan from the generation of Y: he is brilliant, socially responsible, and critical of poetry with an impact over genres in his life.
Open wonde
Op Mr. Morale & The Big Steppers houdt hij zichzelf opnieuw genadeloos een mirror for. The album title herbergt de tegenstelling in elk van ons: de Moraalridder en de onverbiddelijke zondaar, de wereldverbeteraar en de egocentric patser, de angel en de drugdealer. The trip the Lamar eight tien songs long onderneemt, try deze extreme te delayed en te relativeren. Hij doet dat op weergaloze wijze, hoorbaar ongemakkelijk, niet zelden op de Boden van zijn diepste krater. Mr Morales is not considered a plaat. Het is an open wonder.
In ‘Father Time’ he judges his father’s type as such: emotionally handicapped, stuurs, not in the state of love. Hij kaart erterloops de argwaan aan van een generatie Afro-Amerikaanse mannen ten opzichte van psychological hulpverlening. “One should never show feelings / being sensitive never helped”, sounds here. In ‘Mother I Sober’, alwaar Beth Gibbons van Portishead zijdezacht croont, hij seksueel misbruik aan en het stigma dat het achterlaat. A breed later known to those who want to own mental beslommeringen will try to win. Met meditation, contemplation, patience and lots of style, so blijkt. “Transformation, then reciprocation, karma must return / heal myself, secrets that I hide, buried in these words.” Terloops has the same author and spiritual influencer Eckhart Tolle aan die elders op de plaat also as a sample opduikt.
Rode oortjes
Daarbij houdt dit thematically loodzware album het niet. Seksverslaving, toxic mannelijkheid, transfobie: Kendrick uses the format of the dubbelaar gretig en stouwt de plaat vol thema’s die de voorbije jaren het politiek-maatschappelijke discours domineerden. Godzijdank kaderen de erg vindingrijke producers en guest musicians the intellectuale overvloed op ongeziene wijze. With epileptic, jazzy grooves as in ‘United in Grief’, bijvoorbeeld, with logge drillbeats as in ‘N95’, with gospel and abstracte elektronica, with disco and minimalistic pianominiatuurtjes. Also de gastzangers and rappers serve Lamar’s poëzie voortreffelijk. Je luistert met rode oortjes naar Sampha’s fluwelen soul en naar de superbe raps van Ghostface Killah, Kodak Black en Baby Keem.
In the core is Mr. Morale & The Sidesteppers a rite of passage. Clean and heal. Vrede nemen met vallen en opstaan. Het ego bijstellen en voor het microperspectief kiezen. “Sorry I didn’t save the world, my friend / I was too busy building mine again”, Biecht Lamar aan het ande op. Hij heeft geen idea hoeveel werelden hij met uitzonderlijke masterpiece van de ondergang zal redden.
‘Mr. Morale & The Big Steppers’ is now out *****
As with the request above zelfdoding, kan gratis terecht op de Zelfmoordlijn op het number 1813 of via de site.