Tijdens de openingsdag van Core, de paringsdans tussen Tomorrowland en Rock Werchter, were de johnny’s de dominante partij en de chiroleiders in ondertal, maar de eerste editie van het zelfbenoemde boutique festival was bovenal een bijeenkomst van tweeverdieners die flat whites met havermelk drinken.
In the aanloop around the tweedaagse the core of the festival market was stormed as a door during the marketeers aangestuurde supermarketketen the de onbeantwoorde wensen van the consuming sample earth in te wilgen. He’ll be the crème de la crème of uiteenlopende genres, what’s happening in two camps: de raveteef versus de meerwaardezoeker.
Met Paul Kalkbrenner, Peggy Gou, Nas en Lous and the Yakuza zou iedereen been served. Aan beloftes geen gebrek, maar in de praktijk what het aanbod in the first uren aan de meager kant. Little Dragon (★★☆☆☆) presents itself as the white product of the fun assortment.
Yukimi Nagano wanted hair in a bunch as a fashion-forward beekeeper who, dressed up as a fluo pen, tried out some of the many Tomorrowlandtypes. “Björk van een b-merk”, bred een man met een baard, en je kon hem bezwaarlijk ongelijk geven. Het ontbrak Nagano not aan charisma, wel aan magic en juiste songs om een publiek naar hand te zetten.
Little Dragon had het in het zonovergoten Ossegempark op de heupen gemunt, maar ‘Hold On’, ‘Ritual Union’ nor ‘Lover Chanting’ slaagden erin om het passionele betoog van een twintiger over bikram yoga te onderbreken, waaruit af te conclude a lot dat zelfs Het betere work van het Zweedse ensemble not meer is dan koffiebarmuziek the uitnodigt dead keuvelen.
Literaire hoogstandjes
Na haar strong debut album and TikTok-hit ‘SAD GIRLZ LUV MONEY’ keken we met veel goes uit naar de komst van Amaarae (★★☆☆☆), maar we war zowat de igenigen. Naast ons stond amper vijglich man toen ze het podium betrad, completely uitgedost in een leren jurkje en roze, harige kniebotten. After that, it was meant to be published as soon as possible.
De bassen stonden te luid, haar stem te zacht and the songs clunk absolutely not so as op haar plaat. Tussen elk number nam ze ook nog eens ruim haar tijd om haar beperkt aantal fans toe te spreken. Dat leverde literaire hoogstandjes op as: ‘If they ain’t got money for me, leave me the fuck alone!’. Of: ‘Ladies! If you got that fire pussy, say ‘hell yeah!”. Kortom, de intermezzo’s were better dan de muziek.
Telling what the hair was about to happen: the full four hands went in the air. Olivia was killed. We threw over Olivia that hair hele outfit was thrown, that ze van Nigeria was en dat ze vandaag a string droeg. We received a lot of applause before the hair was heard. That shows enough time?
roadie
Action Bronson (★★★☆☆) doesn’t want the headliner to organize the organization on Facebook, but they want the toeschouwers to be able to see where it is supposed to be in the grass. Toegegeven: in sportieve zonnebril, zelf knipte marcel en hoog opgetrokken fluogroene socks onder zijn short leek Bronson ook eerder roadie dan artist.
About this option, we can relatively cort zijn: a Gauss curve. The first thing helps a little bit, adapted from the visuals from pairs, orcas and crocodiles. Then we get in éen klap zijn twee biggest hits: ‘Red dot music’, een same working with wijlen Mac Miller – ‘Put your hands in the sky for Mac’ was also some moment dat het publiek really van zich liet horen – en ‘ Baby Blue’; alweer a collab, dit keer met Chance the Rapper. Because of that, the rusty direction of the exit was opted for, but we soon lost a pair, orcas and crocodiles.
Action Bronson is a man of the features. Laat hem een studio delen en hij creëert magic, zet hem er alleen en je krijgt een nummer rond de oneliner ‘I can’t touch my toes, but I can still fuck these hoes’. Op Core stands on the helaas alleen voor.
fuck covid
With a small hoofdpodium and the Werchter help from the public, the absolute ambition is to dare to come on the Tomorrowland stage, what the end-to-end of the SON (★★★★☆) was going to be open to. Since then, there has been a fuller planning of the future for the SON in the neighborhood, it will be sooner than later. When the number is published, it is published from the start blocks and it is planned to be stevig, but it is structured in a way that ze steeds over a horde. What is not the first of the two, then we are the first of the four. De aandacht en het enthusiasm went to elke keer tegen de vlakte.
The men on the podium weren’t lucky enough to come hard. Zij amuseerden zich rijkelijk na the donkere period zonder optredens. ‘Covid can fuck off’ Sprak Christopher Taylor na zijn eerste nummer, en hij verdween terug in zijn muziek. Door het publiek schipperden we long tussen three and four stars. Maar met ‘Artifice’ duwde SON ons stilletjes richt de four en na ijzersterke afsluiter ‘Conrad’ schaamden we ons dat we ooit aan drie thought.
Small beer
Het was de seaderheid intussen ter ore come dat he iets zou beuren op en rond de tientallen square meters was inland and also het hoofdpodium van Couleur Café zal neerdalen. Lous and the Yakuza (★★★☆☆) has a lot of hair on it, what the hippers are always interesting material for Instagram Stories you can do.
Zelden een artist met zoveel flair over een podium weten dartelen as Marie-Pierra Kakoma, maar daar tegenover stond een leegloop, wat veel zei over de spanningsboog van haar set, of eerder het gebrek eraan. Il faut oser natuurlijk: the first ever festival show played 19 songs, warn bijna de helft uit new material existed, and a first ontmoeting verloopt altijd wat onwennig. Van de met dancehall doorspekte Franse chansons ‘Monsters’ and ‘Takata’ may not be verbazen as a younger than Studio Brussel ze straks zal grijsdraaien.
Lous confirmed the hair status as a phenomenon by the Kleine Beer van de Hemel te zingen en tussendoor het publiek te examples also said in a previous life Whitney Houston was. With ‘Dilemme’, ‘Kisé’ and ‘Amigo’ bezit de Brusselse bovendien de perfecte popsongs were elke zichzelf respecterende artist met arena-ambities een moord voor zou plegen. Maar put Lous in the stage of the hair carrier for a period of time of 40 minutes. Het zou haar zomaar four star shows opleveren.
Wes Anderson
Het ontbrak Lous voorlopig aan killer instinct, what per pack (★★★★☆) then we never knew. Enig skepticisme vooraf was nochtans op zijn plaats. A techno fanfare consisted of eleven duits, dressed as Wes Anderson before a circus pen? That’s the most we can do with a little gimmick.
What pack in Endoma brought, what van high level, het ultieme antwoord op de knaldrang. Fost Plus of Recupel would like to quote the eighth concept, want nooit eerder what a recycling campaign so successful: Meute is a marsband the dance classics letterlijk nieuw leven inblaast. Röyksopp’s ‘What Else Is There’, Laurent Garnier’s ‘The Man with the Red Face’ and ‘You & Me’ van Disclosure passeerden de revue, a uitzinnige massa was hun deel.
Meute does not have a cover, but a sloop works for front. Laat het les zijn voor Elke organisator that creates complete chaos. Haal eleven dronken Duitsers, high van endorfine, in huis. Ze zien he never missed, maar ze zijn de investing sea dan waard.
flowers
Een optreden van een held uit the twintigste eeuw kan maar twee kanten uitgaan: uitgedoofde has-been of levende legende. We (★★★★★) opt for that last time. With internal ‘NY State of Mind’ made hij aan de festivalweide meteen duidelijk: he staat een brok hiphopgescheidis op het hoofdpodium. Also de onwetenden stroomden toe.
With ‘Nas is Like’ and ‘Represent’ he brought hard songs, but he was also told about emotional moments like ‘If I Ruled the World’ and about ‘Zuster’ Amy Winehouse het ‘Cherry Wine’. Amy and Nasir deelden een verjaardag, wou hij ons graag vertellen. Het internet confirms that. Afsluiten deed hij met ‘One Mic’ en de meest welgemeende Dankbetuiging van de avond: ‘All I needed was one mic, two turntables and you guys to spread my words to the whole world.’
Het published riep om meer, and thanks to the strakke festival planning gaf hij (en vooral de organisatie) toe. Op zijn 48ste floreert hij nog steeds in the spotlight. Met a phenomenal a cappella version of ‘Memory Lane’ bevestigde hij neitherom: Nasty Nas is de meester. Hopelijk stond de nieuwe generatie in het publiek met hun notitieboekje.
massage parlor music
Mura Masa (★★☆☆☆), de Pat Krimson from zijn generatie, is a prins onder de popproducers. RYC, for the last album, was a big deal in the music circuit, but the light of the time Alex Crossan wasn’t even live.
You don’t want to gamble. If there is another product with some other artist’s work on the podium, there will be space between two fingers, it will not be natural if the result is correct. Charli XCX, Bonzai and Nao all had the Eurostar to be missed and so ‘Complicated’, ‘What If I Go?’ in ‘1 Night’ reduced tot matige karaokeversions.
Naturally het publiek los op een banger as ‘Firefly’, maar daar tegenover stoned a number as ‘Lotus Eater’, what lounge music is for overpriced massage salons. Het verschil in beleving tussen material with Spotify and the live show from Mura Masa on Core was soms zoek, and there’s toch een pijnlijke vaststelling.
Dag éen van Core what he een met evenveel hoogtes als laagtes, maar met Caribou, Jamie xx en Denzel Curry in het verschiet heeft he all schijn van dat het eindrapport van de samenwerking tussen Tomorrowland en Rock Werchter alsnog positiv zal zijn.