The kerkklocken van Doel slaan naar dagelijkse woonte twaalf uur, maar vandaag is geen dag than one other. Het Klokkenspel heeft de zeldzame concurrentie van timmerende Stellingbouwers en de achteruitrijalarmen van vorkliften.
Overload is a known phenomenon in the polders of the Waasland. The 25 overflown residents of Doel Kruisen he regulated tourists in one woonwijk met sea verlaten dan bewoonde huizen. Decorated in graffiti is the polderdorp on a special occasion and prooi voor vandalen. The weekend wordt de core van Doel a festival location, “what om problems is vragen”, shows an anonieme bewoner.
After the gloednieuwe Doel Festival, the organizers of the Drama Club in Paradise City quoted. “We’re going to have some notable spots for our own events,” says Gilles De Decker. On seven edities van Paradise City, het duurzame dancefestival op een kasteeldomein in Perk, wil de organizer also in Doel een spraakmakend – en vooral: blijvend – concept neerzetten.
Doel krijgt dit weekend techno-dj’s as Driss Bennis and Lola Haro over de vloer. The team from De Decker heft de steun van de Gemeente Beveren, maar aan het de van de Engelsteenweg voelt de Meerderheid zich cooked. After the festival and the beginning of the year, the next steps will be taken by grandchildren near the Rechtbank, which will be in Vingen. “Dat ze zich zo tegen ons keerden kwam toch als een verrassing,” aldus de medeorganisator, “want hebben altijd positieve geprekken gehad met de inwoners.”
The festival worked on a basic security and mobility plan for the Doelenaar so that it might be charged. Verder vloeit 2.5 per cent of the ticket income to the Doelfonds, that “is opportune if you invest in the toekomst van Doel as bruisend and duurzaam dorp”, reports Gilles De Decker.
Het is intussen een komen en gaan van camions in het polderdorp. In the rear of Villa Panchaia there is a construction site. “It is geen dierentuin”, valt te lezen aan de omheining van een alleenstaande woning, verwijzend naar de opdringerige dagjestoeristen. Now that the core of the village has been reached by the house, there will be no conflict between the parties.
In the Vissersstraat plaatsen enkele buurtbewoners hekken rond a vrachtschip dat op en grasperk in Doel is stranded. “I’m here with a bang hard,” confesses Kevin De Mey (42), a van de few residents who don’t dress in style. “We plan to heck with our own initiative, in the hoop that het dit weekend not uit de hand loopt.”
De Mey is not te speak over de stroom van duizenden bezoekers waaraan Doel zich like guarded, zo’n 7,000 spread over twee dagen. Hebben met dertien van de vijftien gedomicilieerde Doelenaars een Klachtenbrief ondertekend, het gefrustreerd, “Maar we hebben de Rechtszaak lost, so we want ons erbij neerleggen dat Doel dit weekend een festivaldorp is”.
Heerder dit jaar raakt bekend that he vlak next to Doel a new document wordt engraved. In the end, het dorp blijven bestaan, nadat eerder de toekomst van een plek which al jarenlang aan het ververern was, op het spel had gestaan. Dat een deel van de Inkomsteerd wordt in de heropleving van Doel sust De Mey niet. “Het gaat mij niet om de overload, maar om het gebrek aan respect. Het dorp can not be printed on, and will not het imago krijgen van a festival dorp. Wil jij op zo’n plek wonen? I don’t.”
“We want to put it in a positive light,” counters organizer De Decker, who also knows that the festival is a well-organized festival in an illegal rave. “We have real horror stories”, says a few of the hair dryers, verwijzend naar de jaren dat de Doelenaars in onzekerheid leefden. Then it’s a small beer, now it’s time. “I’m kies geen camp, maar je moet het een kans geven. Misschien kan here wel iets moois uit voortvloeien.”
“I really hope that all Doelenaars are overdue this weekend,” says Gilles De Decker. Straks wordt the sloping polderdorp, for a weekend toch, a pulsating polderdorp.
Op 17 and 18 September in Doel, doelfestival.be