‘Dichterbij een vader kan ik met my Peter niet komen’

The youngest is 35, from Vlaanderen for him as a callboy with the blonde star, and misused in Nonkels de rol van Kunstgraskoning Willy Persyn. De Oudste is 64, photographer and noncle van de jongste. Toen de papa van de jongste stierf, nam hij de vaderrol op. Rik en Stephane Verheye, neef en nonkel.

RIK

“It sounds like a filmscene: it was zeven jaar en reed met de buurjongens op bmx’jes door de straat toen mijn moeder me riep. Zei dat papa op rice was dry and nooit meer zou terugkeren. Ergens I had wel door what he had on hand. I say I’m okay with what I said I wanted to play. The avond was de first and last keer dat mijn moeder me na het donker niet meteen naar binnen riep. I have not been told about the count. In my hoofd spelen geen beelden van een kist von van Mama die huilt. Ik weet wel nog dat het een warm day in augustus was en ik met een vriendje monorail speelde. Toen we in the verte de klokken hoorden luiden, we lift the tram a minute stopgezet.

“My noncle is my peter, but my father is my father. We have a father-zoon band, but then there are small frustrations that the paired gaan met onder hetzelfde dak te wonen. I have a number of surrogates, so as to see my future in the Netherlands, directed by Jan Eelen. Main avenues in my peter zie ik a full father figure. Poet from a father can never come.

“Vadertje heeft altijd heel open gepraat over papa. Elke vraag war ik mee zat, beantwoordde hij. Hij heeft de fraaie verhalen verteld, maar ok de minder mooie things gestest. Maar in everything that’s going on, where and what’s going on in front of the big broer.

“I’ve had my heart jeugd gepeeld, sof het leven een toneelstuk was. That’s what he’s saying. Soms kwam ik ‘s morning naar beneden, dressed up as a clown. Maar na de dood van papa will be spelen a manner om met de pijn van het zijn om te gaan. I created a fantasy world with personages that devoted to me. Elke zondag most ik met my grooouders near de mis, maar ik was grandson interested in the breedsprakerige uitleg van de pastoor. Wanneer de family in de namiddag op bezoek kwam, evoceerde ik de viering.

“Die spreidstand tussen clown en pastoor kon ik maar op één manner oplossen: become an actor. My fantastic moeder heeft me daar altijd in gesteund, en vadertje evenzeer. I knew the situation from my time with the explorers, met as clearing prospects for the future, the destijds de norm next to neerlegde en fotografie went to study.

“We doen wel things same, maar te weinig. I’ll be there for four years before I meet two weeks of a weekend if I’m going to hike, I can’t really plan very well. I have done the last few years, and I have done that, but I will have a better balance between them and I can make the most of the menses that I want.

“We have come regularly since last year in a cabin on the beach in Knokke. For fathers it is a nostalgia trip. Hij is he not as I opgegroeid en zijn ouders hadden destijds also zo’n cabine. He hangs a bepaalde connotatie rond Knokke – van zalmroze polo’s tot golfkarretjes – maar dat is ons Knokke niet. Mijn peter en ik hebben eenzelfde onverwoestbare band met de zee. When all the tourists left the beach, we stayed longer, trek we een fleets open and late we pizza leveren. Mooier word it never.”

STEPHANE

“Rikkie’s papa, mijn oudere broer, stierf toen hij 39 was. We’ve tried everything from Philippe to help, but hey and what he said in the grandchildren’s kick-off center that he still wants to do. Alcohol was zijn middel om a zelfdestructie te doen. Hij wist dat hij eraan went dying. The zelfmoord van our moeder heeft hij altijd met zich meegesleurd en in Tegenstelling tot mezelf heeft hij dat dungeon nooit can plaatsen.

“Dat on verwerkte trauma kon hij bovendien maar moeilijk ventileren via creatieve uitspattingen. Actually, it was already written, but it was because of the family that got a ‘won’ job most often, and that’s what happened. That was the biggest frustration. Hij heeft nooit really good in zijn vel gezeten. Hij heeft een of twee keer agreed with the amateur theater of Knokke. Veel te weinig. When I say the words here, I want Rik. Zijn fysiek, maar also de manner waarop hij het podium bespeelde. Hij was a showman.

“Na de dood van Philippe zou ik me over Rik ontfermen, dat was een evidentie. As hey op zaterdagochtend voetbalde, stond ik aan de zijlijn. When we met het gezin een uitstap deden, belde ik zijn moeder: ‘Mag Rikkie mee?’ Ons huis was zijn tweede thuis. Our band has all become better. Hij belt me ​​voor van alles: als hij raad nodig heeft over de aankoop van een auto of my mening will hear over a bepaalde pitch of a new idea. Op creativ vlak full we elkaar goed aan. Hij vertret vanuit het narratief, ik vanuit a cinematographic insteek. That works.

“Toen Rik besloot om naar de toneelschool te gaan, kreeg hijn my onvoorwaardelijke steun. Het lay bijna voor de hand dat hij die richting zou uitgaan én dat hij zou slagen. In everything that has to be done, toont that has been done, that is old. I’m still going to say that there are eight days to go to my studio in Brussels. Met zijn laptopje onder de arm, kwam hij er terecht in a bruisende omgeving van stylisten en decorbouwers. The creatieve sfeer vond hij geweldig inspiring. Hij Schreef he zijn first monologue.

“I’ve heard the old days of poetry done. Elke opvoering in Studio Herman Teirlinck heb ik gezien. Toen hij Vlaanderen platspeelde met call boys, what I’m going to do next to me, because you can’t dare to go there. (laughs) It is easy to understand that there are no ways of doing things that are written on paper, but they may also be humorous and have a relative character. we ride graag: mock elkaar, ergens tussen plague en liefde vragen.”