In zijn brilliant podcast series wind of change The name of the American journalist Patrick Radden Keefe het morbidly hard rumored that the number ‘Wind of Change’ from the German hard rock band The Scorpions in Werkelijkheid by the CIA was written by the Sovjet-Unie te helpen omverwerpen. De plot van de barokke Duitse misdaadcomedy Cleowhich tells you about the world around you in Berlijn (1989), is no less useful.
Het is duidelijk dat de makers van deze large Duitse Netflix productie goed hebben gekeken naar de Britse serie killing eve. The title heroine Kleo (de uitstekende Jella Haase) is also related to the excentrieke huurmoordenaar Villanelle. Risky zet om je inspiration op te doen bij een dergelijke series, which, later in the first season, became a classic. Maar de makers come er grotendeels mee away. All lijdt Kleo also aan de typical Netflix kwaal dat het always a piece of buttoned and powerful had announced. What is he mis met zes afleveringen?
Kleo Straub is a huurmoordenaar in service from the Stasi, the public service in the GDR, on the previous day in the city. Ze voert haarwerk met a zeker psychopathisch plezier uit, vooral as daar rollespel, cladded parts in MacGyver-achtig knnutsel bij komt kijken (not as Villanelle). Hair slachtoffers remain for hair anoniem; de opdracht van de Stasi om een vijand van het arbeidersparadijs op te ruimen is genoeg motivatie. Geen vuiltje aan de Lucht dus than ze in the first aflevering een one omlegen in the West-Berlijnse nightclub Big Eden.
Maar the following day word ze door the cellfde Stasi arrested and verdwijnt ze achter de tralies vanwege hoogverraad. Waarbij ze ook nog eens een kind reads. In three years there will be a general amnesty for political victims and there will be a future with a missie: Wraak op de mensen, the hair that will be raised aangedaan. Maar vooral: Why is the hair over come?
The charm of the series is not per se in the plot, which will be handily used in the future around the turnaround, toen the GDR from one of the other days of the democratic West.
Het is voor de makers vooral een kans om zich uit te leven in de DDR-stijl (bevroren in de tijd) versus het West-Berlijn van de late jaren achttig. At the end of the day, there were younger generations of music and technoculture on the spot, the details of the geuzennaam krautrock would be appropriate. All deserved for the opmarked soundtrack and art direction Cleo our devotion.
De avonturen van Kleo zijn onderhoudend genoeg, met een hele stoet aan kleurrijke tegenstanders en comrades (which never even betrouwbaar zijn). Soms is not even the duidelijk war de makers het van hebben afgekeken; altijd oppassen met knipogen naar Kill Billop zichzelf al een filmreeks which bezwijkt onder de filmcitaten.
Of course, after the series with ‘Wind of Change’, the biggest German krautrock band used in the divorce, but then in the Russian version – then we kept the Spanish version ‘Vientos de Cambio’ before the next episode.
Cleo is te zien op Netflix.